به گزارش شهدای ایران، تا آخر اسارت ما جزو مفقودین بودیم. بین ما سرهنگ محمد وارسته هم بود. وارسته، سرهنگ خلبان بود. فرمانده شکاری تبریز بود. هواپیمایش را در دیوار دفاعی بغداد زده بودند. در اردوگاه با او آشنا شده بودم. سرهنگ وارسته می گفت: اوایل جنگ، در دزفول بودم، یک مینی بوس از دانشکده ی پرستاری مشهد آمده بود اهواز و می خواست برود برای کمک.

در جاده، عراقی ها مینی بوس را گرفتند و بردند، یک ماشین پر از دانشجوهای دختر پرستاری و همه جوان؛ گویا همه را برده بودند توی مقر یکی از لشگرهایشان، یک سوله ی زیرزمینی بود، همه را انداختند داخل سوله. تما آن سپاه و لشگر عراقی ها آن ها آزار و اذیت کردند. پرستارها در حالت نیمه جان بودند. عراقی هایی که اسیر شدند، گفتند بعثی ها این کار را کرده اند.

عراقی ها می خواستند از نظر فرهنگی ما را کوچک کنند. می گفتند: شما ایرانی ها از گرسنگی فرار کردید و آمدید جنگ.

می خواستند ثابت کنند که دولت جمهوری اسلامی ایران به حق نیست، ما به حق ایم! می گفتند: صدام، این جا شما را زنده نگه داشته، ما به شما غذا می دهیم، امکانات می دهیم. ولی اسیرهای ما را در ایران می کشند و شکنجه می کنند.

وقتی آمدیم، فهمیدیم برعکس آنچه که توی ایران بود، آن ها روی ما پیاده کردند. افسر ایدئولوژی عراقی می آمد و می گفت: یکی بیاید با من صحبت کند.

سرهنگ وارسته مسلط به انگلیسی بود. عراقی هم مسلط بود و یک مقدار عربی ، انگلیسی با هم صحبت کردند. در یکی از بحث هایشان گفت: شما می گویید اسلام، صدام یزید، ما اسلام شما کافرید، مگر نه این که ما شما را مسلمان کردیم؟ مگر جنگ قادسیه همین عرب ها نوبدند که شما مجوس ها را مسلمان کردند؟

سرهنگ گفت: زمانی که شما دخترهایتان را زنده به گور می کردید ما پادشاهان ایران مان زن بودند. میهن دخت، ایران دخت، شما آمدید به ما حمله کردید. ما همه چیز داشتیم. این جنگ تان هم مثل همان جنگ بود. ایران سرزمین پر برکتی است. اما شما چی داشتید؟ شما دیدید انقلاب شده حمله کردید به ایران. ولی در اصل ما مردم بی فرهنگی نیستیم حالا اسلام آمد کامل تر از دین زرتشت شد. ما کافر نبودیم. شما کافر بودید. پیغمبر بر شما نازل شد. آمد که شما را از بت پرستی نجات بدهد.

عراقی گفت: شما آتش پرست نبودید؟

وارسته گفت: ما آتش پرست نبودیم الان مظهر پاکی ما آب است.