به همه کسانی که راهیان نور را از ابتدا تا انتها مدیریت می کنند، توصیه می گردد که نگذارند راهیان نور رفته رفته چیزی شبیه تخت جمشید، کیش، سرعین، اصفهان و یا سایر مناطق مشابه شود
به گزارش شهدای ایران؛ شاید بتوان پدیده "راهیان نور" را تولد یک گردشگری جدید همانند "گردشگری بسیجی" و یا "گردشگری خودسازی" و عناوین مشابه در عرصه صنعت توریسم جهانی تلقی کرد که طی آن بخشی از اقشار جامعه ما که عمده آنها را جوانان و نوجوانان تشکیل می دهند، با مسئولیت تشکلات بسیجی در دانشگاهها، مدارس، محلات، ادارات و کارخانجات، در ماههای پایانی و آغازین هر سال به مناطق جنگی اعزام شده و ضمن آشنایی جغرافیایی با مناطق عملیاتی دفاع مقدس و برخی از سرداران شهید، با فرهنگ ناب اسلامی رزمندگان نیز انس گرفته و ادبیات جدیدی را وارد زندگی خود کرده و تا مدتها متأثر از آموزه های کلامی راویان نور در جریان نهضت راهیان نور باقی می مانند!
اما با استناد به کالبدشکافی های کارشناسی و به اعتبار یادداشت ها و مصاحبه ها و اشتیاق های از سفر برگشته های راهیان نور، باید اعتراف کرد که راهیان نور را نمی توان و نباید در قالب های تنگ گردشگری محدود و محصور کرد، چرا که راهیان نور در اصل یک برنامه میدانی و عملیاتی خودسازی برای نسلی است که فراتر از تفریحات بصری و مادی، دنبال گمشده های هویتی خویش برای افزایش سطح نقش آفرینی و تأثیرگذاری در یک زندگی اجتماعی، آن هم در یک جامعه اسلامی و مهم تر از آن در یک حاکمیت اسلامی است!
می توان راهیان نور را یک انقلاب معنوی در خلق و خوی و عقاید نسلی دانست که از شش جهت در معرض آماج تهاجمات فرهنگی با تجلیات ضداخلاقی و باورهای ضداجتماعی است که متأسفانه با استفاده از ابزار ارتباطی از سوی نظام سلطه علیه آنها تدارک دیده شده و همچنان در حال تشدید شدن است!
جاذبه های عرفانی و عبادی مناطق عملیاتی که مورد بازدید و اقامت های مقطعی کاروان های راهیان نور قرار می گیرد، پرکننده خلاءهای اخلاقی نوجوانان و جوانانی است که تمام برنامه های فرهنگی و هنری دشمنان ما، ذهنیت و فعالیت های آنها را هدف قرار داده و به عبارتی سیبل شلیک های ماهواره ای و اینترنتی ماهرترین تیراندازهای کمین کرده ای هستند که شکار نسل نو را استراتژی توقف ناپذیر خود در مقابله با نظام اسلامی و مردم مسلمان ما می دانند!
راهیان نور، نشان دهنده افق های دور به پرواپیشگانی است که معراج الهی را در پروازهای معنوی خونین پر و بالانی جستجو می کنند که همچون حنظله های غسیل الملائکه، لذت های واقعی را بر لذائذ کاذب ترجیح داده و آسمانی شده اند!
راهیان نور زائر سرزمین های هزار مقبره قدیسانی می شوند که نادرترین نسل تاریخ معاصرند و با ثبت ناب ترین فداکاری ها و استثنایی ترین عشقبازی ها، کلکسیونی از جاودانه ترین عملیات ها را بیادگار گذاشته اند، تا جایی که کربلا با همه عظمتش در چنین سرزمین هایی قابل مطالعه و ملاحظه شده است و اینجاست که می توان با ارائه امروزی ترین انسانیت ها، گمشدگان عصر مدرنیته را هشیار کرد تا خود را در آئینه دلشدگانی پیدا کنند که مرآت محض و تبلور تمام نمای اراده الهی در هدایت انسان های وارسته ای هستند که انتخابشان، جز خدا نبوده است!
زائران راهیان نور که احرام خلوص به تن کرده اند، کربلایی ترین انسان های این دوره و زمانه اند و در انتهای چنین رویکردی به خیمه ای می پیوندند که همه دلدادگان را به سوی خویش فراخوانده تا فارغ از همه مواقع و مواضع سیاسی و فرهنگی و اجتماعی، لبیک گویان، حسین زمان(ع) را که برای استقبال از آنان آغوش گشوده است، در کعبه دلها ملاقات و تجدید پیمان کنند!
مناجات شبانه، اشک های خالصانه، ضجه های دلبرانه، احساسات عاشقانه، چشم های مشتاق، واژه های میثاق، نذرها، دخیل ها، عهدها، توبه ها و طلوع اراده های ایمانی در حضور قلب عرفانی، نشان از قدرت بالای تأثرگذاری این نهضت در عمق دل و جان نوجوانان و جوانان ایرانی داشته و توسعه سالانه این برنامه، شاید نافذترین جنگ نرم ما برای مبارزه با جنگ نرمی باشد که جامعه ما را با ژست های عقلانی احاطه کرده است!
فلذا باید به زائران معزز راهیان نور متدکر شد، مهم تر از رفاهیات، امکانات، جغرافیا، عناوین و کلاً ظواهر سفری که در راهیان نور ملاحظه و تجربه می کنند، باطن آن یعنی رهاوردها و دستاوردهای معنوی و دل انگیزی است که اولاً برای خود تهیه کرده و ثانیاً به خانواده، اقوام، دوستان، همشاگردی ها و همه مستقبلینی است که در پایان سفر اعطاء می کنند و از این رو باید همانند شکارچیان زیرک، ثانیه به ثانیه و صحنه به صحنه، شکارچی فرصت هایی باشند که گاهی تکرارشان در سفرهای سالنه بعدی، اگر محال نباشد، حداقل بسیار دشوار و بعید است!
در پایان به همه کسانی که راهیان نور را از ابتدا تا انتها مدیریت می کنند، توصیه می گردد که نگذارند راهیان نور رفته رفته چیزی شبیه تخت جمشید، کیش، سرعین، اصفهان و یا سایر مناطق مشابه شد که اهتمام متصدیان آن مصروف افزایش رفاهیات آن شده و با تفکر اقتصادی و گردشگری های متعارف اداره شود و تلاش کنند که پدیده الهی و معنوی راهیان نور، بوی جبهه ها و بوی سختی های جنگ را به مشام زائرانش رسانده تا زائران امروز، رزمندگان فردای کشور ما باشند!
اما با استناد به کالبدشکافی های کارشناسی و به اعتبار یادداشت ها و مصاحبه ها و اشتیاق های از سفر برگشته های راهیان نور، باید اعتراف کرد که راهیان نور را نمی توان و نباید در قالب های تنگ گردشگری محدود و محصور کرد، چرا که راهیان نور در اصل یک برنامه میدانی و عملیاتی خودسازی برای نسلی است که فراتر از تفریحات بصری و مادی، دنبال گمشده های هویتی خویش برای افزایش سطح نقش آفرینی و تأثیرگذاری در یک زندگی اجتماعی، آن هم در یک جامعه اسلامی و مهم تر از آن در یک حاکمیت اسلامی است!
می توان راهیان نور را یک انقلاب معنوی در خلق و خوی و عقاید نسلی دانست که از شش جهت در معرض آماج تهاجمات فرهنگی با تجلیات ضداخلاقی و باورهای ضداجتماعی است که متأسفانه با استفاده از ابزار ارتباطی از سوی نظام سلطه علیه آنها تدارک دیده شده و همچنان در حال تشدید شدن است!
جاذبه های عرفانی و عبادی مناطق عملیاتی که مورد بازدید و اقامت های مقطعی کاروان های راهیان نور قرار می گیرد، پرکننده خلاءهای اخلاقی نوجوانان و جوانانی است که تمام برنامه های فرهنگی و هنری دشمنان ما، ذهنیت و فعالیت های آنها را هدف قرار داده و به عبارتی سیبل شلیک های ماهواره ای و اینترنتی ماهرترین تیراندازهای کمین کرده ای هستند که شکار نسل نو را استراتژی توقف ناپذیر خود در مقابله با نظام اسلامی و مردم مسلمان ما می دانند!
راهیان نور، نشان دهنده افق های دور به پرواپیشگانی است که معراج الهی را در پروازهای معنوی خونین پر و بالانی جستجو می کنند که همچون حنظله های غسیل الملائکه، لذت های واقعی را بر لذائذ کاذب ترجیح داده و آسمانی شده اند!
راهیان نور زائر سرزمین های هزار مقبره قدیسانی می شوند که نادرترین نسل تاریخ معاصرند و با ثبت ناب ترین فداکاری ها و استثنایی ترین عشقبازی ها، کلکسیونی از جاودانه ترین عملیات ها را بیادگار گذاشته اند، تا جایی که کربلا با همه عظمتش در چنین سرزمین هایی قابل مطالعه و ملاحظه شده است و اینجاست که می توان با ارائه امروزی ترین انسانیت ها، گمشدگان عصر مدرنیته را هشیار کرد تا خود را در آئینه دلشدگانی پیدا کنند که مرآت محض و تبلور تمام نمای اراده الهی در هدایت انسان های وارسته ای هستند که انتخابشان، جز خدا نبوده است!
زائران راهیان نور که احرام خلوص به تن کرده اند، کربلایی ترین انسان های این دوره و زمانه اند و در انتهای چنین رویکردی به خیمه ای می پیوندند که همه دلدادگان را به سوی خویش فراخوانده تا فارغ از همه مواقع و مواضع سیاسی و فرهنگی و اجتماعی، لبیک گویان، حسین زمان(ع) را که برای استقبال از آنان آغوش گشوده است، در کعبه دلها ملاقات و تجدید پیمان کنند!
مناجات شبانه، اشک های خالصانه، ضجه های دلبرانه، احساسات عاشقانه، چشم های مشتاق، واژه های میثاق، نذرها، دخیل ها، عهدها، توبه ها و طلوع اراده های ایمانی در حضور قلب عرفانی، نشان از قدرت بالای تأثرگذاری این نهضت در عمق دل و جان نوجوانان و جوانان ایرانی داشته و توسعه سالانه این برنامه، شاید نافذترین جنگ نرم ما برای مبارزه با جنگ نرمی باشد که جامعه ما را با ژست های عقلانی احاطه کرده است!
فلذا باید به زائران معزز راهیان نور متدکر شد، مهم تر از رفاهیات، امکانات، جغرافیا، عناوین و کلاً ظواهر سفری که در راهیان نور ملاحظه و تجربه می کنند، باطن آن یعنی رهاوردها و دستاوردهای معنوی و دل انگیزی است که اولاً برای خود تهیه کرده و ثانیاً به خانواده، اقوام، دوستان، همشاگردی ها و همه مستقبلینی است که در پایان سفر اعطاء می کنند و از این رو باید همانند شکارچیان زیرک، ثانیه به ثانیه و صحنه به صحنه، شکارچی فرصت هایی باشند که گاهی تکرارشان در سفرهای سالنه بعدی، اگر محال نباشد، حداقل بسیار دشوار و بعید است!
در پایان به همه کسانی که راهیان نور را از ابتدا تا انتها مدیریت می کنند، توصیه می گردد که نگذارند راهیان نور رفته رفته چیزی شبیه تخت جمشید، کیش، سرعین، اصفهان و یا سایر مناطق مشابه شد که اهتمام متصدیان آن مصروف افزایش رفاهیات آن شده و با تفکر اقتصادی و گردشگری های متعارف اداره شود و تلاش کنند که پدیده الهی و معنوی راهیان نور، بوی جبهه ها و بوی سختی های جنگ را به مشام زائرانش رسانده تا زائران امروز، رزمندگان فردای کشور ما باشند!
بدتر شده در لباس مذهبی هزار... ممکنند 
