به گزارش شهدای ایران، دریاهای بزرگ متولد مشورت قطره‌های بسیارند و کارهای بزرگ متولد مشورت آدم‌های بسیار. قوت دل است و گرمی پشت و محکم‌کاری در کارها؛ همان موهبتی که ارزانی آدم‌های فروتن است.

همان‌ها که عارشان نمی‌آید مشکلاتشان را تقسیم کنند با خداشناس‌ها و خداترس‌ها. پرتگاه‌های سقوط دهان باز کرده‌اند به روی استبدادها. برای آن خودرأی‌هایی که منم‌منم از دهانشان نمی‌افتد.

همان عقل کل‌ها که خیال برشان می‌دارد تمام هندوانه‌ها در بغلشان جا می‌گیرد. همان‌ها که مزه پرس‌وجو به جانشان ننشسته.

همان‌ها که نمی‌دانند داستان چراغ‌ها را. چراغ عقل آدمیزاد می‌تابد بر تکه‌ای از مسیر، مسیر مه‌آلود است. تاریک و سرد. عقل‌ها که روی‌هم بیایند چراغ‌ها چلچراغ می‌شوند. مسیر نورانی می‌شود و راه‌ها روشن، دست‌اندازها و دره‌ها و هشدارها پیدا می‌شوند.

راه روشن می‌شود و دل‌ها نزدیک، هرکس که شریک این شور است نخ نازک محبتش را به نخی دیگر گره می‌زند! تاروپودها سفت می‌شوند.

تورهای عظیم تصمیم‌های درست را به دام می‌اندازند. در هراسانی و تردید انتخاب‌های بی‌پایان، آن‌کس می‌برد که قطب‌نمای مشورت توی دستانش باشد.

آن که همیشه یک‌قدم از باقی جلوتر است؛ همان که در هر قدمش ردپای چندین عقل نهفته است! سرهایشان کمتر به سنگ می‌خورد و از سوراخ‌های تکراری دوبار گزیده نمی‌شوند!
 
خدای عقل‌ها و فکرها! تو ما را این چنین آفریده‌ای. با دل‌هایی که در وحدت قدرت پیدا می‌کند و با عقل‌هایی که وقتی کنار هم گذاشته می‌شوند چلچراغ می‌شوند. تو نیز دورمان کن از خودرأیی‌ها و راهمان را آکنده کن از خردمندها؛

همان‌ها که بخیل و حسود نیستند و در جیب خود کلیدهایی دارند برای باز کردن درهای بسته. استوارم کن به گرفتن دست‌هایشان و شنیدن حرف‌هایشان.

یاری‌مان کن نور عقل جمعی قدرت دهد بازوانمان را، روشن کند مسیرهایمان را که دل گرم شویم به حضور هم و موج بزند در تصمیم‌هایمان همدلی و شور که غرقه باشد این تصمیم‌ها در خوشی و رضایت و صلاح جمع که تن‌ها تنها نباشند و همه رشته‌ها به دست یک نفر نرود.

تا همه مسئول شوند و دلسوز و متصل. بارها بر یک شانه نرود و بقیه شانه خالی نکنند.

یاری‌مان ده به یاری‌رسانی هم به گذاشتن عقل‌ها روی عقل‌ها تا از نیل خوشی‌های زودگذر دنیا بگذریم و آتش‌ها را پشت سر بگذاریم در یک کشتی با ناخدایی باخدا با پاروی تصمیمات درست به دست به دریای نور تو بپیوندیم. وَأَمْرُهُمْ شُورَىٰ بَيْنَهُمْ (آیه ۳۸ سوره شوری)آنچه نزد خداست از خوشی‌های زودگذر دنیا بهتر است، اما مخصوص کسانی است که کارهایشان را با مشورت پیش می‌برند.
با هم فکر کنیم
از نشانه‌های مؤمن یکی هم این است که اهل تصمیم‌های هول‌هولکی نیست. صبور است و باملاحظه، حرف‌های آدم‌ها را می‌شنود و سر حوصله به تک تکشان فکر می‌کند. اگر چیزی را نداند.

از پرسیدن خجالت نمی‌کشد و اگر راهی را نشناسد، از راهنمایی گرفتن عارش نمی‌آید. اهل مشورت‌گرفتن است چه در تصمیم‌های کوچک و چه در انتخاب‌های بزرگ هیچ عشقی آن قدر کورش نمی‌کند که دلسوزی آدم‌های دوروبرش را نبیند و هیچ تصمیمی آن‌قدر به هیجان نمی‌آوردش که راهنمایی آدم‌های باتجربه را نادیده بگیرد.

اگر از یک سوراخ دو بار گزیده نمی‌شود به‌خاطر همین اخلاق‌هایش است و اگر مدام سرش به سنگ نمی‌خورد، از صدقه‌سر همین عادت‌هایش.
مسیری روشن برای پیشرفت جمعی
در یک تیم فوتبال بازیکنان تنها زمانی می‌توانند موفق شوند که با یکدیگر هماهنگ باشند؛ اگر هر بازیکن بدون توجه به تاکتیک تیمی و مشورت با مربی بازی خود را پیش ببرد، حتی بهترین‌ها نیز نمی‌توانند پیروز میدان شوند در مقابل تیم هایی که بازیکنانشان با یکدیگر همفکری می‌کنند پاس‌های حساب‌شده می‌دهند و از ایده‌ها و راهبُردهای جمعی پیروی می‌کنند، حتی با امکانات محدود نیز می‌توانند افتخار بیافرینند.

این اصل ساده موفقیت در ورزش، در زندگی اجتماعی نیز صادق است. بدون همفکری و مشورت پیروزی در میدان زندگی ممکن نیست. قرآن کریم این راهکار را در سطحی بالاتر برای جامعه ایمانی ارائه می‌کند.

آیه شریفه و امرهم شوری بینهم، نه‌تنها یک توصیه اخلاقی، بلکه نقشه‌ای برای مدیریت جامعه و مدل حکمرانی است. مؤمنین آن‌هایند که هر کاری می‌خواهند بکنند، در بینشان شورایی می‌شود که پیرامونش مشورت می‌کنند.

یعنی کار مؤمنین مشورت‌گرفتن بین خودشان است. ما چقدر اهل کارهای جمعی با روش مشورت‌خواهی از یکدیگر هستیم؟ الان ساختار سیاسی، فرهنگی و اجتماعی ما این‌گونه است. همه کارها با مشورت همه مردم اتفاق بیفتد؟

البته باید حواسمان باشد که با چه کسی مشورت می‌کنیم؟ امیرالمؤمنین در این زمینه هم توصیه دارند: لا تُدخِلَنَّ في مشورَتِكَ بخيلاً ... و لا جباناً؛ با بخیل مشورت نکن یعنی چه؟ یعنی کارشناست بخیل نباشد؛ چرا؟ برای خاطر اینکه اگر خواستی کمکی به کسی بکنی این بخیل جلویت را می‌گیرد، می‌گوید که جیبت خالی می‌شود.

با آدم ترسو مشورت نکن، از آدم بزدل نظر کارشناسی نگیر. برای خاطر اینکه هر کار بزرگی بخواهی انجام بدهی، هر اقدام خوب و قدم بلندی بخواهی برداری تو را می‌ترساند که اگر این کار را بکنی چنین می‌شود، چنان می‌شود.
 
مردمی که به فرمان وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا عمل می‌کنند و در فضایی سرشار از همدلی و برادری به رهنمود وأَمْرُهُمْ شورى بينهم، پایبندند با بهره‌گیری از همفکری و خرد جمعی به همکاری و تعاون وَتَعَاوَنُوا عَلَى البِر وَالتَّقْوَی دست می‌یابند و می‌توانند دستاوردهای بزرگی رقم بزنند.
خداوند در این آیه از ما خواسته است که:
در امور مختلف به مشورت با دیگران اهمیت دهیم و تصمیمات را با کمک جمع بگیریم.
برای عمل به این آیه در زندگی می‌توانیم:
در خانواده یا محل کار قبل از تصمیم‌گیری درباره مسائل مهم نظر اعضای دیگر را هم جویا شویم.به‌جای تحمیل نظر خود فضایی برای تبادل آرا ایجاد کنیم.در مشورت‌ها به یاد داشته باشیم که هدف رسیدن به تصمیم درست است نه صرفاً تأیید دیدگاه ما.
منبع : فارس