بدون شک ابراهیم حاتمی کیا بزرگترین قربانی جشنواره سی و دوم فیلم فجر است.
به گزارش شهدای ایران به نقل از الف، این گزارهای است که همه ناظران سینما پس از مراسم اختتامیه سهشنبهشب برج میلاد بر آن اذعان داشتند. هر چند ۵ سیمرغ نصیب «چ» شد اما در کمال شگفتی هیچکدام از سیمرغهای اصلی به این فیلم نرسید. از عجایب روزگار همین است که فیلمی که ۳ ضلع مردم، منتقدان و مدیران ارشاد آن را سرآمد جشنواره میدانند، هیچیک از سیمرغهای «بهترین فیلم»، «کارگردانی» و «فیلمنامه» را از آن خود نمیکند! حالا هرچقدر علی جنتی، وزیر محترم ارشاد بعد از دیدن این فیلم بگوید «فیلم از نظر فنی و ساخت فوقالعاده بود» اما بهنظر میرسد مدیران جشنواره بر سبیل دیگری طی طریق میکنند.
البته مدیران جشنواره یک سیمرغ بهترین فیلم از نگاه ملی هم به «چ» دادند تا شاید جلوی آبروریزی بیشتر گرفته شود و این یعنی فرمالیته.
در همین رابطه امیر قادری در سایت کافهسینما نوشت: «این جشنوارهای بود که در آن احمدرضا درویش، جوایز اصلی را برای فیلمی برد که تا پیش از این و در میان واکنشهای برانگیخته شده در طول جشنواره، کمترین حامی و موافق و هوادار را یافت. از سوی دیگر، آن قدر دیپلم افتخار و جایزه مشترک دادند تا سر هیچ کدام از رفقای صاحب فیلم، بیکلاه نماند، جوری که اعتباری برای انتخابشدهها باقی نماند». این منتقد سینما می افزاید: «گفتیم حفظ منافع گروهای ویژه ولی این هم نشد. وقتی جشنواره میخواهد وسط بازی کند و از سر ترس، منافع همه را رعایت کند، ماجرا طوری پیش میرود که درویش که مهمترین جوایز را به فیلم او دادند، حتی به سالن هم نیاید و ابراهیم حاتمیکیا که پس از نمایش موفقیتآمیز «چ» با موضع مردمیاش، حتی یک روز هم دوام نیاورد و با موضعگیریها و حمایتهایش کاری کرد که حالا و پس از مراسم اختتامیه، بزرگترین بازنده مراسم باشد.
البته مدیران جشنواره یک سیمرغ بهترین فیلم از نگاه ملی هم به «چ» دادند تا شاید جلوی آبروریزی بیشتر گرفته شود و این یعنی فرمالیته.
در همین رابطه امیر قادری در سایت کافهسینما نوشت: «این جشنوارهای بود که در آن احمدرضا درویش، جوایز اصلی را برای فیلمی برد که تا پیش از این و در میان واکنشهای برانگیخته شده در طول جشنواره، کمترین حامی و موافق و هوادار را یافت. از سوی دیگر، آن قدر دیپلم افتخار و جایزه مشترک دادند تا سر هیچ کدام از رفقای صاحب فیلم، بیکلاه نماند، جوری که اعتباری برای انتخابشدهها باقی نماند». این منتقد سینما می افزاید: «گفتیم حفظ منافع گروهای ویژه ولی این هم نشد. وقتی جشنواره میخواهد وسط بازی کند و از سر ترس، منافع همه را رعایت کند، ماجرا طوری پیش میرود که درویش که مهمترین جوایز را به فیلم او دادند، حتی به سالن هم نیاید و ابراهیم حاتمیکیا که پس از نمایش موفقیتآمیز «چ» با موضع مردمیاش، حتی یک روز هم دوام نیاورد و با موضعگیریها و حمایتهایش کاری کرد که حالا و پس از مراسم اختتامیه، بزرگترین بازنده مراسم باشد.