شهدای ایران:سرویس سیاسی/محمد ایمانی نویسنده و پژوهشگر مسایل سیاسی نوشت:در نیویورک چه خبر است؟ چرا حواشی سفر رئیس جمهور در حال غلبه بر متن معمول این سفرهاست؟ آیا تعمدی در این حاشیه سازی نهفته است یا ماجرا به اشتباهی بودن برخی اعضای تیم همراه آقای پزشکیان بر می گردد؟

چرا باید یک صهیونیست دارای تابعیت اسرائیل، به جلسه گفت‌وگوی مذهبی برای ایجاد صلح در خاورمیانه راه پیدا کند؟
خود وی مدعی است که "برای دوری از شک و تردید، به نمایندگی ایران در سازمان ملل اطلاع دادم که شهروند اسراییلی هستم تا از شرمندگی جلوگیری کنم اما دعوت من برای جلسه را لغو نکرد... رئیس جمهور ایران می‌دانست که یک اسراییلی در اتاق حضور دارد!".
هیئت سیاسی و رسانه ای همراه آقای پزشکیان و نمایندگی کشورمان در نیویورک، سکوت اختیار کرده و هیچ توضیح و تکذیبی ارائه نکرده اند. این را باید پای ناتوانی و ضع نوشت؟ یا این که احتمالا برخی از آنها از حواشی استقبال می کنند، ولو این که برای کشورمان بشدت هزینه ساز شود، اعتبار جمهوری اسلامی نزد ملت های مسلمان منطقه را که امید به انقلاب اسلامی بسته اند مخدوش کند، حیثیت رئیس جمهور را لکه دار نماید و به رژیم مستاصل صهیونیستی تنفس بدهد! 
معنای راه یافتن یک صهیونیست به کنار گوش رئیس جمهور کشورمان چیست؟ اگر با چنین ملاقات های بی در و پیکری، رئیس جمهور "ترور بیولوژیک" یا "ترور شخصیت" شود، مسئولیت آن با کیست؟!
این چه بختک افتاده بر سر هیئت همراه آقای پزشکیان است که درست در اوج جنایات رژیم صهیونیستی در لبنان و فلسطین، پشت سر هم پاس گل به صهیونیست های درمانده می دهند؟! چرا باید ملت های امیدوار منطقه، بدبین بشوند؟ جز آمریکا و اسرائیل، چه کس دیگری از بدگمان شدن ملت های منطقه و ملت ایران سود می برد ؟
حضرت امام (ره) درباره بی‌آبرویی اسرائیل، تعبیر نغزی فرموده که همچنان تازه است: «خود اسرائیل هم این مطلب را احراز کرده که اگر انگشتش را به بحر محیط (اقیانوس) بزند، نجس می‌شود. چون این را احساس کرده، می‌خواهد با این‌که «من کمک کرده‌ام» ایران را بدنام بکند، از باب این‌که می‌ داند که موافقت او با ایران، بدنام کردن ایران است».

آنچه بر تلخی ماجرا می افزاید، تلاش یکطرفه و التماس گونه ای است که برای ارتباط گرفتن با برخی دولت های غربی برای مذاکره انجام می شود و با واکنش های موهن مواجه می شود.
ماکرون رئیس جمهور فرانسه که از میزبانی گروهک های تروریست ها تا عهدشکنی برجام در کارنامه دولتش ثبت شده، شرط بهبود روابط دوجانبه را آزادی سه تبعه فرانسوی زندانی در ایران عنوان کرده و حال آن که بنابر اعلام سخنگوی وزارت خارجه، افراد مذکور به خاطر جرائم ضد امنیتی محکوم شده اند.
رئیس‌جمهور فنلاند هم پس‌از دیدار با پزشکیان، ادعاهای ضدایرانی را تکرار کرد و گفت: از او خواستم که ارسال تسلیحات به روسیه را متوقف کند. رئیس شورای اروپا نیز پس‌از دیدار با پزشکیان  نوشت: "نگرانی‌های اتحادیه اروپا را دربارهٔ ارسال تسلیحات به روسیه، بی‌ثبات‌کردن منطقه از طریق نیروهای نیابتی، شهروندان بازداشت‌شده، برنامهٔ هسته‌ای و وضعیت حقوق بشر در ایران تکرار کردم؛ همچنین بر اهمیت  گفت‌و‌گو برای پرهیز از تشدید تنش‌ها».
سخنگوی وزارت خارجه آمریکا هم در واکنش به ادبیات برادرانه (!) آقای پزشکیان ادعا کرده "ایران باید برادری خود را نه در گفتار بلکه در رفتار و تغییر سیاست هایش در موضعات هسته ای و موشکی و منطقه ای ثابت کند".
با این اوصاف، اصرار آقای عراقچی و تیم همراه بر درخواست مذاکره، در حالی که جنازه ترور شده برجام پیش پای آنهاست، برای چیست؟ چه چیزی موجب می شود به شخصیت و شعور و عزت و حمیت حضرات بر بخورد؟ ترور میهمان ارشد فلسطینی در تهران؟ ترور برجام از سوی آمریکا و اروپا؟ یا رساندن یک صهیونیست به کنار دست رئیس جمهور برای ترور شخصیت و حیثیت محترم او؟!
براستی آقای ظریف کجاست و  چه می کند؟ خرداد ۱۳۹۹، تصویر ملاقات دور از شان وی (که آن روز وزیر خارجه بود) با بیل ریچاردسون، فرماندار سابق آمریکایی و  "میکی برگمن، افسر بلندپایه سابق ارتش اسراییل" در قطر حاشیه ساز شده بود.