شهدای ایران :سرویس سیاسی/ مسیح علینژاد فعالیت رسانه‌ای و لیدری آشوب‌های خیابانی در حوزه حجاب را از سال ۱۳۹۳ شروع کرد؛ زمانی که با علینژاد با کمپین «چهارشنبه‌های سفید» از دخترها می‌خواست با پوشیدن روسری سفید در روز چهارشنبه اعتراض خود را به «حجاب سر» نشان دهند کسی فکرش را نمی‌کرد که کمتر از ۱۰ سال بعد نوبت به برهنگی کامل بشود. او با انتشار عکس‌های برهنه خود در صفحه اینستاگرامش نشان داد حجاب سر هیچ وقت برای او یک هدف پایانی نبوده و نیست. 
 
اگرچه علینژاد همواره خود را مقابل حاکمیتی قدرتمند تصویر می‌کرد و می‌گفت من برای شکستن دیوار برلین اینجا هستم، کسی باورش نمی‌شد که مقصد اصلی او نه مبارزه با حاکمیت جمهوری اسلامی، بلکه مبارزه با عرف و سبک زندگی همین مردم بود؛ یک روز در حالی که عرف جامعه ایرانی روسری را به عنوان سبک پوشش پذیرفته بود حرف از «آزادی های یواشکی» می‌زد و دختران جوان را دعوت می‌کرد که با عکس گرفتن از چهره بدون حجاب خود، حس مبارزه بگیرند و در زمین بازی او بازی کنند و امروز در کمال ناباوری بعد از گذشت کمتر از ۱۰ سال به مرز برهنگی رسیده است. 
 
مسیح علی‌نژاد با انتشار این تصاویر، هدف از برهنگی را عبور از خط قرمزهای حاکمیت عنوان کرده است، اما چنانچه مشخص است این دیگر مبارزه با حکومت نیست و هشدار یک انقلاب جنسی نابودکننده را به همه جامعه مخابره می‌کند. البته علی نژاد بارها تخاصم خود را با مردم ایران و نه حاکمیت نشان داده است. از مخالفت با برداشتن تحریم‌های دارویی علیه ایران در دوره کرونا گرفته تا تقاضا برای محرومیت تیم ملی فوتبال ایران. علینژاد حتی تقاضای دریافت غرامت ۵۰۰ میلیون دلاری از اموال بلوکه شده مردم ایران را در کارنامه دارد، موضوعی که باعث شد هشتک shameonmasihalinejad# در توییتر ترند شود؛ 
 
مقابله با مردم به این صورت و تلاش برای ایجاد دو قطبی در جامعه برای یک شهروند عادی عجیب به نظر می‌رسد اما زمانی که بدانیم او کارمند رسمی ایالات متحده است و در سایت govtribe.com حقوق سالانه اش قابل مشاهده است موضوع متفاوت می‌شود؛ طوری که استاد دانشگاه کنکوردیا کانادا او را یکی از مهره برجسته در تعمیق شکاف‌های اجتماعی بین مردم ایران توصیف می‌کند.
 
پروژه جدید علینژاد: حق لخت شدن
علینژاد که برداشتن روسری را تا کنون نافرمانی مدنی می‌نامید و با هویت بخشی به مخاطب نوجوان، به آن‌ها انرژی مقابله با هنجارهای اجتماعی را می‌داد، اکنون لخت شدن را نماد قهرمانی و شجاعت معرفی می‌کند و می‌گوید در حالی که میگویند لخت شدن مبارزه نیست اتفاقاً «لخت شدن هم نوعی مبارزه است» و از این به بعد زنان ایرانی هر روز با «بدن هایشان» به مقابله با تفکر شما برخواهند خواست! او در ادامه برای اینکه متهم به خودزنی نشود، لخت شدن را راهی برای بدست آوردن کرامت انسانی خود برمی‌شمرد! 
 
او این بار هم از شیوه همیشگی خود یعنی دوقطبی سازی و شکاف اجتماعی استفاده است، البته این بار بجای دوقطبی بی‌حجاب و باحجاب سراغ برهنگی رفته است و مخالفین «حق لخت شدن» را حامیان «گشت ارشاد» معرفی کرده است تا از این طریق بتواند از نگاه منفی اذهان به گشت ارشاد استفاده کند و برای اردوگاه برهنگان یارکشی کند. 
 
عقب‌نشینی غیرتاکتیکی، پیشروی تاکتیکی 
شاید برای بسیاری این عاقبت مسیح علینژاد از همان ۱۰ سال قبل مشخص بود، چنانچه جایی گویی از زبانش در رفته باشد گفت که مقصد ما حجاب نیست بلکه حجاب دیوار برلین است که با ریختن آن می‌توان حکومت ایران را نابود کرد. اما سؤال اینجاست چه کنش و واکنشی از سوی مسئولین جمهوری اسلامی باعث تسریع این حرکت متهورانه مسیح علی‌نژاد شده است؟ کسی که تاکنون با لباس رسمی جلوی انظار ظاهر می‌شد تا بتواند مردم را با خودش همراه سازد و مبارزه علیه حجاب را به صورت گام به گام پیش ببرد چه شد که ناگهان پرده برانداخت و وارد فاز جدیدی شد؟
 
با توجه به تحولات سیاسی این روزهای منطقه، می‌توان حرکت مسیح علینژاد از حق «کشف حجاب» به حق «لخت شدن» را به حرکت سریع مخالفین دولت سوریه تشبیه کرد. با ادامه این فرمان بی قانونی در حوزه فرهنگ، هیچ بعید نیست صبحی که ناگهان با از دست رفتن دمشق بیدار شدیم، در موضوع فرهنگ و حیا و پوشش ایرانی تکرار شود و ناگهان ببینیم مسئله خیابان نه حجاب، که چالش برهنگی و آزادی رابطه و دیگر انحرافات جنسی است. 
 
کدام عقب‌نشینی غیر تاکتیکی مسئولین باعث چنین پیشروی از سوی پروژه بگیران غربی حوزه حجاب شده است؟ در ایامی که بیشترین مسامحه با ولنگاری‌های جنسی از سوی مسئولین قابل مشاهده است، این نوع پیشروی را می‌توان به چیزی جز عواقب عقب‌نشینی غیرتاکتیکی تعبیر کرد؟
 
در حالی که تهور دانشجوی نخبه دانشگاه علوم تحقیقات و برهنه شدن وسط صحن دانشگاه با عنوان بیماری و مشکلات روانی توجیه می‌شود و فرد به تحصیل و زندگی عادی ادامه می‌دهد، یا پرستو احمدی به صورت نیمه برهنه کنسرت کاروانسرا را در شهر مقدس قم روی صحنه می‌برد و کمتر از نیم ساعت از ادامه پلیس خارج می‌شود چرا  نباید مخالفین رسانه‌ای تا بن دندان مسلح، دست به چنین تهورهایی نزنند و بیش از پیش جامعه را به آلودگی نکشانند؟
 
نکته اینجاست که عکسی که مشخص است چند ماه قبل و در فصل گرما گرفته‌شده است، چرا باید امروز در صفحه اینستاگرامی اش منتشر شود؟ آیا غیر این است که او زمینه امروز جامعه را مهیای شروع فاز جدید حرکت سیاسی خود یافته است؟ 
 
پروژه جدید علینژاد، برای کسانی که بدون توجه به ابعاد مختلف پروژه برهنگی، وضعیت نامطلوب فرهنگی را اثر سخت‌گیری و پافشاری حاکمیت بر موضوع حجاب می‌دانند نیز حاوی نکاتی است. علینژاد در کپشن پست مذکور ذکر می‌کند که «هرچه خط قرمز شماست ما از آن عبور می‌کنیم». این نشان می‌دهد که این تحلیلگران در تشخیص راه رسیدن به وفاق اجتماعی از طریق کوتاه آمدن از ارزش‌ها اشتباه کرده‌اند. با شفاف شدن موضوع حال انتخاب با ماست که اختلاف نظر داخلی بر سر حدود پوشش سر باشد یا اینکه با عبور از حجاب شرعی مرز برهنگی را به بحث بگذاریم و فرداها هم بر سر حقوق همجنسگرایان و رابطه با محارم و... با هم مباحثه کنیم.