شهدای ایران: در دیدار‌هایی که رهبر معظم انقلاب اسلامی از دانشگاه افسری امام حسین (ع) داشتند، تا به امروز، عکسی از دیدار ایشان منتشر شده است که در آن، شهید سلیمانی علاوه بر احترام نظامی، دست دیگرش را به نشان ادب و احترام بر سینه‌اش گذاشت و ارادت خود را به رهبر معظم انقلاب اسلامی نشان داد. عکاس این عکس، «شهاب واجدی» است و برای آنکه بیشتر در مورد حال و هوای آن عکس بدانیم، به سراغ او رفتیم.

این عکاس خبری در گفت‌وگو با  دفاع‌پرس، درباره حضور حاج قاسم در مراسم دانش‌آموختگی دانشگاه افسری امام حسین (ع) اظهار داشت: سال ۱۳۹۵ برای عکاسی از مراسم دانش‌آموختگی افسران سپاه پاسداران به دانشگاه امام حسین (ع) رفته بودم و قرار بود که رهبر معظم انقلاب اسلامی هم آنجا تشریف بیاورند. آن روز از دیدن سردار شهید حاج قاسم سلیمانی شگفت‌زده شدم، چون معمولاً بیشتر به‌خاطر جنگ سوریه و مبارزه با تکفیری‌ها و داعش، کمتر در انظار حضور داشت و در این مراسم‌ها شرکت می‌کرد و بیشتر در منطقه بود.

وی افزود: با دیدن او، ذوق‌زده شدم. زمانی که رهبر معظم انقلاب اسلامی بالای جایگاه رفتند، فرماندهان به احترام ایشان به حالت خبردار ایستادند و من با خودم فکر کردم که اگر دوباره این اتفاق افتاد، حتماً عکس آن را بگیرم.

واجدی ادامه داد: رهبر معظم انقلاب اسلامی از جایگاه پایین آمدند تا با خانواده شهدا دیدار کنند و به جانبازان سَر بزنند. زمانی که برگشتند، خودم را سریع به روبه‌روی جایگاه رساندم و با لنزم بر ایشان زوم کردم و با خود فکر کردم که زمانی که رهبر معظم انقلاب اسلامی به‌عنوان فرمانده کل قوا بالا می‌آیند، همه فرماندهان به‌صورت خبردار، احترام نظامی می‌گذارند. لحظه‌ای که داشتم حضرت آقا را با دوربینم دنبال می‌کردم، یک لحظه دیدم که حاج قاسم، علاوه بر احترام نظامی با دست، دست چپ خود را به قصد احترام روی سینه‌اش گذاشته است.

ارادت شهید سلیمانی به رهبر معظم انقلاب اسلامی بسیار بیشتر از یک احترام نظامی بود/ عکاسی از رهبر معظم انقلاب اسلامی را جزء لحظات عمرم حساب نمی‌کنم

این عکاس خبری با اشاره به اینکه من فکر کردم این عکسی که گرفته‌ام، منتشر نخواهد شد، گفت: این حرکت برای من بسیار عجیب بود و فکر کردم این کار مرسوم نیست و فرماندهان عادت ندارند غیر از احترام نظامی چنین کاری انجام دهند. با خودم فکر کردم احتمالاً یا این عکس منتشر نخواهد شد یا جزء عکس‌هایی است که در آرشیو‌ها می‌رود و هیچ‌گاه اجازه انتشار پیدا نمی‌کند.

وی با بیان اینکه به‌خاطر ثبت این لحظه، احساس افتخار می‌کنم، اظهار داشت: خیلی به این عکس و اینکه چرا حاج قاسم آن کار را کرد، فکر کردم. بعد از انتشار این عکس، زمانی که به یک عکس جهانی تبدیل شد و اینکه حاج قاسم در منطقه به‌دلیل مبارزه با تکفیری‌ها، غرور و عزت برای ایران ایجاد کرده بود، بابت ثبت این صحنه، احساس غرور و افتخار کردم و با مشاهده این حرکت که حاج قاسم به‌جز احترام نظامی، مانند مریدی در برابر مرادش، ارادت قلبی خود را به رهبر معظم انقلاب اسلامی نشان می‌دهد، احساس کردم این ارادت، بسیار قلبی‌تر از یک احترام نظامی است.

واجدی ادامه داد: زمانی که حاج قاسم شهید شد، این عکس در فضای مجازی دست به دست شد و من مباهات کردم به اینکه توانستم عکاس این لحظه باشم و این عکس، یک عکس تاریخی و مهم باشد.

این عکاس خبری با اشاره به اینکه من حدود ۱۵ سال در مکان‌های مختلف از شهید سلیمانی عکاسی کردم، گفت: من چند بار برای کار و عکس‌هایی که از حاج قاسم گرفته بودم، با خانواده شهید سلیمانی ارتباط داشتم و آنها بابت ثبت این لحظات از من تشکر کردند و خواستند عکس‌هایی که دارم را در اختیارشان قرار بدهم. من نزدیک به ۱۵ سال در مکان‌های مختلف و متفاوت عکس‌های زیادی از شهید سلیمانی گرفتم که خیلی از آنها منتشر و خیلی‌ها هم چاپ شده است.

وی با اشاره به اینکه عکاسی از رهبر معظم انقلاب اسلامی چه احساسی دارد، افزود: عکاسی از رهبر معظم انقلاب اسلامی چیزی است که بسیاری بچه‌های عکاس خبری و مستند خبری آرزوی آن را دارند و خیلی از آنها هم در مراسم‌های مختلف این توفیق را دارند و از ایشان عکاسی می‌کنند.

واجدی با بیان اینکه سعی کردم در هر دیدار رهبر معظم انقلاب اسلامی که دعوت شدم، از زوایای مختلف از ایشان عکاسی کنم، اظهار داشت: در این همه سال، چند بار برای دیدار‌های مختلف دعوت شدم و ثبت لحظه‌های مختلف حضور رهبر معظم انقلاب اسلامی، دیدارها، لبخندها، نوع سخنرانی‌ها و چهره زیبایشان برای من به‌عنوان عکاس همیشه مورد توجه بوده و هر دفعه سعی کردم تفاوت‌هایی در عکاسی‌هایم ایجاد کنم و عُلقه جوانان و مردم به ایشان و شور و حرارت و هیجانی که در دیدار‌ها وجود دارد را بیشتر نشان دهم.

این عکاس خبری با بیان اینکه عکاسی از حضرت آقا را جزء لحظات عمرم حساب نمی‌کنم، گفت: آن لحظاتی که در دیدارها، رهبر معظم انقلاب اسلامی تشریف می‌آورند، یک احساسات خیلی خاصی برای عکاس دارند و از بس که این لحظات، حالت شعف و شادی در دل عکاس این صحنه‌ها ایجاد می‌کنند، به نظرم آن لحظه جزء عمر او حساب نمی‌شود.