غزه اکنون نه‌تنها نام یک جغرافیا، بلکه واژه‌ای است که فریاد انسانیت را در خود نهفته دارد؛ درحالی که ۵۸۰ روز از آغاز نسل‌کشی و پاکسازی قومی در نوار غزه می‌گذرد، آمار‌های منتشر شده از این فاجعه، لرزه بر اندام هر وجدان بیداری می‌اندازد.
شهدای ایران: سعید شهرابی فراهانی، مدیر مرکز بین‌المللی ضدصهیونیستی؛ در دل خاورمیانه، جایی که قرن‌ها تاریخ، تمدن و نزاع درهم تنیده‌اند، نوار غزه به نقطه‌ای از آشوب، زخم و مقاومت بدل شده است؛ سرزمینی کوچک با جمعیتی بالغ بر ۲.۴ میلیون نفر، امروز به نماد تراژدی قرن و مظلومیتی بی‌سابقه در برابر جنایات ساختاری رژیم صهیونیستی تبدیل شده است.
غزه، اکنون نه‌تنها نام یک جغرافیا، بلکه واژه‌ای‌ست که فریاد انسانیت را در خود نهفته دارد. در حالی که ۵۸۰ روز از آغاز جنگ نسل‌کشی و پاکسازی قومی در نوار غزه (از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ تا ۸ مه ۲۰۲۵) می‌گذرد، آمار‌های منتشرشده از این فاجعه، لرزه بر اندام هر وجدان بیداری می‌اندازد.
تراژدی انسانی؛ اعداد، روایتگر رنج‌اند:
در این مدت، بیش از ۶۲،۰۰۰ نفر شهید یا مفقود شده‌اند؛ از جمله:
۵۲،۷۶۰ شهید که پیکرهایشان به بیمارستان‌ها منتقل شده‌اند.
۱۲،۰۰۰ مورد قتل‌عام مستقیم توسط ارتش رژیم صهیونیستی.
۱۰،۰۰۰ نفر مفقود که بسیاری از آنان زیر آوار مانده‌اند.
۱۱۹۲۶ مورد قتل‌عام خانوادگی، با نابودی کامل ۲۲۰۰ خانواده، به‌طوری‌که هیچ عضوی از آنها زنده نمانده است (بیش از ۶۳۵۰ شهید).
۵۱۲۰ خانواده نیز تنها با یک بازمانده زنده مانده‌اند (بیش از ۹۳۵۱ شهید).
در این میان، کودکان بیشترین قربانیان این جنایت بی‌سابقه‌اند:
۱۸۰۰۰ کودک فلسطینی به شهادت رسیده‌اند.
۹۰۸ کودک زیر یک سال، در سال نخست زندگی‌شان هدف گلوله و بمباران قرار گرفته‌اند.
۳۱۱ نوزاد، تنها در لحظاتی پس از تولد، جان باخته‌اند.
۱۳۰۰۰ دانش‌آموز در جریان حملات هدف قرار گرفته و به شهادت رسیده‌اند.
همچنین:
۸۷۰۰ زن به بیمارستان‌ها منتقل شده‌اند که در مجموع، آمار بانوان شهیده به ۱۲۴۰۰ نفر می‌رسد.
۵۷ نفر از گرسنگی و سوء تغذیه، و ۱۷ نفر بر اثر سرمای شدید، جان خود را از دست داده‌اند که بیشتر آنها کودکان بودند.
حمله به نهاد‌های امدادی، پزشکی و رسانه‌ای
این جنگ، تنها با بمباران خانه‌ها پایان نیافت؛ بلکه با هدف قرار دادن قلب ساختار‌های انسانی و مدنی ادامه یافته است:
۱۴۱۱ تن از کادر درمانی، ۱۱۳ امدادگر، ۲۱۴ خبرنگار و فعال رسانه‌ای، ۷۵۴ نیروی پلیس و کمک‌های بشردوستانه در جریان این جنگ به شهادت رسیده‌اند.
زیرساخت‌هایی که دیگر نیستند
نوار غزه امروز تنها نامی از شهر و زندگی است. بیش از ۸۸ درصد از مساحت غزه به‌طور کامل تخریب شده و تنها ۱۰ درصد از آن، به عنوان «منطقه انسانی» شناخته می‌شود.
حجم ابتدایی خسارات مستقیم: ۴۲ میلیارد دلار.
بیش از ۱۰۰ هزار تُن مواد منفجره بر سر مردم غیرنظامی فرود آمده است.
۲ میلیون نفر آواره شده‌اند، بی‌پناه، بی‌سرپناه، و بی‌امید.
روشنایی در دل تاریکی
با وجود همه این ویرانی‌ها، هنوز انسانیت زنده است. سازمان‌های امدادی، نهاد‌های حقوق بشری و فعالان مستقل، به‌رغم تمام محدودیت‌ها، در تلاش‌اند تا قطره‌ای از این دریای درد را مرهمی باشند. آنها صدای مردم غزه را به گوش جهانیان می‌رسانند و برای رساندن کمک‌های بشردوستانه می‌کوشند.
نتیجه‌گیری: مسئولیت جمعی ما
غزه، امروز فقط یک نقطه جغرافیایی نیست؛ نماد ستم، ایستادگی و بیداری وجدان‌های خاموش‌شده‌ی بشری‌ست. این بحران، فقط یک مسئله منطقه‌ای نیست؛ بحرانی‌ست جهانی، که آزمونی برای تعهد انسان به ارزش‌های انسانی‌ست.
رسانه‌ها، اندیشمندان، و وجدان‌های آزاد باید فریادرس این مردم باشند. باید تاریخ بداند که در برابر این جنایت، سکوت نکردیم. امید آن‌که روزی، غزه نه با آتش و آوار، بلکه با صلح و سربلندی بازسازی شود؛ و انسانیت، بار دیگر در این سرزمین شکوفا شود.
