به گزارش شهدای ایران  به نقل از فارس، مریم صیادشیرازی درباره علاقه پدر به «مرجان» می‌گوید: «بابا به خاطر وجود خواهرم مرجان بسیار شاکر خدا بود، او را برکت و لطف خدا می‌دانست و می‌گفت: مرجان الطاف خفیه الهی است، لطف خدا را در وجود مرجان می‌بینم، او ما را آن دنیا شفاعت می‌کند.

وقتی بابا شهید شد، مرجان تا یک ماه بی‌قراری می‌کرد و دوست نداشت در مراسم عزای پدر شرکت کند یا بر سر مزار وی برود؛ اگر چه او جزو کودکان استثنایی معلول ذهنی است، اما نبود بابا را حس می‌کرد.»

همسر شهید صیادشیرازی در خرداد ماه سال جاری دار فانی را وداع گفت و در قطعه ۲۵ بهشت زهرا(س) آرام گرفت. مرجان صیادشیرازی هم در جوار مزار مادرش به خاک سپرده شد.