شهدای ایران:سرویس اجتماعی/ تعدادی از دفاتر تهران جامعه اسلامی دانشجویان در راستای جلوگیری از سرکوب دستمزد کارگران و تعیین حداقل حقوق عادلانه، نامه‌ای خطاب به رئیس جمهور نوشتند.

متن این نامه به شرح زیر است:

"این انقلاب مهم اسلامی رهین کوشش‌های این طبقه است، طبقه محروم، طبقه گودنشین، طبقه‌ای که این نهضت را به ثمر رساند و توقعی هم نداشت. "
امام خمینی (ره)

جناب آقای سید ابراهیم رییسی
رییس جمهور محترم

با سلام و احترام، بعد از گذشت حدودا سه سال از حضور حضرتعالی در جایگاه ریاست جمهوری شاید هیچ مرتَبَتی به اندازه ایام پیش رو مُعَرِّفِ نحوه‌ی جهت‌گیری و سوگیریِ دولت نباشد و نتوان با توصل به آن، تحقق‌بخشیِ شعارِ رفعِ محرومیت و حمایت از مستضعفان را در طبقِ قیاس سنجید. شاید این ایام نقطه عطفی برای دولت باشد تا به افکار عمومی و عامه‌ی مردم نشان دهد که به راستی حامی مستضعفان، محرومین و رنجبران است.

در زمانه‌ای که سال‌هاست عنصر تورم گوی سبقت را از توان اقتصادی کارگر ربوده، افزایش سالانه‌ی حقوق کارگران کوره‌راهی است تا بتوان معیشت ۴۰ میلیون انسان را موقتا تعدیل کرد.

طبق نصوص متعدد بالادستی از جمله نص صریح قانون اساسی، کارگر کار نمی‌کند تا صرفا زنده بماند! بلکه کار می‌کند تا تکامل یابد و بتواند جهت گیری‌های سیاسی، اجتماعی و معنویِ خویش را فزونی و بهبود بخشد و "فرصت و تلاش کافی برای خودسازی معنوی، سیاسی و اجتماعی و شرکت فعال در رهبری کشور و افزایش مهارت و ابتکار داشته باشد".

انسان غایتی دارد که این غایت به واسطه اقتصادِ خوش‌خیم می‌تواند به سرحداتِ خود برسد.

آیا سرکوب دستمزد کارگر و سقوطِ بی‌محابای معیشت ایشان در تقابل با تورم و گرانی و سقوطِ سطحِ زندگیِ نزدیک به نیمی از جمعیت کشور به زیر خط فقر در معارضتِ جدی با قانون اساسی و مبانی انقلاب اسلامی و اسلامِ علوی نیست؟!

آیا رییسِ "جمهور" می‌تواند به سکوت و بی‌تفاوتی و بی‌موضعی نسبت به این منکوبِ آشکارِ زندگیِ مستضعفان و عدم توجه و تمکین به خواسته‌های کارگران و عدم عاملیتّ نماینده‌ی کارگران در شورای عالی کار و تولید طبقه‌ی فقیر جدید، تشدید فقر و ایضا تولید بدنه‌های نوینِ متعارض با حکومتِ اسلامی ادامه دهد؟!

لازم به ذکر است که ناظر بر ادعا‌هایی واهی که مبنی بر اثر افزایش دستمزد بر تورم مطرح شده است، پاسخِ بدان نیازی به حصولِ به علمِ اقتصاد ندارد، بلکه صرفا نیازمندِ شناختِ تاریخچه‌ی جنبش‌های کارگری است. اصولا این داعیه زمانی فعلیت می‌یافت که اتحادیه‌های کارگریِ صده‌ی اخیر تمنای پیشی گرفتنِ میزانِ افزایش دستمزد بر تورم را می‌داشتند؛ بنابراین در کشور ما که مسئله‌ی پیش رو ما‌قبلِ طرح می‌باشد و زیست کارگر در نسبیت با سبد معیشت و تورم اساسا جایگاهی ندارد، چگونه می‌توان به طرحِ موضوعِ بی‌ارتباطی همچون افزایشِ تورم تمسک جست؟ آن هم به واسطه‌ی منکوب کردنِ ابتداییاتِ زندگیِ ۴۰ میلیون از دهک‌های کم‌برخوردارِ جامعه؟!

چه اینکه کارگران صرفا تمنای جبرانِ تورمِ سال گذشته به واسطه‌ی افزایشِ دستمزد را دارند و افزایشِ حقوق کارگران؛ به معنای جبرانِ تورمِ سال گذشته است، نه افزایش دستمزد! و این نامش جز مبارزه با سرکوبِ دستمزد نیست.

ضمنا لازم به ذکر است جنبش دانشجویی که صفر تا صد حامی دولت بوده و می‌باشد هیچ‌گاه با چکِ سفید امضا بخشیدن به کارگزاران قرابتی ندارد و حاشا که نسبت به سه شیطان بزرگ و سه عنصر پلید و سه اِقنومِ تاریکی به نام فقر و فساد و تبعیض بی‌تفاوت باشد! هیهات! که مقصود انقلاب جز این نیست که انسان‌ها را از بی‌تفاوتی و زیست گله‌وار رهایی بخشد؛ که مرادِ دل‌های ما و شهیدِ مظلومِ انقلاب فرمود که انسان‌های بی‌تفاوت را حتی قران هم نمی‌تواند هدایت کند!

لهذا بنا بر مشهودات مذکور و استدلالات موجود و حمایت آحاد جامعه از حضرتعالی در انتخابات به واسطه شعار‌هایی همچون حمایت از محرومان و مستضعفان، جنبش دانشجویی متوقعِ حضور جدی و حامیانه‌ی رییسِ دولت و پیشرانِ امت اسلامی جهتِ تعدیل معیشتِ مردم و بدنه‌ی قابل توجهی از مومنین می‌باشد. باشد که این حرکت هم افکار عمومی را ترمیم کند و حاکی از توجهِ کارگزار به "جمهور" باشد و هم مسبب احیای معاش و معادِ توده‌ی مسلمین گردد، که "من لا معاش له، لا معاد له".
والسلام علیکم و رحمت الله و برکاته

جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی

جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه الزهرا(س)

جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه آزاد تهران شمال

جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه فرهنگیان پردیس شهید مفتح