هاشمی چطور برای قائم مقامی منتظری سنگ تمام گذاشت؟

به گزارش شهدای ایران مهرماه سال ۹۳ آیت الله مهدوی کنی پس از تحمل یک دوره بیماری دار فانی را وداع گفتند. 

رهبر انقلاب در پیام تسلیتی که صادر کردند ایشان را یک عالم دینی و یک سیاستمدار صادق و یک انقلابی صریح ظاهر معرفی کردند که همه‌ی وزن وزین خود را در همه‌ حوادث این سال‌ها در کفه‌ حق و حقیقت نهاد.


آنچه در ادامه خواهید خواند بخش هایی از کتاب خاطرات آیت الله مهدوی کنی است:

یادم است یک‌بار در محل مجلس شورای اسلامی، بحث قائم‌مقامی و رهبری مطرح گردید و حتی در میان دوستان این مسئله مورد تأیید قرار گرفت. آقای هاشمی دو پیشنهاد داد برای بهتر عملی شدن این جریان:

یکی این بود که رسالهٔ آقای منتظری به‌عنوان مرجع تقلید چاپ و منتشر شود. در آن وقت، در قانون اساسی مسئلهٔ مرجعیت مطرح شده بود و آن قید بعدها حذف گردید. بنابراین مرجعیت ایشان می‌بایست در زمان امام تثبیت بشود، تا آن وقت رسالهٔ ایشان رسماً منتشر نشده بود. در آن زمان بخصوص  آقای هاشمی اصرار کردند که این امر انجام گیرد و رسالهٔ ایشان رسماً منتشر شود.

عده ای هم حداقل، برای رعایت احتیاط های امام را به ایشان مراجعه می‌کردند. چون خود حضرت امام نیز در برخی مسائل که نمی‌خواستند اظهار نظر کنند، آنها را به آقای منتظری ارجاع می دادند.  

نکته دوم این بود که کسی که مرجع می شود قاعدتا به او آیت الله و آیت الله العظمی اطلاق می‌شود. تا آن موقع امام برای آقای منتظری عنوان آیت الله را ننوشته بودند، در نامه ها حجت الاسلام و والمسلمین خطاب می کردند، قرار شد از امام تقاضا کنند که از این به بعد نامه هایی که مرقوم می‌فرمایند، آیت الله را برای ایشان بنویسند تا قهرا در مخافل علمی به خصوص حوزه علمیه قم و در میان مراجع ،ایشان به عنوان آیت الله مقبول شودوالا اگر امام آن موقع، حجت الاسلام والمسلمین می نوشتند، مرجعیت ایشان در حقیقت رد شده بود.

نکته دیگر هم این بود که در رسانه ها ایشان را آیت الله العظمی ذکر کنند. بنا شد ایتدا مراحلی از مسئله قائم مقام رهبری طی بشود و رسما این امر اعلام بشود، سپپس آیت الله العظمی بگویند.

پس از اینکه (ایشان) رسما بعنوان قائم مقام منصوب و معرفی شدند، امام هم قبول کردند و حتی عنوان آیت الله را پذیرفتند و در برخی مکتوبات نیز نوشتند.