ساره جوانمردی در مصاحبه بعد از خداحافظی‌اش از دنیای قهرمانی انتقادهایی را نسبت به وضعیت پاراتیراندازی ایران داشت که پیش از این چند مربی و ملی پوش آن را بیان کرده بودند و از سلیقه‌ای عمل کردن مسئولان پارالمپیک انتقاد داشتند.
به گزارش شهدای ایران ورزشی، تیم ملی پاراتیراندازی ایران در بازی‌های پارالمپیک نتوانست انتظارات را برآورده کند و با تک مدال طلای ساره جوانمردی به کار خود در این بازی‌ها پایان داد. ساره آبروی تیراندازی را خرید و ملکه تپانچه دنیا با ۵ مدال المپیک نام خود را در تاریخ ثبت کرد.
جوانمردی در پایان رقابت‌های پاراتیراندازی از دنیای قهرمانی خداحافظی کرد. او در مصاحبه پایانی خود گلایه‌هایش از شرایطی که پشت سرگذاشته و همچنین وضعیت فعلی پاراتیراندازی را رسانه‌ای کرد. او در بخش‌هایی از صحبت‌های خود گفت: «شاید بگویند چه قضاوت خودخواهانه‌ای دارم، اما اگر بخواهم قضاوت عادلانه داشته باشم باید بگویم ساره جوانمردی در ۴ پارالمپیکی که در آن حضور داشت، به عنوان پدیده حضور پیدا کرد. قبل از من بودند پاراتیراندازانی که در پارالمپیک مدال گرفتند، اما مستمر نبود. ساره جوانمردی ثابت کرد که یک خانم با همه مشکلات و محدودیت‌ها می‌تواند به عنوان یک ورزشکار شاخص و نخبه راهش را ادامه بدهد. دور از ذهن نیست که در پاراتیراندازی بتوانیم دوباره چنین ورزشکاری داشته باشیم. از نظر روحی و روانی واقعاً دیگر کشش نداشتم و به همین دلیل تصمیم به خداحافظی گرفتم.»
جوانمردی در ادامه صحبت‌هایش به نکات دیگری اشاره کرد و گفت: «پاراتیراندازی ایران برای این ماده چیزی نکاشت که بخواهد برداشت کند. بعد از سه سال و نیم یعنی بعد از توکیو که تیر زده بودم دیگر تا سه ماه پیش تیر نزده بودم. ۵ جلسه تمرین کردم و رفتم کره جنوبی، آنجا مدال نگرفتم، اما رکوردشکنی داشتم. بعد از آن به رئیس فدراسیون (جلیل کوهپایه‌زاده) درخواست تمرینات بین اردویی دادم، اما آن را رد کرد. برای تمرین بین اردویی فشنگ می‌خواستم، اما رئیس فدراسیون گفت فقط در حضور مربی می‌توانم تمرین کنم. با آن زمان کم همین که مرحله مقدماتی را توانستم جمع کنم، خواست خدا بود و شاید اگر بیشتر از این می‌خواستم، زیاده خواهی بود. البته در پارالمپیک برزیل دو طلا گرفتم و ثابت کردم این شدنی است. در توکیو در مرحله مقدماتی اول شدم، اما فینال را بدون مدال تمام کردم.»
ورزشکارتاریخ‌ساز ایرانی ادامه داد: «فکر می‌کنم هرچه بکاریم، برداشت می‌کنیم و کاشته خوبی برای برداشت نداشتیم. واقعاً دوست ندارم پاراتیراندازی جزو رشته‌هایی باشد که از دوره مدال‌آوری دور شود. باید بنیه پاراتیراندازی از نظر کادرفنی قوی شود تا بتوانیم ورزشکاران خوبی تربیت کنیم. وقتی کادر فنی نداشته باشیم، نمی‌توانیم آموزش داشته باشیم. ساره اگر امروز در پارالمپیک حضور پیدا کرد بدون مربی و بدون کادر فنی بود. بخشی از کادر فنی کمک بودند، اما معمولاً از سرمربی انتظار می‌رود نقش اصلی را بالای سر تیم ایفا کند. ساره اگر امروز در باری‌های پاریس است، بدون حضور مربی تمرین کرد، بدون حضور مربی اینجا بود و بدون حضور مربی مدال گرفت. به این افتخار می‌کنم که با قدرت، نیرو و اراده‌های شخصی خودم تمرین کردم و مدال گرفتم. زمانی گفتم که تیم ملی نیاز به مربیان قدرتر در کنار مربیان فعلی دارد تا صعود کنیم، اما حرف من طور دیگر برداشت شد و من شدم آدم بد ماجرا؛ سالیان سال است از نعمت کادر فنی محرومم، اما خوشحالم و با آرامش می‌روم.»
صدای ساره هم درآمد!
صحبت‌های جوانمردی و تشریح وضعیت پاراتیراندازی ایران نشان می‌دهد خروجی یک طلای ساره در پاریس فراتر از کاری بوده که فدراسیون انجام داده و شاید همان رده‌های یازدهم و پنجم برداشت مسئولان از چیزی که کاشته‌اند باشد! در ماه‌های اخیر ملی‌پوشان و مربیان پاراتیراندازی ایران انتقادهای گسترده‌ای از وضعیت این رشته داشتند که بیشتر این اعتراض‌ها نسبت به روند انتخاب نفرات برای تیم‌های ملی بود.
با این حال شرایط فنی کادر که جوانمردی به آن اشاره کرد در مصاحبه محمدرضا امینی ملی‌پوش سابق پاراتیراندازی با تابناک هم مورد نقد قرار گرفته بود. امینی به تابناک گفت: «سیستم مدیریت کمیته ملی پارالمپیک و فدراسیون جانبازان و توان‌یابان نه علمی است و نه مبتنی بر شایسته سالاری. اگر به صورت رندوم و اتفاقی روی یک نفر از افراد فدراسیون دست بگذاریم، امکان ندارد که در گذشته او یک پست نازل و بی‌ربط به جایگاهی که امروز داشته در کارنامه‌اش نباشد. برخی نگهبان بودند و سرپرست اردو شدند؛ یک نفر در اردوها کیک و ساندیس میان بچه‌ها تقسیم می‌کرد و من بعد از چند اردو آمدم و دیدم سرپرست فنی فدراسیون شده است! چنین آدم‌هایی تلاش ۱۱ ساله من که زیر و بم تیراندازی را درآوردم، تحت تأثیر قرار می‌دهد و حرف او ملاک اعزام می‌شود.»
در واقع مشکلات به قدری زیاد شده که ساره جوانمردی ورزشکاری که گاهی به محافظه کاری متهم می‌شد اینگونه نقد می‌کند؛ هرچند او زمان خداحافظی و با دستان پر شروع به اعتراض کرد.
نکته قابل توجه دیگر در خصوص نتایج پاراتیراندازی در پارالمپیک پاریس این است که پیش از این گفته شده بود شانس مدال ها راهی این بازی ها می شوند؛ سنتی که محمود خسروی وفا پایه گذار آن بود! اما خروجی یک طلا آن هم توسط ساره جوانمردی که بیشتر استعداد و توانایی فردی او را به این جایگاه رسانده تا برنامه‌ریزی فدراسیون و کمیته پارالمپک نشان می‌دهد بحث کیفی‌سازی و اعزام شانس مدال صرفاً یک شعار است و همانگونه که نفراتی چون زهرا غلام‌زاده و محمدرضا امینی اعلام کردند افرادی که مورد تأیید مسئولان باشند راهی بازی‌ها می‌شوند.
غلام‌زاده با سهمیه پارالمپیک پاریس در لیست اعزام قرار نگرفت و در این باره به تابناک ورزشی گفت: «من به عنوان یک بازیکن سهمیه‌دار به سیستم اعزام تضمین مدال اعتراض دارم. چرا المپیکی‌ها اینطور نیستند، اما ما اینگونه هستیم؟ ما حتی پاراآسیایی هم به همین نحو اعزام نشدیم، اما کسانی اعزام شدند که صد درصد مدال بودند حتی مدالی نیاوردند، اما قرار است المپیک هم بروند. اگر قرار است این سیستم ادامه پیدا کند باید جواب بدهند که چرا کیفی‌گرایی برای افراد خاصی است؟ چرا برای همه انجام نمی‌شود. این مطالبه من به عنوان یک سهمیه‌دار و نفر اول کشور است. من اولین سهمیه تفنگ خفیف معلولان ایران را به دست آوردم. چرا برای بعضی‌ها کیفی گرایی وجود ندارد و اگر سیستم دلش بخواهد آنها را اعزام می‌کند؟ در ورزش پاراتیراندازی بحث کیفیت حکم‌فرما نیست و بحث سلیقه است و سیستم می‌خواهد کمتر هزینه کند چون بهترین‌های رشته به دلایل مختلف خط خوردند و می‌گویند مدال پارالمپیک نمی‌گیرند. مگر همه ورزشکاران پارالمپیکی اولین اعزام طلا می‌گیرند؟ اگر می‌گیرند چشم. اگر ما را با آنها می‌سنجیدند و نتایج آنها را در سال‌های اول ملی پوش شدن هم ببینید.»
توان‌یابانی با محدودیت‌های خارجی!
بخش ورزش توان‌یابان ایران کمتر مورد توجه رسانه‌ها و حتی مسئولان ناظر است و مشکلات ریشه‌ای ورزشکاران دیده نمی‌شود و آنها به معنای واقعی و بدون ترحم، مظلوم واقعاً می‌شوند. شرایط ورزش برای این ورزشکاران به سبب محدودیت‌ها نه محدودیت‌های جسمانی خودشان بلکه کاستی‌های امکانات بسیار دشوارتر از تصور است.
*تابناک
