متأسفانه در این غوغای رسانه ای و جنگ روانی مسئله اصلی یعنی بحرین به فراموشی سپرده شده است.

به فرموده امام راحل:

اکنون که به حمدالله تعالی موانع رفع گردیده و فضای آزاد برای دخالت همه طبقات پیش آمده است، هیچ عذری باقی نمانده و از گناهان بزرگ نابخشودنی، مسامحه در امر مسلمین است هر کس به مقدار توانش و حیطه نفوذش لازم است در خدمت اسلام و میهن باشد؛ و با جدیت از نفوذ وابستگان به دو قطب استعمارگر و غرب یا شرقزدگان و منحرفان از مکتب بزرگ اسلام جلوگیری نمایند، و بدانند که مخالفین اسلام و کشورهای اسلامی که همان ابرقدرتان چپاولگر بین المللی هستند، با تدریج و ظرافت در کشور ما و کشورهای اسلامی دیگر رخنه و با دست افراد خود ملتها، کشورها را به دام استثمار می کشانند. باید با هوشیاری مراقب باشید و با احساس اولین قدم نفوذی به مقابله برخیزید و به آنان مهلت ندهید خدایتان یار و نگهدار باشد.

و اما مسئله بحرین که با افزایش نیروهای نظامی عربستان ، استفاده از سیاست تهدید و ارعاب ، افزایش فشار بر مردم ، بازداشتهای فراگیر و مخفیانه و متأسفانه شهادت بسیاری از مبارزین اوضاع را به ضرر مردم بی دفاع و بی سلاح بحرین تغییر داده است.

در این بین یک علامت سؤال بزرگ خودنمای می کند:

وظیفه ایران در برابر این فجایع چیست؟

هم اکنون مدتی استکه بخشهای اصلی حاکمیت بالاخص قوه مجریه تقریباً موضع انفعالی به خود گرفته اند ! طرفداران مکتب ایرانی و یا به قولی ناسیونالیست های مقدس نما دلایل عقلی و دیپلماتیک را بهانه می کنند. شاید بتوان گفت ترس دلیلی بر این امر است یا طرح ریزی برای کسب محبوبیت جهانی یا مصلحت اندیشی برای انتخابات های آتی و یا …..

به فرموده امام راحل:

درود بی پایان بر علی بن ابیطالب که با دژخیمان به صورت مسلمان و مقدس نماهای بدتر از کفار جنگید و از هیچ قدرتی نهراسید. و سلام بر حسین بن علی که با یاران معدود خویش برای برچیدن بساط ظلم غاصبان خلافت بپاخاست و از ناچیز بودن عِدّه و عُدّه به خود خیال سازش با ستمگر را راه نداد و کربلا را قتلگاه خود وفرزندان واصحاب معدودش قرارداد و فریاد ” هَیْهاتَ مِنَّ الذِّلَه ” اش را به گوش حق طلبان رساند که در نظر دنیا گرایان و ملت پرستان, آنچه از این اولیای معظم الهی صادر شده بر خلاف عقل و شرع است .

همچنین ایشان می فرمایند:

دفاع از ملت مظلوم عراق که زیر چکمه دژخیمان به جان آمده اند و فوج فوج علمایعظام و ابرار بی پناه آنان به شهادت میرسند و زنان و کودکان آنان زیر لگدهای ستمگران میسوزند و میمیرند و فریاد “یا للمسلمین ” میکشند, بر خلاف عقل و شرع میباشد! این انگیزه ملی گرایی و خلود در ارض است که مصالح مسلمانان را فراموش کرده و دفاع از مصالح مسلمین را در حصار ملت خاص قرار داده و قلم سرخ بر قرآن کریم و احادیث رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم و ائمه معصومین علیهم السلام و سیره مستمره و اولیای معظم علیهم السلام در طول تاریخ کشیده است .

به جرأت میتوان گفت ترفند عدم مداخله در امور داخلی دیگر کشورها تنها دستاویزی برای محصور نمودن توان ایران در مرزهای جغرافیایی می باشد. هم اکنون دژخیمان آل سعود مردم بحرین را سلاخی می کنند و ایران را به دخالت در امور داخلی دیگر کشورها متهم می کنند.

به فرموده امام راحل:

البته برای ما و همه اندیشمندان و محققانی که از نیات پلید تشکیلات آل سعود باخبرند جای تعجب نیست که به ایران و حکومتی که از بدو پیروزی تا به حال فریاد وحدت مسلمین را سر داده است و در همه حوادث جهان اسلام خود را شریک غم و شادی مسلمانان می داند تهمت افتراق و جدایی مسلمانان را بزنند؛

در گذشته بهترین شیوه برای مقابله با حکومت آل سعود در بحرین یا دیگر نقاط که همان درگیر کردن این رژیم در چندین جبهه متفاوت است به کرات توضیح داده شد. در صورت پیروزی مردم بحرین موقعیت استراتژیک این کشور برای جمهوری اسلامی بسیار پر اهمیت خواهد بود. در خصوص یمن و موقعیت تنگه باب المندب در دریای سرخ نیز شرایط مشابهی دارد و یا موقعیت کشور عمان در دریای عمان یا قطر و ذخایر گازی مشترک و …. در این بین در صورت حمایت از انقلابهای مردمی این کشور منافع سیاسی و اقتصادی این همکاری و همراهی به سود ایران تسری پیدا خواهد کرد.

با توجه به تمامی موارد ذکر شده دخالت ایران در انقلابهای منطقه بالاخص بحرین از ابعاد مختلف قابل توجیه بوده و تحمل فجایع این کشور برای نظام اسلامی ما نقطه قوتی به حساب نخواهد آمد.

به فرموده امام راحل:

ما از دولت های منطقه میخواهیم که دست از حمایت دشمنان اسلام و بشریت بردارند و بیش از این با مصالح اسلامی که مصالح خودشان و میهنشان و مظلومان جهان است معارضه نکنند و با همسویی و همکاری جمهوریاسلامی, دست رد به سینه فتنه گران و جهانخواران زنند و باید بدانند این حزب مرده زنده نخواهد شد. وَالْعاقِبَه لِلْمُتَّقینَ

همچنین ایشان می فرمایند:

البته ما این واقعیت و حقیقت را در سیاست خارجی و بین الملل اسلامی مان بارها اعلام نموده ایم که درصدد گسترش نفوذ اسلام در جهان و کم کردن سلطه جهانخواران بوده و هستیم .حال اگر نوکران امریکا نام این سیاست را توسعه طلبی و تفکر تشکیل امپراتوری بزرگ می گذارند، از آن باکی نداریم و استقبال می کنیم.