حسن تفتیان دونده سرعتی کشورمان در فینال قهرمانی آسیا هشتم شد؛ نتیجه‌ای که بار دیگر پایان دوران حرفه‌ای او را یادآور شد.
به گزارش شهدای ایران به نقل ازفارس، در رقابتهای فینال دوی ۱۰۰ متر قهرمانی آسیا که در کره جنوبی برگزار شد، حسن تفتیان، دونده شناخته‌شده و رکورددار سرعت ایران، با عملکردی ناامیدکننده در میان ۸ دونده در جایگاه هشتم قرار گرفت. رکورد او در این مسابقه حتی پایین‌تر از رکوردهای ثبت‌شده در مسابقات داخلی کشور بود؛ موضوعی که برای یک دونده بین‌المللی زنگ خطری جدی به‌حساب می‌آید.
تفتیان که سال‌ها لقب «سریعترین مرد ایران» را یدک می‌کشد، در رقابتهای آسیایی بار دیگر از رسیدن به مدال باز ماند. این در حالی است که انتظار می‌رفت پس از بازگشت از فرانسه، با آمادگی بیشتر و انگیزه‌ای مضاعف پا به مسابقات بگذارد، اما نتیجه نهایی چیزی جز تکرار ناکامی‌های گذشته نبود.
اردوی فرانسه؛ بی‌ثمر مثل همیشه
تفتیان مدتی از تمرینات و اردوی متمرکز تیم ملی در تهران کناره گرفت و برای آماده‌سازی، راهی فرانسه شد؛ کشوری که علاقه شخصی‌اش به آن بر کسی پوشیده نیست. بااین‌حال، نه تمرینات خارج از کشور و نه تجربه‌های بین‌المللی، نتوانستند عملکرد او را ارتقا دهند. اکنون این سؤال جدی مطرح است که آیا هزینه‌کردن برای چنین اردوهایی توجیه دارد، وقتی بازدهی مشخصی در عمل دیده نمی‌شود؟
سن، تجربه یا پایان خط؟
تفتیان اکنون ۳۲ساله است؛ سنی که در دنیای دوی سرعت، معمولاً دوران افول عملکرد ورزشکاران به‌حساب می‌آید، مگر آنکه تجربه با پشتکار و نظم ترکیب شود، اما روند نزولی رکوردهای او در سال‌های اخیر و ناتوانی در رسیدن به مدال حتی در رقابتهای آسیایی، نشان می‌دهد که دوران اوج او به پایان رسیده است.
در بازی‌های آسیایی گذشته نیز او نتوانسته بود حتی مدال برنز کسب کند و حالا با این نتیجه در قهرمانی آسیا، مشخص شد که نمی‌توان بیش از این بر روی تفتیان به‌عنوان یک مدعی حساب باز کرد.
لزوم گرفتن تصمیمی جسورانه
در چنین شرایطی، فدراسیون دوومیدانی باید با نگاهی واقع‌بینانه، آینده این رشته را بازتعریف کند. ادامه سرمایه‌گذاری روی ورزشکارانی که دوران درخشش‌شان سپری شده، نه‌تنها منجر به کسب نتیجه نمی‌شود، بلکه فرصت رشد و شکوفایی را از نسل جدید می‌گیرد.
تفتیان سال‌ها نماینده ایران در مسابقات بین‌المللی بوده و زحماتش قابل‌انکار نیست، اما اکنون وقت آن رسیده که جای خود را به جوانانی بدهد که تشنگی موفقیت دارند و می‌توانند در آینده برای ایران افتخارآفرینی کنند.
شاید این عملکرد ضعیف تفتیان در کره جنوبی، یک هشدار باشد؛ هم برای خودش و هم برای مسئولان ورزش کشور. پایان یک دوره، می‌تواند آغاز دوران جدیدی برای دوومیدانی ایران باشد؛ مشروط بر آنکه فدراسیون، تصمیمات شجاعانه و آینده‌نگر اتخاذ کند.
