به گزارش شهدای ایران؛ یادم نمی رود اولین باری که لفظ و اصطلاح (اتوبوس شهادت)بر زبانم آمد و از آن استفاده کردم و بعد هم خیلی معروف شد و هنوز هم که هنوز است از این اصطلاح یعنی(اتوبوس شهادت)استفاده می شود ، در اجرای برنامه های مراسم تشییع و تدفین و مجلس ترحیم(پنج شنبه هشتم و جمعه نهم اسفند ماه 1364) شهدایی بود که در کشاکش عملیات والفجر8 بر اثر بمباران هوایی هواپیماهای عراقی در کناره رودخانه بهمنشیر به فیض شهادت رسیده و آسمانی شدند .



گذشت و گذشت تا اینکه در روز جمعه 1389/12/6 با پیگیریها و همت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی دزفول برنامه ای تدارک دیده شد تا برای اولین بار خانواده های شهدای (اتوبوس شهادت)را به محل شهادت این عزیزان ببرند هرچند بعضی از پدران و مادران این شهدا به رحمت ایزدی پیوسته بودند و الباقی هم عمری ازشان گذشته بود .

بنده هم به عنوان مجری برنامه به اتفاق فرماندهانی از سپاه دزفول و لشکر7 حضرت ولی عصر(ع)خوزستان عازم منطقه جنوب آبادان روستای خضر شدیم . در آنجا حالتی برای خانواده شهدا پیش آمد که در وصف ناید .

مراسمی برگزار شد و اقامه نمازی و بعداز ظهر هم بازدیدی از اروند و محل عملیات والفجر8 و با خاطرات زیادی از آن روز به یاد ماندنی شبانه به دزفول مراجعت نمودیم .

و اما یادی از شهدای (اتوبوس شهادت) با یادآوری نام مبارکشان :



   

-    اردی زاده	احمد
2-    اشتاء	سید مرتضی
3-    اکبریان	محمد
4-    باقریان	علیرضا
5-    بصیری فر	عبدالرضا
6-    بصیری فر	منصور
7-    بوش	ناصر
8-    بویزه	عبدالحسین
9-    بهرامی	حمید( اردشیر)
10  بیاد	جمعه
11  پاطلا	عبدالمحمد
12  پرموز	محمدرضا
13   پوریارقلی	عبدالعلی
14  جهانبخش نبوتی	احمد
15  حسینی فر	منصور
16  خیاط غیاثی	عبدالحسین
17  دوستانی دزفولی	محمود
18  دینوی زاده	عبدالحسین
19  رضایی	غلامرضا
20  شاحید ر	محمدرضا
21  صالحی	محمد علی
22  صحتی	عبدالحسین
23  صفار	ریاض
24  طاهر دناک	سلطانعلی
25  عباسعلی طاهر	عبدالمحمد
26  فرزانه جیبری	محمود
27  فرهی	غلامرضا
28  کمال	مصطفی
29  گیمدیلی	حمید
30  لامی	محمد
31  محبی	شاهگل
32  معتمدی نیا	حسن
33  ناجی دزفولی	عبدالامیر
34  ناخدا	علیرضا