قطع‌نظر از اینکه اساساً موافق مذاکره یا توافق احتمالی با آمریکا یا ۵ + ۱ باشیم یا خیر، به طور کلی اسرائیل نسبت به پدیده «مذاکره» میان جمهوری اسلامی ایران و دولت‌های غربی حساس بوده و به ویژه در ۱۰ سال اخیر تلاش زیادی کرده که بر روند گفت‌وگوهای ایران و غرب موثر واقع شود.
شهدای ایران: به نقل از همشهری آنلاین، قطع‌نظر از اینکه اساساً موافق مذاکره یا توافق احتمالی با آمریکا یا ۵ + ۱ باشیم یا خیر، به طور کلی اسرائیل نسبت به پدیده «مذاکره» میان جمهوری اسلامی ایران و دولت‌های غربی حساس بوده و به ویژه در ۱۰ سال اخیر تلاش زیادی کرده که بر روند گفت‌وگوهای ایران و غرب موثر واقع شود. مهم‌ترین پرونده‌ای که رژیم اسرائیل در دهه گذشته تلاش کرد آن را تحت الشعاع اقدامات خود قرار دهد، مذاکرات هسته‌ای و توافق متعاقب آن در سال ۲۰۱۵ بود.
اگرچه دستگاه‌های نظامی و امنیتی و همچنین پاره‌ای از احزاب جناح چپ صهیونیستی نسبت به مذاکرات هسته‌ای و توافق برجام دیدگاه مثبتی داشتند و در واقع خواستار حفظ «یک رژیم حقوقی معتبر برای نظارت و محدود نگه داشتن برنامه هسته‌ای ایران» بودند، اما کابینه ائتلافی حاکم بر سرزمین‌های اشغالی مسیر متفاوتی را در این زمینه برگزیده بود.
بنیامین نتانیاهو که هرگونه کاهش تنش میان ایران و غرب را مخالف مسیر مورد نظر خود در منطقه و در سطح بین‌المللی می‌دید اساساً با نفس مذاکرات هسته‌ای هم مخالف بود و در نهایت با توافق هسته‌ای ۲۰۱۵ نیز به مخالفت برخواست. نتانیاهو علت اصلی مخالفت با این توافق را «شناسایی حق غنی‌سازی و فناوری هسته‌ای برای ایران» در برجام، «زمانمند شدن تحریم‌های بین المللی از جمله تحریم تسلیحاتی» و نهایتاً آنچه در این توافق «بندهای غروب آفتاب» خوانده می‌شد، استوار کرده بود.
نتانیاهو و مذاکرات جدید ایران و آمریکا
در پی تحولات منطقه در سال‌های اخیر به ویژه عملیات طوفان الاقصی در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ سطح رویارویی میان تل آویو و تهران از منطقه «خاکستری» به محدوده «قرمز» انتقال پیدا کرده که به معنای رویارویی مستقیم‌تر و شدیدتر است. در این شرایط رژیم اسرائیل انگیزه بیشتری برای انتقام‌گیری از کلیه افراد، گروه‌ها و دولت‌هایی که سابقه انواع سطوح حمایت از محور مقاومت را دارند، پیدا کرده است. از سوی دیگر با آغاز شدن دور جدید مذاکرات غیرمستقیم میان تهران و واشنگتن در دولت چهاردهم، اسرائیل را به شدت حساس کرده است.
تأکید چندین باره نتانیاهو و برخی از دیگر مقامات اسرائیلی درباره مطلوب بودن «مدل لیبی» برای مذاکرات ایران نیز به این معناست که برای اسرائیلی‌ها مذاکره و توافقی مناسب است که به «برچیده شدن برنامه هسته‌ای ایران» منتهی شود. از سوی دیگر میزان مزایای حقوقی و اقتصادی که در نتیجه چنان توافقی به ایران خواهد رسید، باید نسبت به توافق پیشین کمتر باشد و همچنین منطق مکانیزمی که تحریم‌های اعمال شده بر ایران را قرار است در ازای برچیدن کلی برنامه هسته‌ای را بردارد نیز باید صرفاً «موقتی» و تا زمانی باشد که ایران به تعهدات خود پایبند می‌ماند.همچنین در منطق مورد نظر اسرائیلی‌ها توافق مذکور صرفاً به موضوعات هسته‌ای محدود نخواهد بود و برنامه موشکی ایران و حمایت از محور مقاومت را نیز در بر می‌گیرد.
در این میان انتظار می‌رود که رژیم اسرائیل بجز تلاش برای اثرگذاری بر دستورکار ایالات متحده در مذاکرات و کاهش جدی محدوده امتیازاتی که واشنگتن می‌خواهد به تهران بدهد، سعی خواهد کرد در هر دو محوری که پیش‌تر بدان اشاره کردم در قبال ایران به جلو حرکت کند؛ یعنی هم تلاش برای انتقام‌گیری از ایران به‌خاطر ۷ اکتبر ۲۰۲۳ را احتمالاً از طریق انواع «عملیات مخفی» (خرابکاری، حمله سایبری و ترور مقامات و شخصیت‌ها) پیگری خواهد کرد تا «معادله جدیدی» را در این تقابل تعریف کند و از سوی دیگر با چنین اقداماتی ایران را نیز تحریک به واکنش‌هایی کند که شانس دستیابی به توافق را کاهش جدی می‌دهد.
