به گزارش شهدای ایران، شعرخوانی زیبای محمدرسولی در مراسم اقامه نماز بر پیکر شهید هنیه به امامت رهبر انقلاب در دانشگاه تهران در میانه حجم اخبار مرتبط با ترور و واکنش های مرتبط کمتر مورد توجه قرار گرفت.

دلم خون است و لبریز است از داغ پریشانی

که ابراهیم در آتش، که اسماعیل قربانی

دوباره در همین جا، پیکری در بین تابوتی
دوباره می‌شود تکرار آن صبح زمستانی

کجایی حاج محمود این جماعت سخت دل‌تنگ‌اند
بخوان یک بار دیگر نوحه‌ی قاسم سلیمانی

به خونخواهی مهمان عزیزی آمدیم اینجا
که خواهد ماند ردّ خون او در یاد مهمانی

دریغ از ما که راحت بگذریم از خون مظلومش
چنین مهمان‌نوازی نیست در قاموس ایرانی

ببین تصویر وحدت را که در یک روز می‌ریزد
برای یک هدف، خون فلسطینی و لبنانی

فلسطین مرز اسلام است و قلبش غزه است امروز
اگر جز این می‌اندیشی بگو از دین چه می‌دانی؟

به حکام خیانتکار سازشکار باید گفت
خجالت می‌کشد اسلام از این رسم مسلمانی

به تار عنکبوتی تکیه دادید ای تبهکاران
امان از مستی دنیا، امان از سست پیمانی

اگر غسل طهارت می‌کنید از آب زمزم هم
بماند تا ابد ننگ خیانت روی پیشانی

مسلمان‌ها مسیحی‌ها یهودی‌ها به پا خیزید
که این خونخوار بی وجدان ندارد دین و ایمانی

تقلا می‌کند در باتلاق خون و معلوم است
پی نابودی خویش است این دیوانه‌ی جانی

اگر می‌شد، تمام کودکان غزه را می‌کشت
که این افعال برمی‌آید از این روح شیطانی
 ایتا جهان نیوز
هنیه رفت در ظاهر ولی باور کن اسراییل
حماس است آنکه خواهد ماند، اما تو نمی‌مانی

ز یاد نقشه‌ها هم نام نحست محو خواهد شد
در آن طوفان پایانی، در آن پایان طوفانی

الا ای قدس ای مرز شرف، والتین والزیتون
به خاک تشنه‌ی تو می‌رسد آن روز بارانی

فلسطین می‌شود آزاد، دیدم این بشارت را
در آن مردی که می‌گوید اذان بر روی ویرانی

شب آزادی‌ از خون شهیدان لاله می‌‌روید
و خواهد شد در آن شب مسجد الاقصی چراغانی

پس از عمری جهاد اینک بخواب آرام اسماعیل
که برخیزد به خونخواهی‌ات اسماعیل قاآنی

مبارک باد اسماعیل این‌سان رفتن از دنیا
 که قامت بسته بر تابوت تو یار خراسانی

هنیئا لک شهیدالله، شهید الحق، شهید القدس
شهید راه آزادی، شهید زخم طولانی

شهادت می‌دهم که مذهب سرخت شهادت بود
تو هم از پیروان راه سالار شهیدانی

حسین (ع) ای اسوه‌ی آزادگان ای جان مظلومان!
تو را اینگونه خواهم خواند در این بیت پایانی

پشیمان می‌شود آنکه برای تو نمی‌میرد
چرا عاقل کند کاری که بازآرد پشیمانی

*جهان