علی ای حال ، برای یک چیز هم نمی توانیم حسرت نخوریم و فریاد نکشیم و اینکه عده ای که آمده اند تا عدالت را حاکم کنند از یک سو در دیزی را ! آنقدر باز گذاشته اند تا گربه های بی حیا تا ته آنرا بلیسند و از یک سو برای احقاق حق مسلم عده ای اسیر (آزاده)که اتفاقاً برای تضمین وجود همین کرسی ها و در نتیجه توجه به کوخ نشینان و محرومان سالها شکنجه و درد و رنج را تحمل کرده اند فریاد مفلس بودن و ته کشیدن خزانه بیت المال را سر می دهند و افاضه می کنند که پیشنهاد می کنیم آزادگان عزیز بجای حقوق دوران اسارت کالای غیر نقدی بگیرند ، و شاید لا بد برای اینکه آن کالا ها را بردارند و سر کوی و برزن خود پهن کنند و بفروشند تا شاید نصف و نیمه قیمت فروش آن زخمهای اقتصادی بحد و حصرشان را التیامی بخشند و آزادگان عزیز مطمئن باشند که اصلا این قصه صحت ندارد .

در شرایطی که کمیسیون فلان مجلس برای پرداخت حقوق دوران اسارت ازادگان زار می زند و از نبود اعتبار سخن می راند در همین مملکت و بیخ گوش آنان با دعوت از مربی خارجی آنهم نه برای نشر معارف دین و قرآن ، بلکه برای فوتبالی که اصلا بوی معنویت در آن نیست قراردادهای چند میلیاردی  امضاء می کنند و از کیسه خلیفه می بخشند ! و هزینه های سر سام آور دیگری را نه برای ورزش های مورد توصیه اسلام مظلوم بلکه برای ورزشی می کنند که گاهی که در ورزشگاهها می روی و سخنان رکیک و رقاصی های دون شأن یک مسلمان را دیدی بدانی که این میلیاردها تومان پول بی زبان بیت المال که به جیب یکی رفته چه خروجی عظیمی داشته است ،حال بماند سرمایه بیت المالی که برای رفتن یک توپ در دروازه ولخرجی می شود و آنچنان واژه قهرمانان ملت را برای آنها بکار می برند که گوئی مملکت را از دهان اژدهای هفت سر نجات داده اند و امت را بر چشمه آب حیات روزی داده اند و …. !

براستی چرا زمانیکه حرف و سخن از آزادگان و جانبازان می شود و عده ای با معرفت و درد آشنا قصد می کنند تا گوشه چشمی به آنان کنند تا در کوران زندگی پر درد و رنج آنان پس از آزادی بتوانند لبخندی بر لب فرزندان و اهل خانه بنشانند و زخم های بیحد و حصر زندگی را مرحم گذارند و با حق مسلم خود چاله ها و شکاف های عمیق زندگی خود را پر کنند ، اهل شعار فریادشان بلند می شود که بودجه نداریم ، مشکل داریم ، ابهام داریم و … و به نحوی بدنبال ماست مالی کردن قانون آنهم برای کسانی که بقاء میز و کرسی های امروز آنان مرهون سلب سلامتی روحی و روانی آنها و نوازش شلاق های بعثیون عراق و توهین های بی شرف ترین مردم روی کره زمین در اردوگاههای بعثیون بر جسم نحیف و دردمند آنان است !

و براستی چرا وقتی می خواهند با یک مربی خارجی ، آنهم نه برای آموزش معارف دین و قرآن ، و بلکه برای ورزش ساخته دست صهیونیسم قرارداد چند میلیاردی ببندند ، کمیسیون ها بصدا در نمی آیند و دولتی ها نمی فرمایند که این قرار دادها ابهام دارد و حافظان بیت المال و از خزانه داران کسی داد نمی زند که پول و بودجه نداریم و …. ؟

در شزایطی که مرفهان بی درد جامعه و آقازادگان با پول بیت المال سوار بر ماشین های خارجی چند صد میلیونی بسرعت از بیخ گوش جانبازی که خس خس سرفه هایش امانش را بریده و آزاده مظلومی که برای گرفتن یک وام پانصد هزار تومانی برای مرمت خانه خرابه اش در مانده ، رد می شود و نیشخند می زند ، آیا این مظلومیت نیست که حاملان رایت آزادگی و سرافرازی و استقلال را از چشم بیندازیم ؟

قطعا کمیسیونی از مجلس که پیشنهاد مبادله حقوق معوقه آزادگان را با کالای غیر نقدی می دهد نه خود درد نداری کشیده اند و نه تا کنون شلاقی را بر پشت مبارک حس کرده اند و نه اینکه هزار درد بی درمان آزادگان جانباز را داشته و یا تجربه کرده اند و الا پیشنهاد ارزنده خود را برای آنانی می گذاشتند که کرور کرور از بیت المال می برند و سیر نمی شوند ، وام های چند صد میلیاردی می گیرند و حتی رئیس جمهور مملکت هم حریفشان نمی شود و مثنوی از این حرف های غمبار و دلگیر ما نیز لابد صد من شود !

امید است اکنون که با عنایت مجلس محترم و توجه پدرانه شورای محترم نگهبان و التفات ریاست محترم جمهور ماده ۱۳ قانون حمایت از آزادگان به تصویب و تأیید و ابلاغ رسیده است ، عده ای در صدد  حق کشی و بازی دادن آزادگان نباشند و با بازی با کلمات موجبات انحراف اذهان دلسوزان را فراهم ننمایند.

اگر مفاد ماده ۱۳ قانون حمایت از آزادگان عزیز بعنوان قانون تصویب و تأیید شده است  چرا بعضی برای تأمین اعتبار و بار مالی آن سنگ اندازی و بهانه جوئی می کنند .این محترمین فرض کنند بازی فوتبال بی خاصیت ما برای چند فصل لازم به دو قرارداد چند میلیاردی دیگر مثل آنچه اخیرا امضاء شده دارد و آنگاه مشکل کمبود و نبود اعتبار اجرای قانون ماده ۱۳آزادگان هم به خوبی و خوشی حل و مرتفع خواهد شد …