حال سؤال این است که برخی پادوهای سیاسی چگونه در یک حرکت زیگزاگی پرتناقض، هرگاه که وقت پاسخگویی به مردم بوده، رئیس‌جمهور را تدارکاتچی نظام و بی‌اختیار و کسی که باید استعفا دهد وانمود کرده و از پاسخگویی‌گریخته‌اند، اما در هر فصل انتخابات، دوباره آفتابی شده‌اند؟!
شهدای ایران:سرویس سیاسی/انگاره‌سازی درباره جلو بودن پزشکیان در رقابت‌های انتخاباتی، در حالی که او در اغلب نظرسنجی‌ها در رده سوم است، شیطنت سال 88 برخی پروژه‌بگیران فتنه و آشوب را تداعی می‌کند.
برخی کانال‌ها و روزنامه‌های زنجیره‌ای با تحلیل‌های باسمه‌ای چنین القا می‌کنند که نامزد مورد حمایت آنها از دیگر نامزدها جلوتر است. در همین زمینه «عباس-ع» محکوم پرونده فروش اطلاعات به بیگانگان مدعی شد که «از ۳ روز پیش، پزشکیان اول شده و در حال افزایش فاصله است، پس بحث انصراف نامزدها جدی شده، ولی نتیجه‌ای ندارد».
این انگاره‌سازی در حالی است که ستادهای انتخاباتی مدعیان اعتدال و اصلاحات در میتینگ‌های اصفهان و سنندج و شیراز و اهواز و حتی تهران توانستند چند صد نفر تا سه چهار هزار نفر هوادار را جمع کنند.
برخی گردانندگان این ستادها، همان‌هایی هستند که چند ماه قبل از انتخابات 88 ادعای پیروزی پیشاپیش کردند و در چند روز باقی مانده، موسوی را از این زمزمه که در همه نظرسنجی‌ها تو پیروز هستی، پر کردند. بدین‌ترتیب موسوی هنوز انتخابات نشده با توهم تمام ادعا کرد بنده با اختلاف فاحش آرا نفر پیروز انتخابات هستم(!) اما هنگامی که معلوم شد او از احمدی نژاد یازده میلیون رأی عقب افتاده، بر اساس هیجان‌آفرینی دروغ، آشوب هشت‌ماهه را کلید زدند و سپس خیانت خود را با حرمت‌شکنی روز عاشورا و درخواست اعمال تحریم‌های فلج‌کننده علیه ایران توسعه دادند تا شاید از این طریق، مردم را به ستوه بیاورند و به سیاهی لشکر خود تبدیل کنند. البته تفاوت امروز با 15 سال قبل این است که هم دست غربگرایان پادوی غرب رو شده و هم مردم تجربه اندوخته و عملکرد خسارت‌بار این طیف را در دولت سابق دیده‌اند.
نکته‌ای که درباره محکوم پرونده فروش اطلاعات به بیگانگان باید یادآوری کرد این است که او در این چند دهه به هیچ یک از نامزدهای طیف مدعی اعتدال و اصلاحات وفادار نمانده و در میانه راه هرکدام از آن دولت‌ها، خواستار عبور از خاتمی و یا استعفای خاتمی و روحانی شده است و این هم چیزی نبوده، جز اجرای دیکته سرویس‌های جاسوسی غرب برای القای حاکمیت دوگانه، بن‌بست سیاسی، بی‌اختیار بودن دولت و رئیس‌جمهور و بی‌ثبات سازی کشور.
حال سؤال این است که برخی پادوهای سیاسی چگونه در یک حرکت زیگزاگی پرتناقض، هرگاه که وقت پاسخگویی به مردم بوده، رئیس‌جمهور را تدارکاتچی نظام و بی‌اختیار و کسی که باید استعفا دهد وانمود کرده و از پاسخگویی‌گریخته‌اند، اما در هر فصل انتخابات، دوباره آفتابی شده‌اند؟!
