کریم باوی در گفتگو با خبرنگار اجتماعی پایگاه خبری شهدای ایران گفت: نباید اجازه دهیم فرهنگ ایثار و شهادت در جامعه به ویژه در بین ورزشکاران فراموش شود ولی برخی رفتارها و عملکردها سبب شده است جانبازان ورزشکار از مسئولان مربوطه دلخور باشند.


وی گفت: بیش از 30 سال از مجروحیتم می گذرد ولی تاکنون برای گرفتن مدرک و درصد جانبازی به هیچ اداره و ارگانی مراجعه نکرده ام چرا که اعتقاد دارم اگر کاری انجام دادم وظیفه شرعی و انسانی ام بوده و منتی بر کسی برای انجام آن ندارم چون می دانم از من واجب تر افراد بسیاری هستند که به کمک های مسئولان و دستگاه های مربوطه نیازمند هستند.

باوی افزود: تنها فوتبالیستی هستم که با پای مصدوم فوتبال بازی میکردم و حتی برخی از هم بازی هایم از موضوع جانبازی من اطلاعی نداشتند و از اینکه این موضوع را بهانه قرار دهم و از آن استفاده کنم تا به مقام و موقعیت برسم بیزار بودم.

این پیشکسوت فوتبال گفت: هیچ گاه روزهای تلخی که خانه خود را در خرمشهر به اجبار ترک کردیم و به کرج آمدیم را فراموش نمی کنم و از مسئولان تقاضا دارم به مشکلات مردم خوزستان به ویژه خرمشهر و آبادان رسیدگی کنند.

باوی خاطر نشان کرد: به همت باشگاه پرسپولیس و سردار رویانیان و با پیگیری های حمید استیلی مهر ماه امسال بعد از 30 سال  تحمل درد و رنج پایم را به تیغ جراحی سپردم و از آن موقع تا کنون مشغول فیزیوتراپی هستم هر چند که به غیر از باشگاه پرسپولیس که سال ها برایش زحمت کشیدم از سوی  نهاد دیگری حمایت مالی نشدم.

وی گفت: در این مدت که دوران نقاهت را پشت سر می گذارم به غیر از سردار رویانیان و حبیب کاشانی و تنی چند از فوتبالیست های قدیمی از مسئولین بنیاد شهید و فدراسیون فوتبال کسی به دیدنم نیامده تا جویای احوالم شوند در حالی که در آن چند روزی که در بیمارستان بستری بودم مدام چشمم به در بود که شاید کسی از این آقایان به دیدارم بیاید ولی انگار کریم باوی و امثال باوی برای این دوستان هیچ جذابیتی ندارد.