به گزارش شهدای ایران به نقل از تسنیم، حضرت آیت الله جوادی آملی در نوشتاری به معنای« استعاذه واقعی» پرداختند و گفتند: «برای نجات از این دشمن خطرناک (شیطان) چاره ای جز ذکر مداوم نیست؛ چنان که باید یاد خدا را در نهاد و نهان، با ناله و لابه، زنده نگه داشت:«وَاذْکُرْ رَبَّکَ فِی نَفْسِکَ تَضَرُّعًا وَخِیفَةً»باید شیطان را دشمن بدانیم، او را رجم کنیم و هرگاه به سراغ ما آمد به خدا پناه ببریم؛ زیرا خدای سبحان خود را دوست ما و شیطان را دشمن ما می‌داند و به ما وعده‌ دفاع داده:«إِنَّ اللَّهَ یُدَافِعُ عَنِ الَّذِینَ آمَنُوا»می فرماید: به محض این که شیطان حمله کرد و خواست فریبتان دهد به خداوند پناه ببرید: «وَإِمَّا یَنْزَغَنَّکَ مِنَ الشَّیْطَانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ» و مقصود از پناه بردن و استعاذه، صرف گفتن «أعوذ بالله من الشیطان الرجیم» نیست؛ استعاذه‌ی واقعی این است که پس از وسوسه شیطان، جانمان به سوی خدا حرکت کند؛ چنان که وقتی اعلام خطر کردند و گفتند به پناهگاه بروید صرف گفتن جمله‌ «من به پناهگاه می روم» مشکلی را حل نمی کند، بلکه باید به سمت پناهگاه رفت و در آن قرار گرفت.»