به گزارش شهدای ایران؛ این زنبورها با تغذیه یک محلول شکر غیر قابل مقاومت مخلوط با بوی مواد منفجره تربیت شده‌اند.

کارشناسان سالها برای تربیت و تکمیل این شیوه تعلیم وقت گذاشته‌اند.

در این روش، یک زنبور عسل در یک سو قرار گرفته و چندین نقطه تغذیه برای این زنبورها در اطراف چادر چیده می‌شود. اما تنها برخی از این نقاط تغذیه حاوی غذای واقعی بوده و خاک اطراف آنها نیز با مواد شیمیایی منفجره آغشته شده است.

ایده اصلی این بوده که حس تیز بویایی زنبور بتواند بوی مواد منفجره را با غذا مرتبط کند.

کرواسی همچنین پس از سالها مملو از بمبهای زمینی دفن شده‌ای است که از مبارزات برای استقلال در کشورهای بالکان از دهه 1990 باقی مانده‌اند.

هنگامی که این پروژه در سال 2007 آغاز شد، تربیت زنبورها برای شناسایی مناطق مین در یک چادر توری بزرگ که بر روی چمن دانشکده کشاورزی این کشور متصل شده بود، انجام شد.

زمینهای مین در کرواسی حدود 683 کیلومتر مربع را پوشانده و تصور می‌شود که حدود 90 هزار مین به همراه مهمات منفجر نشده از جنگ استقلال کرواسی باقی مانده باشد.

مینهای زمینی بطور گسترده‌ای در این جنگ از سوی همه طرفین در حال جنگ مورد استفاده قرار گرفته بود و حدود 1.5 میلیون مورد در زمین کاشته شد.