همراه با جشنواره فیلم فجر؛
فیلم تلاش می‌کند تا با نگاهی طنزآمیز به موضوعاتی مانند خرافات، شیادی و سوءاستفاده از اعتقادات مذهبی بپردازد، اما در این مسیر به جای ارائه نقدی عمیق و هوشمندانه، بیشتر به سمت توهین و مسخره‌کردن پیش می‌رود. این رویکرد نه تنها باعث خنده مخاطب نمی‌شود، بلکه ممکن است برای برخی تماشاگران توهین‌آمیز و ناخوشایند نیز باشد.
شهدای ایران:سرویس فرهنگی/فیلم آنتیک به کارگردانی هادی نائیجی و تهیه‌کنندگی محمود بابایی، یکی از آثار حاضر در بخش مسابقه چهل‌وسومین جشنواره فیلم فجر است که با ژانر کمدی و با موضوعی اجتماعی-مذهبی به نمایش درآمده است. این فیلم با بازیگرانی چون پژمان جمشیدی، بیژن بنفشه‌خواه، ستاره پسیانی و امیر نوروزی، تلاش کرده تا در قالب کمدی به مسائل اجتماعی و مذهبی بپردازد. اما آیا این اثر توانسته انتظارات مخاطبان را برآورده کند؟ در این نقد به بررسی ابعاد مختلف فیلم می‌پردازیم؛
فیلم آنتیک داستان دو دله‌دزد به نام‌های اِبی و وَلی را روایت می‌کند که پس از انقلاب، کسب‌وکار خرید و فروش عتیقه‌جات آن‌ها کساد می‌شود. این دو در مسیر زندگی‌شان به یک امامزاده می‌رسند و با دیدن پول‌های نذری در ضریح، تصمیم می‌گیرند با تأسیس یک امامزاده قلابی، پول‌های زیادی به جیب بزنند. این ایده به خودی خود می‌توانست پتانسیل بالایی برای خلق یک کمدی سیاه با نگاهی انتقادی به مسائل اجتماعی و مذهبی داشته باشد. اما متأسفانه فیلم در اجرای این ایده موفق نیست.
فیلم تلاش می‌کند تا با نگاهی طنزآمیز به موضوعاتی مانند خرافات، شیادی و سوءاستفاده از اعتقادات مذهبی بپردازد، اما در این مسیر به جای ارائه نقدی عمیق و هوشمندانه، بیشتر به سمت توهین و مسخره‌کردن پیش می‌رود. این رویکرد نه تنها باعث خنده مخاطب نمی‌شود، بلکه ممکن است برای برخی تماشاگران توهین‌آمیز و ناخوشایند نیز باشد.
با وجود حضور بازیگرانی مانند پژمان جمشیدی و بیژن بنفشه‌خواه، بازی‌ها در فیلم آنتیک بسیار کلیشه‌ای و تکراری است. به ویژه بازی جمشیدی که در این فیلم نتوانسته از چارچوب کلیشه‌های قبلی خود فراتر برود. دیگر بازیگران نیز به نظر می‌رسد درگیر دیالوگ‌های ضعیف و موقعیت‌های تکراری شده‌اند و تنها نسخه فیلمهای کمدی گیشه را دنبال می‌کنند.
