رسانه ملی پلی است میان مردم و مسئولین، خط ارتباطی که می‌تواند با نقدهای سازنده خود مسئولین را به سمت هرچه بهتر شدن کشور هدایت کند، نقشی که متاسفانه این روزها به مزاج برخی‌ها خوش نیامده و هجمه‌هایی را علیه این سازمان آغاز کرده‌اند.
به گزارش شهداي ايران به نقل از فارس، پس از روی کار آمدن دولت تدبیر و امید، برخی منسوبین دولت با بیان برخی توقعات از رسانه ملی سعی کردند تا این رکن نظام را تحت امر خود درآورند؛ عدم پخش نماهنگ «نو سفر» از سوی رسانه ملی و اصرار برخی دولتی برای پخش این نماهنگ، آغازگر تقابل بین دولت و رسانه ملی شد که این تقابل با ماجرای پردامنه و حواشی معرفی مجری گفت‌وگوی تلویزیونی رئیس جمهور با مردم به طور جدی نمایان شد و بعد از آنکه شورای نظارت بر صدا و سیما، حق را به رسانه ملی داد این ماجرا به اوج خود رسید.
البته باید به این نکته اذعان کرد که پیش از این نیز اعتراضاتی از سوی دولت نسبت به شفاف‌سازی رسانه ملی درباره مذاکرات هسته‌ای و پوشش اظهارات مقامات آمریکایی؛ برخلاف شعارهای اولیه دولت تدبیر و امید مبنی بر آزادی بیان که نشان دهنده نوعی دیکتاتوریست مطرح شده بود.
در نهایت باج ندادن، عدم توجه به جناح، دسته و یا گروه خاص و بیان مشکلات و دغدغه‌های مردم توسط صدا و سیما باعث شد تا عده‌ای رسانه ملی را مورد هجمه و هوچی‌گری‌های خود قرار دهند.
تنش میان رسانه ملی و دولت یازدهم از سوی رسانه‌های اصلاح طلب هر روز پر رنگ‌تر شد، تا جایی که حسام‌الدین آشنا، چندی پیش مواضع تندش در قبال رسانه ملی را از طریق تریبون‌های رسمی و غیررسمی اعلام و واکنش‌های متفاوتی را برانگیخت تا جایی که کریمی قدوسی عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس صریحا هشدار داد: " فشار دولتی‌ها به صداو سیما تحت هیچ شرایطی برای نمایندگان ملت قابل قبول نخواهد بود"
تلاش برخی نزدیکان دولت برای انتخاب فردی همسو با آنها در سمت ریاست سازمان صدا و سیما، منصرف ساختن رسانه ملی از پرداختن به مطالبات مردم و به بوته نقد گذاشتن عملکرد اقتصادی و سیاسی دولت بویژه پس از ارائه نامناسب سبد کالا به اقشار مختلف مردم و ... را می‌توان به عنوان دلایلی برای هجمه سازی از سوی برخی نزدیکان دولت نسبت به رسانه ملی برشمرد.
بیان این نکته ضروری است که رسانه ملی در همکاری با دولت در موضوع گزارش 100 روزه بی سابقه ترین زمان را نسبت به دولتهای گذشته به این دولت داده است تا آنها نسبت به ارائه گزارشی مطلوب بپردازند.
این اختلافات از دریچه نگاه برخی مسئولان و کارشناسان سیاسی نیز پوشیده نمانده و آنها را به واکنش برانگیخته است. در همین راستا عماد افروغ، کارشناس مسائل سیاسی نقد را حق رسانه ملی می داند و با بیان اینکه اگر کسی نقد را با رسانه گره بزند و رسانه را به دلیل وجه انتقادی‌اش بپذیرد باید ملزومات آن را نیز قبول کند، می‌گوید: این نکته را باید دانست که بحث نقد بحث پیچیده و ضروری است، پیچیدگی آن نباید ضرورت آن را تحت‌الشعاع قرار دهد و ضرورت آن نباید پیچیدگی نقد را نادیده بگیرد.
افروغ ادامه می‌دهد: اگر صدا و سیما بر خلاف برخی سال‌های گذشته خود روی به نقد آورده است این را باید به فال نیک گرفت، فقط باید یک طرفه به قاضی نرفت و فرصت در اختیار نقد شونده نیز قرار گیرد؛ اگر در ارتباط با دولت نقدی صورت می‌گیرد غالب برنامه‌های انتقادی به گونه‌ای باشد که دولت و کارشناسان دولت هم بتوانند از خود دفاع کنند.
همچنین امیر محبیان، کارشناس مسائل رسانه و مدیرعامل خبرگزاری آریا معتقد است دولتی که عنوان تدبیر و امید را بر خود دارد باید از انتقاد استقبال کند زیرا انتقاد مقدمه‌ای برای تدبیر است و پذیرش انتقاد عقلانیت را نشان می‌دهد.
این کارشناس رسانه تاکید می‌کند: نباید کسی مسائل شخصی دولت را با مسائل کلی گره بزند و فضایی القا کند که گویی از هرگونه اقدام و انتقادی نگران است.
محبیان عملکرد رسانه ملی را محافظه‌کارانه دانسته و می‌گوید: رسانه ملی تا حدود زیادی در بین مردم تاوان عدم مطرح کردن مطالبات و دغدغه‌های مردم را می‌دهد. در حال حاضر نیز مقطعی باز شده است که صداو سیما توانسته بیان کننده مشکلات و دغدغه‌های مردم باشد و نباید دولت فضای واکنش به انتقادها را ببندد.
حال باید به این نکته اذعان کرد که اگر افراد، جریانات و گروه‌ها با حمله به این نهاد مهم و فرهنگی، درصدد تضعیف جایگاه آن و رسیدن به مقاصد سیاسی و جناحی خود بر می‌آیند، در واقع نسبت به موقعیت حساس کشور یا خود غفلت کرده و آگاهانه آب را به آسیاب دشمن می‌ریزند! که هر دوی آنها موجب خسارات و ضررهای جبران ناپذیری به استقلال این نهاد ملی می‌شود.
البته باید به این نکته اذعان کرد که پیش از این نیز اعتراضاتی از سوی دولت نسبت به شفاف‌سازی رسانه ملی درباره مذاکرات هسته‌ای و پوشش اظهارات مقامات آمریکایی؛ برخلاف شعارهای اولیه دولت تدبیر و امید مبنی بر آزادی بیان که نشان دهنده نوعی دیکتاتوریست مطرح شده بود.
در نهایت باج ندادن، عدم توجه به جناح، دسته و یا گروه خاص و بیان مشکلات و دغدغه‌های مردم توسط صدا و سیما باعث شد تا عده‌ای رسانه ملی را مورد هجمه و هوچی‌گری‌های خود قرار دهند.
تنش میان رسانه ملی و دولت یازدهم از سوی رسانه‌های اصلاح طلب هر روز پر رنگ‌تر شد، تا جایی که حسام‌الدین آشنا، چندی پیش مواضع تندش در قبال رسانه ملی را از طریق تریبون‌های رسمی و غیررسمی اعلام و واکنش‌های متفاوتی را برانگیخت تا جایی که کریمی قدوسی عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس صریحا هشدار داد: " فشار دولتی‌ها به صداو سیما تحت هیچ شرایطی برای نمایندگان ملت قابل قبول نخواهد بود"
تلاش برخی نزدیکان دولت برای انتخاب فردی همسو با آنها در سمت ریاست سازمان صدا و سیما، منصرف ساختن رسانه ملی از پرداختن به مطالبات مردم و به بوته نقد گذاشتن عملکرد اقتصادی و سیاسی دولت بویژه پس از ارائه نامناسب سبد کالا به اقشار مختلف مردم و ... را می‌توان به عنوان دلایلی برای هجمه سازی از سوی برخی نزدیکان دولت نسبت به رسانه ملی برشمرد.
بیان این نکته ضروری است که رسانه ملی در همکاری با دولت در موضوع گزارش 100 روزه بی سابقه ترین زمان را نسبت به دولتهای گذشته به این دولت داده است تا آنها نسبت به ارائه گزارشی مطلوب بپردازند.
این اختلافات از دریچه نگاه برخی مسئولان و کارشناسان سیاسی نیز پوشیده نمانده و آنها را به واکنش برانگیخته است. در همین راستا عماد افروغ، کارشناس مسائل سیاسی نقد را حق رسانه ملی می داند و با بیان اینکه اگر کسی نقد را با رسانه گره بزند و رسانه را به دلیل وجه انتقادی‌اش بپذیرد باید ملزومات آن را نیز قبول کند، می‌گوید: این نکته را باید دانست که بحث نقد بحث پیچیده و ضروری است، پیچیدگی آن نباید ضرورت آن را تحت‌الشعاع قرار دهد و ضرورت آن نباید پیچیدگی نقد را نادیده بگیرد.
افروغ ادامه می‌دهد: اگر صدا و سیما بر خلاف برخی سال‌های گذشته خود روی به نقد آورده است این را باید به فال نیک گرفت، فقط باید یک طرفه به قاضی نرفت و فرصت در اختیار نقد شونده نیز قرار گیرد؛ اگر در ارتباط با دولت نقدی صورت می‌گیرد غالب برنامه‌های انتقادی به گونه‌ای باشد که دولت و کارشناسان دولت هم بتوانند از خود دفاع کنند.
همچنین امیر محبیان، کارشناس مسائل رسانه و مدیرعامل خبرگزاری آریا معتقد است دولتی که عنوان تدبیر و امید را بر خود دارد باید از انتقاد استقبال کند زیرا انتقاد مقدمه‌ای برای تدبیر است و پذیرش انتقاد عقلانیت را نشان می‌دهد.
این کارشناس رسانه تاکید می‌کند: نباید کسی مسائل شخصی دولت را با مسائل کلی گره بزند و فضایی القا کند که گویی از هرگونه اقدام و انتقادی نگران است.
محبیان عملکرد رسانه ملی را محافظه‌کارانه دانسته و می‌گوید: رسانه ملی تا حدود زیادی در بین مردم تاوان عدم مطرح کردن مطالبات و دغدغه‌های مردم را می‌دهد. در حال حاضر نیز مقطعی باز شده است که صداو سیما توانسته بیان کننده مشکلات و دغدغه‌های مردم باشد و نباید دولت فضای واکنش به انتقادها را ببندد.
حال باید به این نکته اذعان کرد که اگر افراد، جریانات و گروه‌ها با حمله به این نهاد مهم و فرهنگی، درصدد تضعیف جایگاه آن و رسیدن به مقاصد سیاسی و جناحی خود بر می‌آیند، در واقع نسبت به موقعیت حساس کشور یا خود غفلت کرده و آگاهانه آب را به آسیاب دشمن می‌ریزند! که هر دوی آنها موجب خسارات و ضررهای جبران ناپذیری به استقلال این نهاد ملی می‌شود.
