به گزارش پایگاه خبری شهدای ایران؛ جهان امروز دنیای پیوند اقشار مختلف جامعه با رسانه هاست.این پیوند آنقدر محکم شده و روز به روز در حال گسترش است که به تدریج این رسانه ها در کنار کارکرد خود در سرگرم نمودن مخاطبان خویش، کارکردهای دیگری چون فرهنگ سازی و ترویج الگوهای جدید را هم به عنوان یک ماموریت در دستور کار خود قرار می دهند.

دراین میان خانواده های ایرانی هم از این رخداد جدا نیستند و آنها نیز با ورود تلویزیون به زندگی مدرن امروزی، به آن وابسته شده و در پی این وابستگی الگوهای خود را از آن انتخاب و هنجارهایی منطبق با محصول ارایه شده در رسانه را پیگیری می کنند.

این تاثیر پذیری در حالی رخ می دهد که اعضای کوچک خانواده به دلیل جذابیت بصری برنامه های تلویزیونی سهم بیشتر از این تاثیر پذیری دارند به گونه ای که این موضوع باعث شده است آنان به سرعت پیامهایی که از تلویزیون به عنوان مرجع الگوساز دریافت می کنند را به سرعت معادل سازی و با آن همذات پنداری کنند و حتی آن را در رفتارهای روزمره خود بروز دهند.

عمو پورنگ ، خاله شادونه، فیتیله، عمو قناد و چهره ها و نام هایی که برای تمامی کودکان حتی در دور افتاده ترین نقاط روستایی نیز شناخته شده است، در رسانه ملی به عنوان الگو و معلم کودکان شناخته می شود و بسیاری از حرف ها، غم ها و شادی های بچه ها به نوع رفتار آنان باز می گردد تا جایی که، بسیاری از این کودکان که آینده فردای کشور را می سازند حرف ها، توصیه ها و رفتارهای این عمو ها و خاله ها را از پدر و مادر خود بیشتر می پذیرند.

علی رغم اینکه بسیاری از موسسات دغدغه ترویج دین و فرهنگ اسلامی را در میان کودکان و نوجوانان دارند و در این راه تلاش می کنند اما صدا و سیما در اقدامی قابل تامل فرهنگ غربی را با پوشش های نامناسب مجریان برنامه کودک رواج می دهد.

 سبک پوشش لباس در برخی مجریان و استفاده از البسه ای که نه تنها هیچ جایگاهی در فرهنگ ایرانی - اسلامی ندارد بزرگترین خطر را برای نسل آینده در ذائقه سازی و ایجاد تمایل در استفاده از چنین پوشش هایی را ایجاد کرده است.

استفاده از کلاه های خاص در یک برنامه کودک توسط مجری معروف برنامه کودک قطعا نه به دلیل استفاده در سرما است و نه حتی جنبه تزئینی دارد.

نام این کلاه  فیدورا است که بیشتر از اینکه برای محافظت سر در برابر باد و گرما مورد استفاده قرار بگیرد برای زیبایی و روی مد بودن استفاده می شود. فیدورا که در قرن بیستم میلادی در میان مردان جایگاه نسبتا خوبی داشت و بیشتر با نام کارآگاهان و حتی تبهکاران با آن بارانی های بسیار بلند همراه شده است.

 این کلاه اولین بار همراه همفری بوگارت در فیلم سینمایی کازابلانکا در سینما ظاهر شد اما جانی دپ یکی از بازیگرانی است که بیشتر وقت ها با این کلاه بر فرش قرمز سینما قدم می گذارد و به همین دلیل حتما ظاهر آن برای سینمادوستان آشناست.

کلاهی که بیش از هر چیز ترویج یک فرهنگ آن هم از نوع غربی را در ذهن کودکانمان  رشد می دهد و در مقابل فرهنگ انقلاب و روحیه شهادت طلبی را محو می سازد.

استفاده از این کلاه سال ها است در ایران و از دوران انقلاب اسلامی منسوخ شده است ولی، به نظر می رسد مدیران و ناظران پخش برنامه ها در سیمای جمهوری اسلامی ایران، به دلیل بی توجهی به تاثیر نامطلوب چنین الگوسازی هایی و یا بر اثر غفلت از نوع فرهنگ سازی صورت گرفته و یا بی اهمیت دانستن چنین موضوعاتی، عامدا و یا سهوا نسبت به ترویج چنین پوششی برای کودکان که آینده امروز عملکردمان خواهند بود اقدام می کنند که در صورت استمرار این روند، سالهایی چند باید بار دیگر شاهد ترویج مد گرایی در جامعه از سوی جوانان و نوجوانانمان باشیم.

شاید در آن زمان کودکان امروز مدعی شوند که اگر مد گرایی موضوعی مذموم است چرا در صدا و سیما این فرهنگ و استفاده از چنین لباس هایی تبلیغ و ترویج می شود؟ از سوی دیگر، این زمزمه ها نیز به گوش می رسد که شرکت های تولید کننده برند و لباس به دلیل مشکلات مالی در صدا و سیما بخشی از تولیدات خود را برای تبلیغ به این شیوه در اختیار مجربان محبوب کودک و نوجوان قرار می دهند تا در آینده بتوانند از سودهای سرشاری پس از فرهنگ سازی صدا و سیما در استفاده از این لباس ها برخوردار شوند.
 
از سوی دیگر آیا تاکنون مجریان برنامه های کودک، چفیه را به عنوان بارزترین نشان ایثار و روحیه بسیجی به فرزندان این مرز و بوم نشان داده اند تا این نوجوانان و جوانان با اصل و فلسفه استفاده از چفیه اشنا شوند و آن را به عنوان یک مد برای خود مورد استفاده قرار دهند؟ چرا تاکنون به موضوع ایجاد مد بر اساس فرهنگ ایثار و شهادت در صدا و سیما توجه کافی نشده است و صرفا به مباحث و مسایلی توجه شده که بیشتر بوی غربی و نه وطنی می دهد؟

استفاده از لباس های شاد و جذاب عمو پورنگ هر چند در جذب کردن کودکان به این شخصیت محبوب کودکان تاثیر گذار بوده است اما، لباس های تنگ و نامناسب این مجری برنامه که هیچ سنخیتی با فرهنگ اسلامی ندارد در کنار آهنگ های موزون و حرکات این مجری مروج فرهنگ غربی است که حتی بخش هایی از آن نیز برگرفته و اقتباسی از برنامه های کودک در کشورهای اروپایی است.


از سوی دیگر، نوع پوشش مورد استفاده قرار گرفته از سوی خاله شادونه در یکی از برنامه های اخیر وی موجی از انتقاد را از این مجری در پی داشته است.

در پوشش این مجری در برنامه کودک به راحتی می توان فهمید که لباس این خاله در تلوزیون آستین کوتاه است و نور پرژکتورها و دوربین ها و تصویری که از او در صفحه تلوزیون نقش می بندد این موضوع را تایید می کند.

بی شک آنچه از سازمان صدا و سیما انتظار می رود این است آنجا که آینده فرزندان این مرز و بوم را در دستان خود می گیرد نسلی بیافریند که در میان آن امثال شهید فهمیده ها حضور داشته باشند.