شهدای ایران:محمد ایماانی/سفر آقای پزشکیان به عراق، حواشی از آن جنس که بتوان انتقاد یا ایراد گیری کرد، کم نداشت؛
از اظهارات خود وی در فرودگاه که گفت "ما را به دیپلماسی وادار می‌کنند که بلد نیستیم" و "خیلی خراب نکردم که؟!"، تا حضور فرزند و داماد وی در دیدارهای رسمی؛و از برخی جزئیات مهم و قابل نقد سفر، تا رویکرد متناقض برخی رسانه ها که در گذشته روابط با عراق را تخطئه می کردند، اما اکنون صرفا به اعتبار حمایت از پزشکیان، به تمجید از این سفر می پرداختند.


اما این حواشی -بعضا قابل توجه و تامل- به اعتبار اینکه اولویت با مصالح کلان و منافع ملی است، نمی تواند، جای متن را بگیرد.
عراق، جزو بزرگترین شرکای فرهنگی، سیاسی، امنیتی و اقتصادی ایران، و عمق راهبردی ماست. مبادله سالانه میلیون ها زائر و گردشگر، دور زدن تحریم های آمریکا، پشتیبانی جبهه مقاومت در سوریه و لبنان از مسیر کریدوری عراق، و تامین ثبات و امنیت منطقه از مسیر درست همسایگی، بخشی از دستاوردهای مهم رابطه عمیق میان دو کشور است و این در حالی است که قدرت های خبیث غربی در طول ده های متمادی، دو کشور را دشمن درگیر با هم تعریف کرده بودند.
تبدیل آن خصومت مهندسی شده به اخوت و همکاری راهبردی، حاصل مسیر مبارکی است که خون شهیدان والامقام دفاع مقدس و دفاع از حرم و مبارزه با تروریسم (به ویژه شهید سلیمانی) هموار کرد. روابط عمیق فعلی، در دولت شهید رئیسی و وزارت شهید امیر عبداللهیان، و با همپوشانی میدان و دیپلماسی ریل گذاری شد.
اهتمام آقای پزشکیان برای تداوم شراکت راهبردی دو همسایه، آن هم در اولین سفر خارجی، اقدام درستی است که باید از آن پشتیبانی کرد.
طبعیتا پیگیری اجرای توافقات قبلی در موضوعاتی مانند راه آهن شلمچه - بصره، تسهیل انتقال درآمدهای صادراتی، اخراج گروه های نروریستی ضد ایران از کردستان عراق و... می تواند بر ارزش و سودمندی روابط  میان دو کشور بیفزاید.
تجارت میان ایران و عراق در سال های اخیر به ۱۲ میلیارد دلار رسیده و این در حالی است که کارشناسان می گویند مبادلات تجاری، قابلیت افزایش به ۳۰ میلیارد دلار را دارد. عراق پس از چین، دومین شریک تجاری بزرگ ایران است.
روزنامه آمریکایی وال‌ استریت جورنال چند روز قبل در گزارشی نوشت: "بانک‌های عراقی با سوء استفاده از یک سیستم مالی طراحی‌شده توسط آمریکا، تحریم‌ها را نقض، و میلیاردها دلار به ایران منتقل کرده‌اند". این، یکی از علل کارشکنی و جنجال غربگدایان علیه روابط تهران- بغداد بوده است.
روابط عمیق و سودمند و سازنده با عراق، بر خلاف کج فهمی کسانی مثل ظریف که میدان و دیپلماسی را در تعارض هم وانمود می کردند، نشانگر درستی و سودمندی "همپوشانی میدان و دیپلماسی" در خنثی کردن شیطنت های چند لایه غرب است.