به نظر میرسد اگر فعالین حوزه زنان اهتمام خود را برای حفظ حقوق اسلامی زن مثل فرهنگ‌سازی برای دریافت حقوق خانه‌داری زنان و یا حق شیر انجام دهند بیشتر از مهریه می‌توانند برای زن استقلال اقتصادی ایجاد کنند. اینجاست که باید حاکمیت وارد شود و حقوق زنی که عمر خود را بدون چشم داشت صرف احیای یک زندگی کرده است را احیا کند و زن تنها امیدش به مهریه نباشد..
شهدای ایران:سرویس فرهنگی/چندی است مباحث حقوق زنان به طور جدی در فضای مجازی مطرح می‌شود و در این بین گاها فعالین حوزه زنان زمانی که به درماندگی در حل چالش‌های خانواده می‌رسند تلاش می‌کنند از نظام حقوقی غرب برای حل چالش‌های خانواده و حقوق زنان بهره گرفته ومثل زن غربی متکی به اجرای شدید قانون شوند تا مانع از ضیق حقوق زنان شوند. تجربه زن غربی نشان میدهد این مسأله در کوتاه مدت می‌تواند موثر باشد اما در طولانی مدت باعث دلسردی مرد به تشکیل خانواده و تعهدهای سخت خواهد شد و ما هم در عمل مثل غرب گرفتار تنهایی و ایجاد وزارت تنهایی برای مدیریت پیرهای تنهای زن و مرد خواهیم شد.
یا گاها دیده می‌شود از مهریه به عنوان پشتیبانی برای روزهای طلاق خاطر نشان می‌شود و تلاش می‌شود مقدار مهریه بالاتر در نظر گرفته شود که خلاف صریح آموزه‌های اهل بیت است و یا گاها توجیه می‌کنند که با تورم باید مقدار مهریه هم زیاد شود که در این حالت از فشار مضاعفی که در تورم بر سر مرد یا همان شریک حیات زن وارد می‌شود غفلت می‌کنند در حالیکه که مهریه در اسلام برای ابراز عواطف و تحکیم روابط گرم زناشویی و مهرورزی است و توصیه اسلام برای پرداخت آن در اول ازدواج است نه در هنگام طلاق و بر خلاف آیین جاهلی که مهریه به عنوان شیربها به والدین پرداخت می‌شد در اسلام به خود زوجه پرداخت می‌شود و هیچ کس حق تصرف در آن را ندارد و این زن هست که باید در نحوه‌ی مصرف آن تصمیم بگیرد .
ما در ایران به صورت اسلامی زندگی می‌کنیم. مرد هزینه زندگی را میدهد. برخی از زنان شاغل و برخی خانه‌دار هستند. زنان در کنار خانه‌داری به برنامه باشگاه و جراحی زیبایی و ادامه تحصیل خود می‌پردازند و از طرف همسر مشقتی بر آنها تحمیل نمی‌شود.خانواده‌ها نسبت به سطح درآمد خودرفاه نسبی دارند و زندگی خود را پیشرفت می‌دهند اما ما مثل هر جامعه‌ای مردان یا زنانی داریم که به علت مشکلات روحی و ضعف‌های شخصیتی و تربیتی به همسر خود صدمات جدی وارد می‌کنند و گاها با خیانت و یا ناجوانمردی به طور کامل برای شریک خود بحران‌های روحی ایجاد می‌کنند که ما می‌خواهیم از آموزه‌های اسلام برای کمک به این طیف راهکار استخراج کنیم.
وقتی مرد اقدام به اخراج زن از زندگی مشترک می‌کند در واقع علاوه بر تمام شدن زندگی مشترک زن آشیانه‌ای که سالها برای جمع آوری آن زحمت کشیده و عمر خود را گذاشته است را نیز از دست میدهد. و این یک ستم واقعی و یک بحران جدی برای یک زن می‌شود که سالها عمرش را در یک خانه گذرانده و اینک باید خانه را رها کند و بدون پشتوانه زندگی کند. اما مساله این است این زن غربی است که همه چیز را در چنین شرایطی از دست میدهد نه زن اسلامی ؟؟ میپرسید چرا ؟؟
زن غربی موظف به کار کردن و خرج کردن ماحصل درآمد خود در زندگی مشترک است و وقتی این زندگی تمام می‌شود زن همه چیزش پوچ می‌شود و در نهایت به تصنیف اموال روی می‌آورد. اما زن مسلمان حق اشتغال دارد و مرد حق تصرف در درآمد زن را ندارد. یا اگر دغدغه‌های حفظ زندگی مشترک اجازه اشتغال مستقل به زن را نمی‌دهد زن می‌تواند در برابر انجام کارخانه و حق شیر حقوق دریافت کند. به نظر میرسد اگر فعالین حوزه زنان اهتمام خود را برای حفظ حقوق اسلامی زن مثل فرهنگ‌سازی برای دریافت حقوق خانه‌داری زنان و یا حق شیر انجام دهند بیشتر از مهریه می‌توانند برای زن استقلال اقتصادی ایجاد کنند. اینجاست که باید حاکمیت وارد شود و حقوق زنی که عمر خود را بدون چشم داشت صرف احیای یک زندگی کرده است را احیا کند و زن تنها امیدش به مهریه نباشد.. حاکمیت اسلامی برایش حفظ خانواده مهم است و می‌تواند با تقویت حقوق مردان و فرهنگ‌سازی درست این حق را احیا کرده و مانع از ستم به زنان شود. احادیث بسیاری تاکید دارند که پرداخت نفقه و رسیدگی به اهل و عیال موجب وسعت رزق مرد نیز می‌شود. به نظر میرسد احیای خردمندانه این حقوق بیشتر با فرهنگ دینی سازگاری دارد تا اینکه ما اقدام به دستکاری مهریه کنیم که بیشتر کردن آن در اسلام توصیه نشده است.
*نویسنده:عالیه سادات
