به گزارش شهدای ایران؛ محمد صفری طی یادداشتی در روزنامه سیاست روز نوشت: این چه سیاستی است که دولت تازه کار سعی می کند، مشکلات قوه مجریه را به گردن دولت پیشین بیندازد؟
این شیوه که دولت جدید پس از روی کار آمدن، بسیاری از مشکلاتی که به گفته آن ها در کشور وجود دارد از عملکرد دولت گذشته بوده است، در دولت های قبلی هم وجود داشته و آقای احمدی نژاد هم پس از آن که دولت را از اصلاحات تحویل گرفت، همین سیاست انتقاد از دولت گذشته را در پیش گرفت.
او همچون اکنون به مانند دولت یازدهم از دولت هشتم انتقاد می کرد که البته رویه درستی نبود. هر دولتی در مدت زمان ریاست خود بر قوه مجریه کارهایی انجام می دهد که در برخی موارد نقد به آن ها وارد است، پس چه بهتر که این نقد و انتقاد و گلایه را به منتقدین واگذار کنیم. مردم، صاحب نظران، کارشناسان و رسانه ها بهترین گزینه ها برای نقد و انتقاد و تعریف و تمجید از عملکرد دولت ها و دستگاه های نظام جمهوری اسلامی ایران هستند. این نقدها ، انتقادات ، تعریف و تمجیدها البته باید براساس اصل انصاف باشد. اگر نقد منصفانه و دلسوزانه به نقد مغرضانه تبدیل شود، آنگاه کشور از بابت آن متضرر خواهد شد و خسران آن هم متوجه کشور و مردم می شود. مردمی که به دولت و دیگر دستگاه ها دل بسته اند تا مشکلاتشان حل شود، اما همین فضا آن ها را رنج می دهد. چنین انتقاداتی باعث می شود تا انرژی مسئولان صرف به راه انداختن مسائلی شود که شاید هیچ نفعی برای کشور و مردم نداشته باشد.
هنگامی که جناب رئیس جمهور می گوید، «باید از دعواهای بی حاصل پرهیز کنیم و به گونه ای تدبیر کنیم که بتوانیم از این شرایط عبور کنیم» سخن درستی است، اما آیا درست است که علاوه بر این که اشتباهات و کارهای نادرستی که در دوره ریاست جمهوری گذشته اتفاق افتاده است، به عنوان ابزاری برای کوبیدن آن دولت استفاده شود؟
به این سخن آقای جهانگیری معاون اول رئیس جمهور توجه کنید«نکته ای که نباید از نظر دور داشت،پیام این اتفاق ها در دولتمردان گذشته است. پیام تلخ این است که زندگی مردم به چه نقطه ای رسیده است که برای یک سبد کالا حاضرند ساعت ها در صف بایستند، این پیام مهمی است که ما را مکلف می کند تا راه حلی پیدا کنیم.»
آیا راه حل این است که هر آنچه در دولت یا دولت های گذشته اتفاق افتاده است، سیاه جلوه داده شود؟ قطعاً اینگونه نیست. توزیع سبد کالا اشکالاتی داشت. این اشکالات برآمده از ضعفی بود که دولت یازدهم در شیوه توزیع آن داشت. با کمی اندیشه و تدبیر می توانست با شیوه ای مناسب تر این کار مفید را انجام دهد. این که ضعف خود را به گردن دیگری بیندازیم پاسخ و راه حلی برای آن نیست.
چنین نمونه هایی آیا در دیگر دولت های خارجی وجود دارد؟ اگر هم وجود داشته باشد نباید الگویی برای ما قرار گیرد و اگر هم قرار است الگویی باشد ما باید به عنوان ارائه دهنده الگوی یک دولت سرآمد و کارآمد در یک نظام اسلامی باشیم. دولت اسلامی برآمده از رأی مردم است.
انتظار این است که دولت اسلامی با رعایت اخلاق اسلامی پیش برود. نیت خود را خیر کند، آنگاه نتایج روشن و مثبت آن نیت خیر را در عملکرد خود خواهد دید.
حضرت رسول اکرم (ص) می فرمایند؛ «نیت المؤمن خیر من عمله و نیت الکافر شر من عمله....»
اگر نیت ها خیر باشد، پشتوانه الهی را به همراه خواهد داشت. این پشتوانه باعث موفقیت و پیروزی در آن عمل خواهد شد.
برای این که خودمان را اثبات کنیم نباید دیگری را تخریب کنیم. برای اثبات خود فرصت ها و ظرفیت های زیادی وجود دارد که می توان از آن ها استفاده بهینه کرد.
رعایت اخلاق و انصاف بهترین راهی است که می تواند مسیر را برای پیمودن گشود.
این شیوه که دولت جدید پس از روی کار آمدن، بسیاری از مشکلاتی که به گفته آن ها در کشور وجود دارد از عملکرد دولت گذشته بوده است، در دولت های قبلی هم وجود داشته و آقای احمدی نژاد هم پس از آن که دولت را از اصلاحات تحویل گرفت، همین سیاست انتقاد از دولت گذشته را در پیش گرفت.
او همچون اکنون به مانند دولت یازدهم از دولت هشتم انتقاد می کرد که البته رویه درستی نبود. هر دولتی در مدت زمان ریاست خود بر قوه مجریه کارهایی انجام می دهد که در برخی موارد نقد به آن ها وارد است، پس چه بهتر که این نقد و انتقاد و گلایه را به منتقدین واگذار کنیم. مردم، صاحب نظران، کارشناسان و رسانه ها بهترین گزینه ها برای نقد و انتقاد و تعریف و تمجید از عملکرد دولت ها و دستگاه های نظام جمهوری اسلامی ایران هستند. این نقدها ، انتقادات ، تعریف و تمجیدها البته باید براساس اصل انصاف باشد. اگر نقد منصفانه و دلسوزانه به نقد مغرضانه تبدیل شود، آنگاه کشور از بابت آن متضرر خواهد شد و خسران آن هم متوجه کشور و مردم می شود. مردمی که به دولت و دیگر دستگاه ها دل بسته اند تا مشکلاتشان حل شود، اما همین فضا آن ها را رنج می دهد. چنین انتقاداتی باعث می شود تا انرژی مسئولان صرف به راه انداختن مسائلی شود که شاید هیچ نفعی برای کشور و مردم نداشته باشد.
هنگامی که جناب رئیس جمهور می گوید، «باید از دعواهای بی حاصل پرهیز کنیم و به گونه ای تدبیر کنیم که بتوانیم از این شرایط عبور کنیم» سخن درستی است، اما آیا درست است که علاوه بر این که اشتباهات و کارهای نادرستی که در دوره ریاست جمهوری گذشته اتفاق افتاده است، به عنوان ابزاری برای کوبیدن آن دولت استفاده شود؟
به این سخن آقای جهانگیری معاون اول رئیس جمهور توجه کنید«نکته ای که نباید از نظر دور داشت،پیام این اتفاق ها در دولتمردان گذشته است. پیام تلخ این است که زندگی مردم به چه نقطه ای رسیده است که برای یک سبد کالا حاضرند ساعت ها در صف بایستند، این پیام مهمی است که ما را مکلف می کند تا راه حلی پیدا کنیم.»
آیا راه حل این است که هر آنچه در دولت یا دولت های گذشته اتفاق افتاده است، سیاه جلوه داده شود؟ قطعاً اینگونه نیست. توزیع سبد کالا اشکالاتی داشت. این اشکالات برآمده از ضعفی بود که دولت یازدهم در شیوه توزیع آن داشت. با کمی اندیشه و تدبیر می توانست با شیوه ای مناسب تر این کار مفید را انجام دهد. این که ضعف خود را به گردن دیگری بیندازیم پاسخ و راه حلی برای آن نیست.
چنین نمونه هایی آیا در دیگر دولت های خارجی وجود دارد؟ اگر هم وجود داشته باشد نباید الگویی برای ما قرار گیرد و اگر هم قرار است الگویی باشد ما باید به عنوان ارائه دهنده الگوی یک دولت سرآمد و کارآمد در یک نظام اسلامی باشیم. دولت اسلامی برآمده از رأی مردم است.
انتظار این است که دولت اسلامی با رعایت اخلاق اسلامی پیش برود. نیت خود را خیر کند، آنگاه نتایج روشن و مثبت آن نیت خیر را در عملکرد خود خواهد دید.
حضرت رسول اکرم (ص) می فرمایند؛ «نیت المؤمن خیر من عمله و نیت الکافر شر من عمله....»
اگر نیت ها خیر باشد، پشتوانه الهی را به همراه خواهد داشت. این پشتوانه باعث موفقیت و پیروزی در آن عمل خواهد شد.
برای این که خودمان را اثبات کنیم نباید دیگری را تخریب کنیم. برای اثبات خود فرصت ها و ظرفیت های زیادی وجود دارد که می توان از آن ها استفاده بهینه کرد.
رعایت اخلاق و انصاف بهترین راهی است که می تواند مسیر را برای پیمودن گشود.
