به گزارش شهدای ایران،اصل ماجرای دیدار ترامپ و زلنسکی، باخت «دیپلماسی با امریکا» بود. بازنده اصلی امریکا بود. ترامپ هم به‌تبع باخت امریکا باخت. اگر زلنسکی را هم بازنده می‌دانیم و این‌بار «دلیل» نفی دیپلماسی و مذاکره با امریکا را «زلنسکی» می‌نامیم، چون آن هم یک سرش امریکاست. اما فعالان رسانه‌ای و سیاسی در ایران که گرایش به امریکا دارند، کمتر به ترامپ و امریکا پرداختند و با تمجید از آنچه «شجاعت زلنسکی مقابل ترامپ» نامیدند، جهت و زمینه بحث را عوض کردند. این یک سانسور شدید است که می‌توان پیش‌بینی کرد در روزنامه‌های امروز این طیف نیز به همین شکل باشد. مسئله، زلنسکی نیست که بگوییم شجاعت کرد یا نکرد، خوب بود یا نبود، توانست یا نتوانست، مسئله ما امریکاست. باید روی امریکا و رفتار دولتمردان آن دقیق شد. چرا رفتار ترامپ با طرف مقابلش مهم‌تر از واکنش طرف مقابل است، برای اینکه طرفداران مذاکره و معامله با امریکا می‌خواهند (پناه برخدا) پزشکیان را هم روی همان صندلی زلنسکی بنشانند. بنابراین مهم آن نیست که بدانیم نفر قبلی که روی این صندلی نشست چه کرد، مهم آن است که بدانیم با او چه کردند!

فرض معقول و ساده این است که بگوییم وقتی با متحد خودشان چنین کردند، پس بنگر که با ما چه می‌کنند، اما من حتی به یک فرض دور از ذهن هم اهمیت و ارزش می‌دهم که کسی بگوید نمی‌توان مستقیماً نتیجه گرفت با ما که دشمن دیرینه هستیم، بدتر می‌کنند و چه‌بسا بهتر رفتار کنند، اما می‌پرسم چقدر بهتر؟! و نشستن روی آن صندلی چقدر ریسک دارد و چقدر تضمین می‌شود که پزشکیان را مانند زلنسکی با بدرقه یک کارپرداز زن از کاخ‌سفید اخراج نکنند؟ می‌توان این صحنه را در ذهن بازسازی کرد. درباره زلنسکی این احتمال هست و کسانی به آن اشاره کرده‌اند که دعوای ترامپ و معاون‌اولش با زلنسکی برنامه‌ریزی‌شده بود تا با تحقیر و تهدید او قرارداد معادن را پرسودتر و قطعی‌تر کنند. زلنسکی نصف مملکت خود را به روسیه داده و حالا باید باقی آن را در قالب یک قرارداد بلندمدت به امریکا بدهد. این امر دشواری است و کاخ‌سفید می‌داند که باید مقدمات آن را با ارعاب و تحقیر رئیس‌جمهور اوکراین فراهم کند. همین صحنه را برای رئیس‌جمهور ایران که حامیانش ندای مذاکره مستقیم سر می‌دهند، بازسازی کنید. ترامپ از ما چه می‌خواهد؟ فقط هسته‌ای نباشیم؟! نه احمق نباشید، این فقط لفاظی اوست. او دقیقاً همان چیز‌هایی را از ما خواهد خواست که از زلنسکی می‌خواهد. 

پس آن صندلی را یک‌بار دیگر با رئیس‌جمهور ایران در ذهن تداعی کنید. این‌بار شاید قانع شوید که به‌جای در بوق‌کردن رفتار مثلاً شجاعانه زلنسکی، رفتار ترامپ را تجزیه و تحلیل کنید. زیرا گمان نمی‌کنم که هدف شما از رفتن پزشکیان به مذاکره مستقیم با امریکا نشان‌دادن رفتار شجاعانه پزشکیان مقابل او و نپذیرفتن تقاضا‌های ترامپ باشد! روحانی و احمدی‌نژاد شانس آوردند که در دستشویی و راهرو‌های سازمان ملل با ترامپ یا اوباما دیدار نکردند. آن‌کس که حرمت خانه سفید خودش را نگه‌نمی‌دارد، ببین که در آن دستشویی یا راهرو‌ها چه می‌کرد!