«خط ویژه» تا به حال یکی از بهترین فیلم های جشنواره بوده که انتظار می رود در اکران عمومی نیز به باشگاه میلیاردی ها راه پیدا کند.
به گزارش شهدای ایران؛ فیلم سینمایی «خط ویژه» به کارگردانی مصطفی کیایی در سی و دومین جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد و استقبال گسترده مخاطبان را در پی داشت.
«خط ویژه» بعد از «بعداظهر سگی سگی» و «ضد گلوله» سومین فیلم کارگردان جوانش است که در این سه تجربه نشان داده می تواند فیلم خوب بسازد و تماشاگر را نیز سرگرم کند، چیزی که متأسفانه در سینمای ایران نمونه های مشابه چندانی ندارد و کمتر فیلم خوبی پیدا می شود که ویژگی سرگرم کننده بودن و باز کردن پای مخاطب به سالن سینما و راضی کردن او را داشته باشد اما «خط ویژه» از عهده این مهم برآمده است.
«خط ویژه» یکی از معدود فیلم های این روزهای جشنواره است که سوژه جدیدی دارد، این فیلم داستان سه جوان تحصیلکرده را روایت می کند که زندگی فعلیشان را حق خود نمی دانند و تصمیم می گیرند از طریق حک کردن حساب یک رانت خوار که وامی ده میلیارد تومانی از بانک گرفته به زندگی خود سامان دهند اما اشتباهاً این پول دزدی به حساب دو جوان دیگر ریخته می شود که لنگ 5 میلیون تومان هستند و بانک نیز به آنها وام نمی دهد در ادامه این داستان کشمکش این 5 جوان و آقازاده رانت خوار را می بینیم و پای افراد دیگی نیز به این ماجرا باز می شود در نهایت بعد از اینکه دست مأموران به آنها برسد از بالای پل هوایی پول ها را به خیابان ریخته و بین مردم پخش می کنند.
در سکانش آخر نیز می بینیم که نام و عکس آنها به عنوان اخلال گران نظام بانکی تیتر اول روزنامه شده است.
«خط ویژه» با نگاه به مسائل روز جامعه ساخته شده و ویژه خواری عده ای از آقازاده ها را به منابع قدرت و ثروت دسترسی دارند مورد نقد قرار می دهد.
جوانانی به دنبال گرفتن 5 میلیون تومان وام هستند اما بانک سنگ های زیادی جلوی پای آنها می اندازند به طوری که از گرفتن وام ناامید می شوند اما در همان زمان جوان دیگری که به کانون های قدرت متصل است به راحتی یک تلفن زدن می تواند یک وام ده میلیارد تومانی برای خود دست و پا کند.
در واقع «خط ویژه» تمرکز خود را بر توزیع ناعادلانه ثروت در جامعه و دسترسی عده ای معدود به پول مردم قرار داده است اما خوشبختانه در دام شعار دادن نیافتاده و انتقادات و دیدگاه های سیاسی خود را نیز به صورت ظریف و اصولی در فیلمنامه گنجانده است و فیلم تبدیل به کولاژی نشده که انتقادات سیاسی و اقتصادی وصله نچسب آن باشد.
«خط ویژه» برخلاف قالب فیلم های این روزها علی رغم تایم طولانی آن ریتم بسیار خوبی دارد و تماشاگر را خسته نمی کند همچنین بازی های بازیگران پرتعداد خوب و یک دست است و بازیگران به درستی انتخاب شده و در نقش خود باور پذیر ظاهر شده اند به خصوص بازی محسن کیایی که پیش از این در فیلم «ضد گلوله» نیز بازی تحسین شده ای داشت و همچنین هومن سیدی بازی های درخشان این فیلم داشتند.
مصطفی زمانی توانسته برای اولین بار در طول دوران بازیگری خود بازی شیرینی با رگه های از طنز داشته باشد، «خط ویژه» سوژه تلخی دارد اما فیلم ساز با هوشمندی خود توانسته با استفاده از کمدی موقعیت، فضای نسبتاً فانتزی و خلق شخصیت های شیرین، تلخی سوژه را در کام مخاطب شیرین کند و او را راضی از سالن سینما بیرون بفرستد در مجموع «خط ویژه» تا به حال یکی از بهترین فیلم های جشنواره بوده که انتظار می رود در برخی بخش ها کاندید و برنده سیمرغ بلورین شود و در اکران عمومی نیز به باشگاه میلیاردی ها راه پیدا کند.
«خط ویژه» بعد از «بعداظهر سگی سگی» و «ضد گلوله» سومین فیلم کارگردان جوانش است که در این سه تجربه نشان داده می تواند فیلم خوب بسازد و تماشاگر را نیز سرگرم کند، چیزی که متأسفانه در سینمای ایران نمونه های مشابه چندانی ندارد و کمتر فیلم خوبی پیدا می شود که ویژگی سرگرم کننده بودن و باز کردن پای مخاطب به سالن سینما و راضی کردن او را داشته باشد اما «خط ویژه» از عهده این مهم برآمده است.
«خط ویژه» یکی از معدود فیلم های این روزهای جشنواره است که سوژه جدیدی دارد، این فیلم داستان سه جوان تحصیلکرده را روایت می کند که زندگی فعلیشان را حق خود نمی دانند و تصمیم می گیرند از طریق حک کردن حساب یک رانت خوار که وامی ده میلیارد تومانی از بانک گرفته به زندگی خود سامان دهند اما اشتباهاً این پول دزدی به حساب دو جوان دیگر ریخته می شود که لنگ 5 میلیون تومان هستند و بانک نیز به آنها وام نمی دهد در ادامه این داستان کشمکش این 5 جوان و آقازاده رانت خوار را می بینیم و پای افراد دیگی نیز به این ماجرا باز می شود در نهایت بعد از اینکه دست مأموران به آنها برسد از بالای پل هوایی پول ها را به خیابان ریخته و بین مردم پخش می کنند.
در سکانش آخر نیز می بینیم که نام و عکس آنها به عنوان اخلال گران نظام بانکی تیتر اول روزنامه شده است.
«خط ویژه» با نگاه به مسائل روز جامعه ساخته شده و ویژه خواری عده ای از آقازاده ها را به منابع قدرت و ثروت دسترسی دارند مورد نقد قرار می دهد.
جوانانی به دنبال گرفتن 5 میلیون تومان وام هستند اما بانک سنگ های زیادی جلوی پای آنها می اندازند به طوری که از گرفتن وام ناامید می شوند اما در همان زمان جوان دیگری که به کانون های قدرت متصل است به راحتی یک تلفن زدن می تواند یک وام ده میلیارد تومانی برای خود دست و پا کند.
در واقع «خط ویژه» تمرکز خود را بر توزیع ناعادلانه ثروت در جامعه و دسترسی عده ای معدود به پول مردم قرار داده است اما خوشبختانه در دام شعار دادن نیافتاده و انتقادات و دیدگاه های سیاسی خود را نیز به صورت ظریف و اصولی در فیلمنامه گنجانده است و فیلم تبدیل به کولاژی نشده که انتقادات سیاسی و اقتصادی وصله نچسب آن باشد.
«خط ویژه» برخلاف قالب فیلم های این روزها علی رغم تایم طولانی آن ریتم بسیار خوبی دارد و تماشاگر را خسته نمی کند همچنین بازی های بازیگران پرتعداد خوب و یک دست است و بازیگران به درستی انتخاب شده و در نقش خود باور پذیر ظاهر شده اند به خصوص بازی محسن کیایی که پیش از این در فیلم «ضد گلوله» نیز بازی تحسین شده ای داشت و همچنین هومن سیدی بازی های درخشان این فیلم داشتند.
مصطفی زمانی توانسته برای اولین بار در طول دوران بازیگری خود بازی شیرینی با رگه های از طنز داشته باشد، «خط ویژه» سوژه تلخی دارد اما فیلم ساز با هوشمندی خود توانسته با استفاده از کمدی موقعیت، فضای نسبتاً فانتزی و خلق شخصیت های شیرین، تلخی سوژه را در کام مخاطب شیرین کند و او را راضی از سالن سینما بیرون بفرستد در مجموع «خط ویژه» تا به حال یکی از بهترین فیلم های جشنواره بوده که انتظار می رود در برخی بخش ها کاندید و برنده سیمرغ بلورین شود و در اکران عمومی نیز به باشگاه میلیاردی ها راه پیدا کند.
