به گزارش شهدای ایران به نقل ازایسنا؛عده زﯾﺎدی ﻫﻨﻮز در ﺧﺎرج از کلاسها ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽ ﺑﺮدﻧﺪ که ﯾﮑﺒﺎره ﺻﺪای رادﯾﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﺮوزﯾﻬﺎی رزﻣﻨﺪﮔﺎن را ازﺑﻠﻨﺪﮔﻮی ﭘﺨﺶ ﻣﯽ ﮐﺮد، ﻗﻄﻊ ﺷﺪ و اﻋﻼم وﺿﻌﯿﺖ ﻗﺮﻣﺰ به صدا درآمد، ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺻﺪای آژﯾﺮﺧﻄﺮ در ﻓﻀﺎ ﭘﯿﭽﺪ وداﻧﺶ آﻣﻮزان دچار رﻋﺐ و وﺣﺸﺖ شدند.

ﻧﺎﻇﻢ ﻣﺪرﺳﻪ آﻧﺎن را دﻋﻮت ﺑﻪ ﺧﻮﻧﺴﺮدی و ﺣﻔﻆ آراﻣﺶ ﻣﯽ ﮐرد وﻟﯽ درآن ﻟﺤﻈﺎت ﻫﻮل اﻧﮕﯿـﺰ ﭼـﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ آراﻣـﺶ را ﺑـﻪ ﮐﻮدﮐـﺎن ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪ.

آن ﮐﻮدﮐﺎن ﻣﻌﺼﻮم ﺗﺎ ﭘـﯿﺶ از اﯾﻦ ﺑﺎرﻫـﺎ و ﺑﺎرﻫـﺎ ﺑﻤﺒـﺎران ﻣﺤﻠـﻪ و ﺷـﻬﺮ و دﯾﺎر ﺧـﻮد را دﯾـﺪه و از ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺎﻫﺪ ﮐﺸﺘﺎر ﺑﯿﺮﺣﻤﺎﻧﻪ ﻣــﺮدم ﺑﯽ دﻓﺎع ﺑﻮدﻧﺪ، ﺑﯽ ﺧﺒﺮ از اﯾﻨﮑﻪ اﯾﻦ ﺑﺎر ﻧﻮﺑـﺖ ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﻮد.

ﻫﻨﻮز ﺻدای آژﯾﺮ ﻗﻄﻊ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ دو فروند ﻣﻮﺷﮏ ﻫﻮا ﺑﻪ زﻣﯿﻦ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﺪرﺳﻪ ﺑﻪ زﻣﯿﻦ اﺻﺎﺑﺖ کرد.

آﺳﻤﺎن ﺻﺎف ﻣﺪرﺳﻪ در دود و ﻏﺒﺎر ﻏﻠﯿﻆ ﮔﻢ ﺷد و ﺳﮑﻮﺗﯽ ﻣﺮﮔﺒﺎر ﻫﻤـﻪ ﺟﺎ را ﻓﺮا گرفت اﻧﺪﮐﯽ ﺑﻌﺪ از اﻧﻔﺠﺎر اﺷﯿﺎی ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ از ﮐﯿﻒ و ﮐﻔﺶ و ﻟﺒﺎس ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ دﺳﺖ و ﭘﺎی ﻗﻄﻊ ﺷﺪه داﻧﺶ آﻣـﻮزان، از آﺳﻤﺎن ﺑﺮ زﻣﯿﻦ ﻣﯽ ﺑﺎرید.

27سال قبل درحمله موشکی رژیم بعثی عراق به یک مدرسه استثنایی در بروجرد 68دانش آموز این مدرسه به عرش پرکشیدند.

اما هرساله 20 دیماه که می رسد خانواده این شهدا به انتظار می نشینند تا شاید مسوولان از 68دانش آموزی که بی گناه در حمله موشکی رژیم صدام دفترهای مشقشان با مرکب خونشان در هم آمیخت یادی کنند.

سالها است که از شهادت این کودکان مظلوم می گذرد اما در سالگرد شهادت این 68کودک معصوم حتی پلاکاردی که یادآور این جنایت بزرگ باشد در سطح شهر نصب نمی شود و هیچ مسوولی یاد این شهدا را حداقل باشاخه گلی بر مزار آنها گرامی نمی دارد.

البته چند سال پیش مراسمی کوچک از طرف رییس این مدرسه به همراه دانش آموزان آن برگزار شد و به همت مسوول این مدرسه دانش آموزان با اهدا شاخه گل و قرائت فاتحه یاد این شهدا را گرامی داشتند.

ای کاش قدر دان باشیم و فراموش نکنیم امنیت و آرامش امروز من و تو هدیه خون همین شهیدانی است که اگرچه کوچک بودند اما بیش از من و شما در مقابل خداوند عزیز بودند که نعمت شهادت نصیبشان شده است.

به خود آییم و بین شهدا تبعیض قائل نشویم چرا که به فرموده امام راحل شهدا در قهقهه مستانه شان و در شادی وصلشان عند ربهم یرزقونند.