با وقوع جنگ تحمیلی بسیاری از افراد داوطلبانه و با لبیک به فرمان امام راحل(ره)، بدون درنگ و طی کردن مراحل اداری به جبهه های نبرد حق علیه باطل شتافتند و در این راه ، بسیاری به شهادت رسیده و برخی دست و پای خود را جا گذاشتند و برخی دیگر به همان گمنامی که آمده بودند با مجروحیتی توام با درد و رنج به خانه بازگشتند، مجروحیتی که اثر و نشان کمتر دیده و شنیده شد.
به گزارش شهدای ایران، رژیم بعثی صدام دوران جنگ تحمیلی با استفاده از سلاح های شیمیایی در جبهه های جنگ، کوشید با بهره گیری از این سلاح ها معادله نظامی را به نفع خود رقم زده و پیروز جنگی شود که باخت عراق در آن عیان بود.
با آغاز استفاده از این سلاح ها، برخی رزمندگان حاضر در صحنه های نبرد، به دلیل نبود امکانات کافی و آموزش های لازم در مواجهه با این سلاح ها تحت تاثیر آن قرار گرفته و شیمیایی شدند.
بسیاری از این افراد درهمان روزهای اول مجروحیت خود به دلیل داشتن روحیه انقلابی و عطش شهادت، حاضر به ادامه پروسه درمانی و معرفی خود به یگان های خدمتی خویش برای ثبت مجروحیت نشدند و با پایان یافتن جنگ نیز به دلیل خاموش بودن عوارض شیمیایی تا سال ها، این افراد از ثبت مجروحیت و مشکلات خود در نهادهای مسئول و رسیدگی کننده خودداری کردند.
با افزایش هزینه های درمانی و شدت یافتن بیماری، تعدادی از سربازان و نیروهای بسیجی و به ناچار به مراکز حمایتی مانند بنیاد شهید و امورایثارگران مراجعه و خواهان ثبت جانبازی و حمایت این نهادها شدند ولی، به دلیل نبود سوابق وثبت مجروحیت افراد بسیاری از این نیروها نتوانستند به حقوقی که بر اساس قانون برای آنان تامین شده است دست یابند.
ابوالفضل نوروزی فرزند یکی از این افراد است که با وجود تلاش های چند ساله برای ثبت جانبازی شیمیایی پدر که در یگان خدمتی ارتش به صورت داوطلبانه به مناطق جنگی اعزام شده است موفقیتی به دست نیاورده و در نهایت پدر خود را بدون اینکه به عنوان جانباز شناخته شود از دست داده است.
وی در گفت و گو با خبرنگار شهدای ایران با اشاره به اینکه در ارتش و بر اساس مستنداتی که به این مرکز ارایه شد، درصد جانبازی پدرش 20 و 10 درصد اعلام شده است و با وجود تایید موضوع در ارتش، مسئولان بنیاد شهید و کمیسیون تعیین درصد جانبازی این موضوع را رد و آن را قبول نکرده است.
نوروزی با اشاره به اینکه نبود سازوکاری مشخص در فرایند بررسی و تعیین درصد جانبازی میان یگان های نظامی و بنیاد شهید مدت ها است که وی و خانواده اش را مانند بسیاری دیگر از افراد مراجعه کننده، سرگردان کرده است اظهار داشت: جای تعجب است که چرا در سازمانی که برای ارایه خدمت به اقشار ایثارگر فعالیت می کند، پاسخ روشن و شفافی در خصوص عملکردها و ملاک ها برای تعیین درصد جانبازی که حق واقعی ماست داده نمی شود و اسناد کمیسیون های ایثارگری ارتش و سپاه مورد تایید بنیاد شهید قرار نمی گیرد.
وی که خود نیز نظامی است تاکید می کند: انتظار از بنیاد شهید این است که با درنظر گرفتن مستنداتی که از سوی معتمدان پزشکی سایر ارگان ها و نهادهای نظامی ارایه می شود، حق خانواده هایی را که به صورت داوطلبانه و بدون هیچ چشمداشتی به جبهه رفته اند را ادا کند.
به گفته نوروزی، استانداردهای دو گانه در تعیین درصد جانبازی افراد نه تنها مفید نیست بلکه صرفا سبب آزردگی خاطر خانواده ها و نیروهای داوطلبی می شود که به دلیل نداشتن سابقه ثبت شده در مناطق عملیاتی، مجروح محسوب نمی شوند که می طلبد در این خصوص تجدید نظر جدی در عملکرد و قوانین بنیاد شهید در دستور کار قرار گیرد.
