آیا نیاز هست که حتما مناسبت خاصی باشد برای یادآوری و بزرگداشت آنهایی که برای وطن رفتند و یا هرگز باز نگشتند ویا تکه استخوانی و پلاکی به یادگار از آنها بر جای ماند؟ به نظر خیر.
شهدای ایران : صادق اسدی، کارشناس علوم ارتباطات؛ هر روز و هر لحظه، فرصتی مغتنم برای یادآوری است. یادآوری آنهایی که نیستند و جای خالی‌شان را که می‌توانستند باشند و بعنوان سرپرست و عضوی از یک خانواده ایرانی به زندگی خود ادامه دهند. آنها این اختیار را داشتند که مثل
به روز‌های پایانی سال رسیده‌ایم، ۲۲ اسفندماه است روزی که بعنوان روز بزرگداشت شهدا در تقویم رسمی کشورمان ثبت شده است و امروز چه نیکو روزی است برای یادآوری ایثار و ازخودگذشتگی بهترین‌های خدا در راه عزت و استقلال میهن اسلامی؛ اما امسال این مناسبت جذابیت خود را دارد، همراهی بهار قرآن، بهار طبیعت با بهار شهدای والامقام انقلاب و دفاع‌مقدس، اضلاع مبارکی شکل گرفته است.
انتخاب ۲۲ اسفند به‌عنوان روز «بزرگداشت مقام شهدا» در آخرین روز‌های پایانی سال یادآور آن است که آنچه داریم و آنچه ما را با فرهنگ ایستادگی و استقامت پیوند داده است همین خون مطهر گلگون‌کفنانی است که عاشقانه مسیر حق و حقیقت را برگزیدند.
یاد شهیدان، یادبود ارزش‌های انسانی است و پاسداشت آنان، تجلیل از برترین خصائل بشری است. ایران اسلامی وام‌دار خون پاک و رشادت کسانی است که با اقتدا به حضرت سیدالشهدا (ع)، راه شهادت را در پیش گرفتند و از آرمان‌هایشان دفاع کردند.
۱۰ آیه در قرآن کریم وجود دارد که در آنها به طور صریح درباره کسانی که در راه خدا کشته شده باشند، سخن به میان آمده و از مفاهیمی، چون زنده بودن شهید، رزق شهید، آمرزش گناهان شهید، ضایع نشدن عمل شهید، مسرت و خوشحالی شهید، وارد شدن در رحمت الهی و رستگاری شهید استفاده شده است.
شهیدان با پیروی از سید و سالارشان حضرت اباعبدالله‌الحسین (ع) راه رستگاری و سعادت را برگزیدند و خوشا به حال آنان که راه درست را انتخاب کردند و دریغ و افسوس بر ما که ماندیم و نتوانستیم هم‌قدم با آنها باشیم.
بی‌شک قلم را توان آن نیست که در وصف اخلاق، فداکاری و قهرمانی شهیدان والامقام سرزمین اسلامی‌مان ادای دین کرده و به شرح ماوقع بپردازد، چرا که به قول سید شهیدان اهل قلم آقا سید مرتضی آوینی «شهداء اصحاب آخرالزمانی سیدالشهداء (ع) هستند و پیام آنها، عشق، اطاعت و وفاداری است».
در پایان به این نکته اشاره می‌کنم که چه خوب است حداقل به حرمت خون شهیدان سالی یکبار هم که شده به دیدارشان برویم و تجدید میثاقی تازه کنیم و روح و ذهن‌مان را با انوار نورانی و عطر و بوی مستانه آنان صیقل دهیم تا پاسخی از سر صدق به این سوال باشد که در طول ۴۴ سال گذشته چند بار به مزار شهدا رفته‌اید؟.
