اندیشکده بروکینگز بیژن زنگنه را "وزیر خارجه دوم" ایران نامید که در راهبرد خروج ایران از تحریم‌ها نقش مرکزی را بازی میکند.
به گزارش شهداي ايران به نقل از مهر ، اندیشکده آمریکایی بروکینگز در مقالهای به تلاشهای همه جانبه هشت ماهی که از ریاست جمهوری حسن روحانی گذشته است، در جهت تغییر چهره ایران پرداخته است که باعث "خوشبینی در برخی از ناظران و عمیقتر شدن بدگمانی برخی دیگر" شده است.
" در انظار عمومی محمد جواد ظریف وزیر خارجه فعال بوده است،اما فرد دیگری نیز به همان میزان نقش مهمی در تلاش مجدانه ایران در از بین بردن تحریم بینالملل و بازسازی اقتصادی بازی میکند و آن کسی نیست به جز بیژن نامدار زنگنه وزیر نفت.
سوزان مالونی، کارشناس ارشد مسائل ایران زنگنه را یک تکنوکراتی مینامد که به دلیل "گشودن شدید" بخش نفت ایران بر سرمایهگذاران خارج شناخته شده است.
وی جایگاه راهبردی زنگنه را به همان اهمیتِ جایگاه ظریف دانست که هر دو با مخالفتهای زیادی مواجه شدهاند و میافزاید: "ماموریت آنها به هم وابسته است: پایان دادن به تحریم‌ها و بازیابی ایران به عنوان یک غول انرژی و قدرت منطقهای در حال شکوفایی. مسیر آینده ایران وابسته به موفقیت آنهاست."
در ادامه مقاله به سوابق زنگنه در سپاه پاسداران و جهاد سازندگی پرداخته شده است که در نهایت این نهاد را در سال 1984 به سطح وزارت رساند. وی سپس در سال 1988 با پایان جنگ تحمیلی و ریاست جمهور هاشمی رفسنجانی، به وزارت نیرو رسید که با توجه به آسیبهایی که به ظرفیت تامین انرژی ایران رسیده بود، نقش حیاتی در بازسازی ایران داشت.
مالونی مینویسد: "وی با رسیدن محمد خاتمی به ریاست جمهوری به وزارت نفت منتقل شد تا اهداف خود را در زمینه افزایش تولید، جذب سرمایه خارجی و اصلاحات در آن حوزه ادامه دهد. در دوران عهده داری مسئولیت توسط وی ایران مناقصه های جدید برای فعالیت های بالادستی را آغاز کرد که توجه تمام شرکت های نفتی اصلی اروپایی و آسیایی را به خود جلب کرد."
نویسنده مطلب در ادامه اقدامات زنگنه باعث ایجاد مباحثاتی در این کشور شده است که 70 سال در جهت آزادسازی منابع نفتی از کنترل شرکتهای خارجی جنگیده است: "وی به عنوان وزیر نفت، یک حامی سرسخت سرمایه گذاری خارجی بوده است."
تحلیلگر بروکینگز در ادامه زمان آغاز فعالیت زنگنه در وزارت نفت را هم زمان به تشدید تحریمهای آمریکا علیه ایران در زمان دولت کلینتون دانست که علاوه بر ممنوعیت سرمایهگذاری آمریکا، به دنبال دور کردن سرمایهگذاران خارجی از بخش نفت ایران بودند.
به نوشته این تحلیلگر"با وجود موفقیت‌هایی که زنگنه در رهبری وزارت نفت به دست آورد، اما سلسله انتقادات و اتهامات فساد را به دنبال داشت. با وجودی که تصمیم گشایش بخش نفت به روی سرمایهگذاران خارجی پیش از روی کار آمدن وی، از سوی مقامات عالی رتبه تایید شده بود، حمایت شدید وی از بازگشت شرکت های غربی و تلاش های گسترده وی برای بازسازی این بخش، ناخرسندی هایی را به دنبال داشت...
"از زمان روی کار آمدن روحانی زنگنه بار دیگر به عنوان وزیر نفت به میدان عمل بازگشت. وی نقش برجستهای در بازسازی دیپلماتیک و اقتصادی ایران داشته و توانسته معاملات قابل توجهی با عراق، عمان و روسیه داشته باشد و نظر شرکت های نفتی خارجی در پایتخت های اروپایی را به ایران جلب کند."
در پایان گزارش فوق آمده است: "وزیر نفت ایران مجبور است در مورد عواقب سیاسی تصمیمات خود در داخل به مجادله بپردازد. وی برنامه سختی در دست اجرا دارد و موانع بالقوه بسیاری در مسیر وی قرار گرفته است. زنگنه تاکنون در شرایطی شبیه به ماه عسل قرار داشته و توانسته ستایش دیگران در مطبوعات ایران را برانگیزد. وی صفحه کاربری با نام خود در شبکه اجتماعی فیس بوک دارد و اخیرا نیز آدرس ایمیل خود را منتشر کرده تا روابط مستقیمی با کارکنان خود داشته باشد. اما اگر یک توافق هسته ای نهایی نشود و تحریم ها تداوم یابند، احتمال ادامه این ماه عسل وجود ندارد."
" در انظار عمومی محمد جواد ظریف وزیر خارجه فعال بوده است،اما فرد دیگری نیز به همان میزان نقش مهمی در تلاش مجدانه ایران در از بین بردن تحریم بینالملل و بازسازی اقتصادی بازی میکند و آن کسی نیست به جز بیژن نامدار زنگنه وزیر نفت.
سوزان مالونی، کارشناس ارشد مسائل ایران زنگنه را یک تکنوکراتی مینامد که به دلیل "گشودن شدید" بخش نفت ایران بر سرمایهگذاران خارج شناخته شده است.
وی جایگاه راهبردی زنگنه را به همان اهمیتِ جایگاه ظریف دانست که هر دو با مخالفتهای زیادی مواجه شدهاند و میافزاید: "ماموریت آنها به هم وابسته است: پایان دادن به تحریم‌ها و بازیابی ایران به عنوان یک غول انرژی و قدرت منطقهای در حال شکوفایی. مسیر آینده ایران وابسته به موفقیت آنهاست."
در ادامه مقاله به سوابق زنگنه در سپاه پاسداران و جهاد سازندگی پرداخته شده است که در نهایت این نهاد را در سال 1984 به سطح وزارت رساند. وی سپس در سال 1988 با پایان جنگ تحمیلی و ریاست جمهور هاشمی رفسنجانی، به وزارت نیرو رسید که با توجه به آسیبهایی که به ظرفیت تامین انرژی ایران رسیده بود، نقش حیاتی در بازسازی ایران داشت.
مالونی مینویسد: "وی با رسیدن محمد خاتمی به ریاست جمهوری به وزارت نفت منتقل شد تا اهداف خود را در زمینه افزایش تولید، جذب سرمایه خارجی و اصلاحات در آن حوزه ادامه دهد. در دوران عهده داری مسئولیت توسط وی ایران مناقصه های جدید برای فعالیت های بالادستی را آغاز کرد که توجه تمام شرکت های نفتی اصلی اروپایی و آسیایی را به خود جلب کرد."
نویسنده مطلب در ادامه اقدامات زنگنه باعث ایجاد مباحثاتی در این کشور شده است که 70 سال در جهت آزادسازی منابع نفتی از کنترل شرکتهای خارجی جنگیده است: "وی به عنوان وزیر نفت، یک حامی سرسخت سرمایه گذاری خارجی بوده است."
تحلیلگر بروکینگز در ادامه زمان آغاز فعالیت زنگنه در وزارت نفت را هم زمان به تشدید تحریمهای آمریکا علیه ایران در زمان دولت کلینتون دانست که علاوه بر ممنوعیت سرمایهگذاری آمریکا، به دنبال دور کردن سرمایهگذاران خارجی از بخش نفت ایران بودند.
به نوشته این تحلیلگر"با وجود موفقیت‌هایی که زنگنه در رهبری وزارت نفت به دست آورد، اما سلسله انتقادات و اتهامات فساد را به دنبال داشت. با وجودی که تصمیم گشایش بخش نفت به روی سرمایهگذاران خارجی پیش از روی کار آمدن وی، از سوی مقامات عالی رتبه تایید شده بود، حمایت شدید وی از بازگشت شرکت های غربی و تلاش های گسترده وی برای بازسازی این بخش، ناخرسندی هایی را به دنبال داشت...
"از زمان روی کار آمدن روحانی زنگنه بار دیگر به عنوان وزیر نفت به میدان عمل بازگشت. وی نقش برجستهای در بازسازی دیپلماتیک و اقتصادی ایران داشته و توانسته معاملات قابل توجهی با عراق، عمان و روسیه داشته باشد و نظر شرکت های نفتی خارجی در پایتخت های اروپایی را به ایران جلب کند."
در پایان گزارش فوق آمده است: "وزیر نفت ایران مجبور است در مورد عواقب سیاسی تصمیمات خود در داخل به مجادله بپردازد. وی برنامه سختی در دست اجرا دارد و موانع بالقوه بسیاری در مسیر وی قرار گرفته است. زنگنه تاکنون در شرایطی شبیه به ماه عسل قرار داشته و توانسته ستایش دیگران در مطبوعات ایران را برانگیزد. وی صفحه کاربری با نام خود در شبکه اجتماعی فیس بوک دارد و اخیرا نیز آدرس ایمیل خود را منتشر کرده تا روابط مستقیمی با کارکنان خود داشته باشد. اما اگر یک توافق هسته ای نهایی نشود و تحریم ها تداوم یابند، احتمال ادامه این ماه عسل وجود ندارد."
