به گزارش شهدای ایران، محمد ایمانی در کانال تلگرامی خود نوشت:
اسرائیل، دو هفته پس از شوک سنگین موشک های نقطه زن ایران، هنوز خود را پیدا نکرده است.
صهیونیست ها هنوز سر پا نشده بودند که این بار، با شوک عملیات پهپادی حزب الله دوباره به هم ریختند.
به خاک و خون کشیده شدن بیش از یکصد نظامی و فرمانده تیپ زبده گولانی (آن هم فقط با یک عملیات کوچک، اما کاملا حرفه ای و تمیز)، جبهه داخلی رژیم را دچار فروپاشی روحی- روانی می کند.
اکنون ثابت شده که رژیم (با وجود چتر حمایتی آمریکا و ناتو)، نه در برابر موشک های معمولی و نه پهپادهای متوسط مقاومت، تاب آوری ندارد؛ چه رسد به این که از موشک ها و پهپاد های پیشرفته تر هم رونمایی شود.
رژیمی که فقط به ضرب و زورِ سیم دیوار حائل و پدافند نظامی سه لایه، امنیت پادگانی برای اتباع مهاجر دست و پا کرده بود، حالا نه از سمت کرانه باختری، نه غزه، نه لبنان و سوریه، نه عراق و یمن، و نه ایران و مدیترانه، احساس امنیت نمی کند؛
بلکه هر پرنده را تهدید می پندارد و ممکن است شلیک هم بکند؛ اما آنجا که باید پدافند کند، در برابر موشک ها و پهپادهای مهاجم مستاصل می شود؛ گاهی هم با شلیک اشتباه پدافند، صهیونیست ها تلفات می گیرد.
معرکه ای است بی نظیر، جهنمی که زمامداران لاابالی صهیونیست برای اتباع مهاجر ساخته اند. به آنها وعده داده شده بود که در این سرزمین اشغالی امنیت خواهند داشت.
اما صهیونیست های جان دوست، با ویران کردن خانه دیگران -و بر دامنه آتش فشان در حال انفجار- خانه ساختند و حالا جهنم واقعی را جلوی چشم می بینند، در حالی که هیچ کمکی از آمریکا و غرب بر نمی آید.
این جهنمِ خود ساخته، مِنو باز است: پهپاد یا موشک؛ برای کدامش باید پدافندی از نو ساخت و سر قبر خود گذاشت؟ اگر تک پهپاد ها و تک موشک ها تبدیل به خوشه های فراوان شوند و ببارند، چه؟ با کابوس کُشنده ناگهان رو به رو شدن با عملیات شهادت طلبانه چه باید کرد؟
با فقدان مطلق امنیت روانی نمی تونند کنار بیاند، چه رسد به اینکه روزانه از سوی اغلب ملت های جهان هم در کف خیابان لعنت شوند. با انگشت نما شدن در محاکم بین المللی به عنوان رژیم آپارتایدی، نسل کش و جنایتکار جنگی چه کنند؟
بی آیندگی و تیره روزی، سرنوشت محتوم یهودیت تحریفگر احکام الهی و ارزش های انسانی بود، چه رسد به اینکه سقوط در سقوط و انتقال به انحطاط صهیونیسم را تجربه کند.
