شهدای ایران:سرویس سیاسی/از زمان اشغال فلسطین توسط رژیم صهیونیستی عده‌ای از سران عرب با هدف جایگزین کردن مذاکره به جای مبارزه قصد داشتند، با رژیم صهیونیستی از در سازش وارد شوند تا بتوانند قدس را از دست رژیم صهیونیستی آزاد کنند، با نگاهی به تاریخ متوجه می‌شویم که استراتژی مذاکره همواره راهی بوده تا رژیم صهیونیستی و حامیان آن بتوانند به اهداف خود در منطقه نزدیکتر شوند. حضرت امام با درک اصولی این قضیه و نقد اصول مذاکره بر این نکته تأکید داشتند که راه آزاد سازی قدس و نابودی اسرائیل از طریق مبارزه محقق می‌شود. در کتاب "امام خمینی و انتفاضه فلسطین"  در مورد قاطعیت حضرت امام برای مبارزه در راه آزادسازی قدس آمده است:

یکی از ویژگی‌های مهم رهبری امام در انقلاب اسلامی ایران، تبیین صریح هدف و استراتژی قیام بدون هرگونه پنهانکاری یا محافظه کاری‌های سیاسی مرسوم در میانه سیاستمداران است. ایشان به ادامه مبارزه از طریق فرهنگی و سپس انقلابی به منظور تأسیس حکومت اسلامی بدون یک کلمه کم و زیاد اصرار داشتند. در ارتباط مسئله قدس نیز امام هرگونه مذاکره و مصالحه با صهیونیست‌ها را پذیرفتی نمی‌دانستند و در هر برهه‌ای، از جمله کمپ دیوید و مذاکرات صلح خاورمیانه، به شدت مواضع سازشکاران عرب و برخی از سران فلسطینی را محکوم می‌کردند. بسیاری از بزرگان عرب و مبارزان فلسطینی پس از استقرار همه جانبه‌ صهیونیسم، هدف آزادسازی قدسی را با عقب نشینی آشکار به هدفی کوچک و تشکیل دولت ناقص خودمختار در بخش کوچکی از سرزمین‌های اشغالی تقلیل دادند، اما در هیچ بخشی از اندیشه‌ها و مواضع حضرت امام چنین عقب نشینیی مشاهده نمی‌شود، بلکه در هر برهه از تحولات مهم، ایشان به هدف آزادی قدس و فلسطین تأکید کرده‌اند و با این مسئله، هیچ‌گاه تاکتیکی فرعی برخورد نکردند. آزادسازی فلسطین در اندیشه امام نه تنها جزو وظایف فلسطینیان بلکه از جمله تکالیف همه مسلمین به شمار می‌آید و مسئولیتی همگانی اسلامی تلقی می‌گردد.

امام در پیام برائت سال 1366، درباره مسئله فلسطین خطاب به مسلمانان چنین می‌فرمایند:

«ملتهای مسلمان باید به فکر نجات فلسطین باشند و مراتب انزجار و تنفر خویش را از سازشکاری و مصالحه رهبران ننگین و خود فروخته‌ای که به نام فلسطین، آرمان مردم سرزمین‌های غصب شده و مسلمانان این خطه را به تباهی کشیده‌اند به دنیا اعلام کنند و نگذارند این خائنان بر سر میز مذاکره‌ها، و رفت و آمدها، حیثیت و اعتبار و شرافت ملت قهرمان فلسطین را خدشه‌دار کنند... نکند که اینان تصوّر کرده‌اند که گذشت زمان، سیرت و صورت جنایتهای اسرائیل و صهیونیسم را دگرگون ساخته است و گرگ‌های خون‌آشام صهیونیسم از فکر تجاوز و غصب سرزمین‌های از نیل تا فرات دست برداشته‌اند. مسئولین محترم کشور ایران و مردم ما و ملتهای مسلمان از مبارزه با این شجره خبیثه و ریشه‌کن کردن آن، دست نخواهند کشید و به یاری خداوند تعالی از قطرات پراکنده پیروان اسلام و توان معنوی امت محمد-صلی الله علیه و آله و سلم - و امکانات کشورهای اسلامی باید استفاده کرد و با تشکیل هسته‌های مقاومت حزب الله در سراسر جهان، فلسطین را از چنگال [صهیونیستها] خارج کرد.... به خدای تعالی توکل کنید و از قدرت معنوی مسلمانان بهره بجویید و با سلاح تقوا و جهاد و صبر و مقاومت بر دشمنان حمله ببرید که «ان تنصر والله ینصر کم و یثبت اقدامکم».

با وجود اینکه در خصوص آرمان رهایی قدس با استفاده از مشی جهادی به منزله هدف و استراتژی مهم انتفاضه در میان صاحب نظران تردیدی وجود ندارد، برخی از آنها سعی دارند که این مقوله در انتفاضه را، به حرکت‌های اسلامی عرب در مصر و فلسطین ارتباط دهند. اثبات الهام انتفاضه و یا جهاد اسلامی فلسطین از اندیشه امام و انقلاب اسلامی به معنای نفی وجود اندیشه جهادی و اسلامی در مبارزات گذشته فلسطینیان نیست، بلکه نکته مهم این جاست که اندیشه و عمل، حقانیت و کارآمدی الگوهای وفادار به آرمان آزادسازی فلسطین از طریق مبارزات مسلحانه و اسلامی در جهان اسلام اعم از مصر، فلسطین، ایران و سایر نقاط را نشان داد. وجود الگوهای فکری و عملی چون شیخ عزالدین قسام، استاد حسن البناء، سید قطب، عبدالسلام فرج، شیخ کوشک و دیگر مبارزان در نزد فلسطینیان و مبارزان اسلامی امری انکارناپذیر است. اندیشه امام و الگوی موفق مبارزاتی ایشان، حداقل تأثیری که در میان مسلمانان و مبارزان فلسطینی بر جای گذاشت، یادآوری مجدّد آرمان و استراتژی‌ای بود که در گذر زمان و همچنین وضعیت جدید سیاسی و اجتماعی فلسطین، منطقه و جهان به فراموشی سپرده شده بود و همه مبارزان و سیاستمدار منطقه و فلسطین به این نتیجه رسیده بودند که آرمان فلسطین به هیچ وجه محقق نخواهد شد و بایستی با گفت‌وگو و چانه‌زنی سیاسی حداقل حقوق فلسطینیان را به دست آورد. «زیاد ابو عمرو» بر این نکته تأکید دارد که بنیانگذاران جهاد اسلامی به منزله یکی از نیروهای مهم انتفاضه، از ابتدا تلاش کردند که از تجارب انقلاب اسلامی ایران بهره گیرند و آن را با مبارزات فلسطینی تطبیق دهند. از دیدگاه ابو عمرو، اندیشه «اسلام، تنها راه حل است و جهاد مناسبترین اسلوب است»، مهم‌ترین درسی است که جهاد اسلامی و انتفاضه، از انقلاب اسلامی ایران گرفته است.

امام هدف و استراتژی «اسرائیل باید از بین برود» را در حالی مطرح کرد که غرب، به ویژه آمریکا پیوسته از استراتژی «بقای اسرائیل» در نظر و عمل، حمایت می‌کرد.

نیکسون، نماینده بین نسل‌های گذشته و آینده آمریکا، در خصوص این هدف استراتژی، چنین می‌نویسد: «... تعهد مادر برابر اسرائیل، ریشه در میراث جنگ دوم جهانی و علاقه اخلاقی و عقیدتی ما به حفاظت از دموکراسی دارد که در مخاطره‌اند و هیچ‌گاه رئیس جمهوری یا کنگره آمریکا اجازه نخواهند داد که اسراییل از میان برود».

امام به درستی دریافته بود که آزادسازی قدس با مصالحه سیاسی به دست نمی‌آید و چانه‌زنی‌های سیاسی اعراب و گرفتن امتیازات محدود از صهیونیست‌ها، راه به جایی نمی‌برد؛ از این رو امام چیزی را جایگزین مبارزه و جهاد با صهیونیست ها نمی‌کرد. حضرت امام به طور قاطع برخی از دول و سران اسلامی را با توجه به انجام مذاکرات بی‌نتیجه و سرگرم شدن به آن در مقابل توپ و تانک اسرائیل ملامت می‌کرد و از آنان خواستار برخورد شدید با اسرائیل و وحدت با مبارزان و ملل اسلامی شد.

در ایدئولوژی امام، فلسطین و قدس مظهر عزت و اعتبار دیرینه ی اسلام در دشمنان است و از دست رفتن این قلعه شرف، موجب لطمه و صدمه جبران ناپذیری به حیثیت مسلمانان می‌شود دفاع از آن، موجب اقتدار و افتخار آنان خواهد بود. این نگاه سمبلیک در میان همه ملت‌های اسلامی یکی از پشتوانه‌های مهم انتفاضه فلسطین است و امید و انتظار آزادسازی فلسطین را در برهه‌های مختلف بیش‌تر و بیش‌تر می‌کند.