خبر برجسته نشد! سروصدا نشد! به اصطلاح وایرال نکردند! دوم اینکه براساس تاریخ معاصر و فرهنگ سیاسی کشور و حکمرانی خودمان (ایران معاصر) و منطقه‌ای که در آن زندگی می‌کنیم این نوع رفتار سابقه دارد؟ چرا به این منش پرداخته نمی‌شود؟ اگر برعکس بود مهدی نصیری‌ها چه می‌گفتند؟!
به گزارش شهدای ایران علیرضا زادبر در صفحه اینستاگرامی خود نوشت: داریوش اقبالی خواننده مشهور در دوران شاه چند نوبت به‌خاطر آهنگ‌هایی جنگل، بن‌بست، بوی گندم، گل بارون‌زده که از آن‌ها برداشت سیاسی می‌شد، زندانی شد. دقت کنید، فقط برداشت سیاسی از متن شعر آهنگ‌ها وجود داشت آن هم در نقد اصلاحات ارضی که شاه اجرا کرد.
پرویز ثابتی می‌گوید: نخستین بار به دستور مستقیم شاه، داریوش بازداشت و شش ماه انفرادی بود. در مجموع ۲۶ ماه زندانی بوده است. ساواک شایعه پخش کرده بود که علت بازداشت، نداشتن گواهینامه و مصرف موادمخدر است! در حالی که این جرم‌ها در حیطه برخورد و مسئولیت ساواک نبود تا برخورد کنند! امثال داریوش در جریان هنری و روشنفکری کم نبودند.
آن طرف داستان شروین حاجیپور است. چگونه مشهور شد؟ از سوی برنامه عصر جدید صداوسیما جمهوری اسلامی، فرصت ناب و رایگان در اختیار این جوان ایرانی قرار داده شد و به شهرت رسید. آهنگ او صراحتاً سیاسی بود. لفافه و غیرمستقیم نبود. تحریک‌کننده بود. شورآفرین بود. قطعاً مؤثر بود. آن جوان با عفو رهبر جمهوری اسلامی، بخشیده می‌شود.
دو نکته وجود دارد: کسی در مدح سیره رهبر انقلاب در برخورد با مخالفان سیاسی سخنی نگفت! خبر برجسته نشد! سروصدا نشد! به اصطلاح وایرال نکردند! دوم اینکه براساس تاریخ معاصر و فرهنگ سیاسی کشور و حکمرانی خودمان (ایران معاصر) و منطقه‌ای که در آن زندگی می‌کنیم این نوع رفتار سابقه دارد؟ چرا به این منش پرداخته نمی‌شود؟ اگر برعکس بود مهدی نصیری‌ها چه می‌گفتند؟!
*جوان
