مؤمن ضعیف و بی‌غیرت در دین، مورد غضب خداست

به گزارش شهدای ایران، تحلیل بخش‌هایی از خطبه فدکیه حضرت زهرا(س) و بررسی ریشه‌های دگرگونی جامعه اسلامی پس از رحلت پیامبر اکرم(ص)  در سخنرانی حجت الاسلام دکتر کاظمی را خواهید خواند:

* چرا جامعه‌ای که در زمان پیامبر سراسر دینداری و پایبندی به ارزش‌ها بود، پس از آن دچار عقب‌گرد، ظهور نفاق، آشکار شدن بدعت‌ها و قدرت گرفتن جریان‌های مخالف دین شد.

* حضرت زهرا (س) این گونه تحلیل فرمودند که سکوت و سستی مؤمنان، مهم‌ترین علت قدرت‌گیری باطل است.

* ایشان می‌فرمایند: پس از رحلت پیامبر، نشانه‌های نفاق از درون آشکار شد، منافقان که در زمان پیامبر جرأت بروز نداشتند، زبان گشودند، و مؤمنان دچار سکوت و انفعال شدند. همین سکوت، میدان را برای جریان نفاق و شیطان باز کرد.

* این یک سنت تاریخی است؛ هم در قرآن و هم در روایات آمده که اگر اهل ایمان عقب‌نشینی کنند و حساسیت خود را نسبت به دین از دست بدهند، جریان باطل نه تنها آرام نمی‌گیرد بلکه چند قدم جلوتر خواهد آمد.

* به عنوان نمونه می توان به اوایل انقلاب ایران رجوع کرد که چگونه در یک دوره مظاهر بی‌دینی قبیح شمرده می‌شد و مردم از انجام برخی کارها شرم داشتند، اما با سستی تدریجی دینداران، اکنون بسیاری جلوه‌های بی‌دینی علنی شده و بالعکس دینداران در فشار اجتماعی قرار می‌گیرند.

* مؤمن ضعیف و بی‌غیرت در دین، مورد غضب خداست؛ مثل روایت پیامبر سلی الله علیه و آله و سلم که فرمود خداوند مؤمنی را که در برابر منکر و انحراف بی‌تفاوت باشد، دشمن می‌دارد. همچنین در روایات آمده که سستی در امر به معروف و نهی از منکر نه رزق را کم می‌کند، نه اجل را جلو می‌اندازد؛ بلکه ترک آن موجب هلاک جامعه و تسلط اشرار می‌شود.

* البته باید بین «استحکام در دین» و «بد اخلاقی، بی‌تدبیری و خشونت» تفاوت دانست. مؤمن باید مقتدر و قریب باشد اما مؤدب و کریم. مثل «پدر مقتدر مهربان» در مقابل «پدر ضعیف مهربان». قدرت همراه با اخلاق مطلوب است، نه ضعف یا خشونت.

* در زمان امام صادق علیه السلام، دو ملک مأمور عذاب شهری هستند ولی وقتی مردی بسیار عابد و اهل تضرع را می‌بینند، از خداوند درباره او می‌پرسند. پاسخ می‌رسد که او هرگز برای خدا در برابر منکر غضب نکرده و در دفاع از دین قدمی محکم برنداشته، پس عذاب شامل او نیز می‌شود. پیام روایت این است که عبادت بدون غیرت دینی ارزشی ندارد.

* در اروپا نیز با کوتاه آمدن تدریجی متدینان، ارزش‌های دینی به حاشیه رانده شد. 

* همچنین در آیه قرآن ذکر شده است که اگر مؤمنان کوتاه بیایند، خداوند قومی دیگر جایگزین می‌کند که «اشداء علی الکفار رحماء بینهم» هستند و از سرزنش نمی‌ترسند.

* در زمان امیرالمؤمنین (ع) پیشنهادهایی که به ایشان شد تا برای تثبیت حکومت، به معاویه امتیاز بدهد یا او را موقتاً در قدرت ابقا کند. حضرت نپذیرفتند زیرا این کار مسیر حق را در تاریخ مبهم می‌کرد و نسل‌های بعد می‌پنداشتند که راه درست همان سازش با باطل است. تأکید می‌شود که پذیرش مصلحت‌های کوتاه‌مدت، اگر به تضعیف اصول دین منجر شود، در بلندمدت ایمان جامعه را تهدید می‌کند؛ همان‌طور که امروز نیز برخی نمونه‌های آن دیده می‌شود.

* برخی از نسل جدید متدینین چون کوتاهی پیشینیان را دیده‌اند، گمان می‌کنند مسیر صحیح همان تساهل است؛ غافل از اینکه اصل، حفظ دین است و سستی در آن موجب سردرگمی نسل‌ها می‌شود. مثل قاعده فقهی که می‌گوید تقیه نباید به حد محو دین برسد.

* ترک امر به معروف و نهی از منکر موجب نزول بلا، تسلط اشرار بر صالحان و بی‌اثر شدن دعاها می‌شود. البته دفاع از دین باید با تدبیر، اخلاق، دلسوزی و تفکیک میان مردم عادی و جریان‌های سازمان‌یافته ضددین همراه باشد. مردم خطاکار دشمن نیستند، بلکه دشمن جریان‌هایی هستند که هجمه به دین را هدایت می‌کنند.