به گزارش شهدای ایران به نقل ازجهان؛
۱. مؤمن ، مؤمن واقعى نيست ، مگر آن كه سه خصلت در او باشد : سنتى از پروردگارش و سنتى از پيامبرش و سنتى از امامش . اما سنت پروردگارش ، پوشاندن راز خود است ، اما سنت پيغمبرش ، مدارا و نرم رفتارى با مردم است ، اما سنت امامش صبر كردن در زمان تنگدستى و پريشان حالى است
(اصول كافى ، ج ۳ ، ص ۳۳۹)
۲. پنهان كننده كار نيك ( پاداشش ) برابر هفتاد حسنه است و آشكار كنندهكار بد سرافكنده است ، و پنهان كننده كار بد آمرزيده است.
(اصول كافى ، ج ۴ ، ص ۱۶۰)
۳. از اخلاق پيامبران ، نظافت و پاكيزگى است
(تحف العقول ، ص ۴۶۶)
۴. امين به تو خيانت نكرده ( و نمىكند ) و ليكن ( تو ) خائن را امين تصورنمودى
(تحف العقول ، ص ۴۶۶)
۵. برادر بزرگتر به منزله پدر است
(تحف العقول ، ص ۴۶۶)
۶. دوست هركس عقل او ، و دشمنش جهل اوست
(تحف العقول ، ص ۴۶۷)
۷. دوستى با مردم ، نيمى از عقل است
(تحف العقول ، ص ۴۶۷)
۸. به درستى كه خداوند ، سر و صدا و تلف كردن مال و پر خواهشى را دوستندارد
(تحف العقول ، ص ۴۶۷)
۹. عقل شخص مسلمان تمام نيست ، مگر اين كه ده خصلت را دارا باشد : از اواميد خير باشد ، از بدى او در امان باشند ، خير اندك ديگرى را بسيار شمارد ، خير بسيار خود را اندك شمارد ، هرچه حاجت از او خواهند دلتنگ نشود ، در عمر خود از دانشطلبى خسته نشود ، فقر در راه خدايش از توانگرى محبوبتر باشد ، خوارى در راه خدايش از عزت با دشمنش محبوبتر باشد ، گمنامى را از پرنامى خواهانتر باشد . سپس فرمود : دهمى چيست و چيست دهمى ! به او گفته شد : چيست ؟ فرمود : احدى را ننگرد جز اين كه بگويد او از من بهتر و پرهيزگارتر است
(تحف العقول ، ص ۴۶۷)
۱۰. از امام رضا ( ع ) سؤال شد : سفله كيست ؟ فرمود : آن كه چيزى دارد كهاز ( ياد ) خدا بازش دارد
(تحف العقول ، ص ۴۶۶)
۱۱. ايمان يك درجه بالاتر از اسلام است ، و تقوا يك درجه بالاتر از ايماناست ، و به فرزند آدم چيزى بالاتر از يقين داده نشده است
(تحف العقول ، ص ۴۶۹)
۱۲. اطعام و ميهمانى كردن براى ازدواج از سنت است
(تحف العقول ، ص ۴۶۹)
۱۳. پيوند خويشاوندى را برقرار كنيد گرچه با جرعه آبى باشد ، و بهترين پيوندخويشاوندى ، خوددارى از آزار خويشاوندان است
(تحف العقول ، ص ۴۶۹)
۱۴. حضرت رضا ( ع ) هميشه به اصحاب خود مىفرمود : بر شما باد به اسلحهپيامبران ، گفته شد : اسلحه پيامبران چيست ؟ فرمود : دعا
(اصول كافى ، ج ۴ ، ص ۲۱۴)
۱۵. از نشانههاى دين فهمى ، حلم و علم است ، و خاموشى درى از درهاى حكمتاست . خاموشى و سكوت ، دوستى آور و راهنماى هر كار خيرى است
(تحف العقول ، ص ۴۶۹)
۱۶. زمانى بر مردم خواهد آمد كه در آن عافيت ده جزء است ، كه نه جزء آن دركنارهگيرى از مردم ، و يك جزء آن در خاموشى است
(تحف العقول ، ص ۴۷۰)
۱۷. از امام رضا ( ع ) از حقيقت توكل سؤال شد . فرمود : اين كه جز خدا ازكسى نترسى
(تحف العقول ، ص ۴۶۹)
۱۸. به راستى كه بدترين مردم كسى است كه يارىاش را ( از مردم ) باز دارد وتنها بخورد و زير دستش را بزند
(تحف العقول ، ص ۴۷۲)
۱۹. بخيل را آسايشى نيست ، و حسود را خوشى و لذتى نيست ، و زمامدار را وفايى نيست ، و دروغگو را مروت و مردانگى نيست
(تحف العقول ، ص ۴۷۳)
۲۰. كسى دست كسى را نمىبوسد ، زيرا بوسيدن دست او مانند نماز خواندن براىاوست
(تحف العقول ، ص ۴۷۳)
۲۱. به خداوند خوشبين باش ، زيرا هركه به خدا خوشبين باشد ، خدا با گمانخوش او همراه است ، و هركه به رزق و روزى اندك خشنود باشد ، خداوند به كردار اندك او خشنود باشد ، و هركه به اندك از روزى حلال خشنود باشد ، بارش سبك و خانوادهاش در نعمت باشد و خداوند او را به درد دنيا و دوايش بينا سازد و او را از دنيا به سلامت به دار السلام بهشت رساند
(تحف العقول ، ص ۴۷۲)
۲۲. ايمان چهار ركن است : توكل بر خدا ، رضا به قضاى خدا ، تسليم به امرخدا ، واگذاشتن كار به خدا
(تحف العقول ، ص ۴۶۹)
۲۳. از امام رضا درباره بهترين بندگان سؤال شد . فرمود : آنان هرگاه نيكىكنند خوشحال شوند ، و هرگاه بدى كنند آمرزش خواهند ، و هرگاه عطا شوند شكر گزارند ، و هرگاه بلا بينند صبر كنند ، و هرگاه خشم كنند . درگذرند
(تحف العقول ، ص ۴۶۹)
۲۴. كسى كه فقير مسلمانى را ملاقات نمايد و بر خلاف سلام كردنش بر اغنيا براو سلام كند ، در روز قيامت در حالى خدا را ملاقات نمايد كه بر او خشمگين باشد
(عيون اخبار الرضا ، ج ۲ ، ص ۵۲)
۲۵. از حضرت امام رضا ( ع ) درباره خوشى دنيا سؤال شد . فرمود : وسعت منزلو زيادى دوستان
(بحار الانوار ، ج ۷۶ ، ص ۱۵۲)
۲۶. زمانى كه حاكمان دروغ بگويند ، باران نبارد و چون زمامدار ستم ورزد ،دولت ، خوار گردد ، و اگر زكات اموال داده نشود چهار پاپان از بين روند
(بحار الانوار ، ج ۷۳ ، ص ۳۷۳)
۲۷. هر كس اندوه و مشكلى را از مؤمنى برطرف نمايد ، خداوند در روز قيامتاندوه را از قلبش برطرف سازد
(اصول كافى ، ج ۳ ، ص ۲۶۸)
۲۸. بعد از انجام واجبات ، كارى بهتر از ايجاد خوشحالى براى مؤمن ، نزدخداوند بزرگ نيست
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۴۷)
۲۹. بر شما باد به ميانهروى در فقر و ثروت ، و نيكى كردن چه كم و چه زياد ،زيرا خداوند متعال در روز قيامت يك نصفه خرما را چنان بزرگ نمايد كه مانند كوه احد باشد
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۴۶)
۳۰. به ديدن يكديگر رويد تا يكديگر را دوست داشته باشيد و دست يكديگر رابفشاريد و به هم خشم نگيريد
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۴۷)
۳۱. بر شما باد راز پوشى در كارهاتان در امور دين و دنيا . روايت شده كه" افشاگرى كفر است " و روايت شده " كسى كه افشاى اسرار مىكند با قاتل شريك است " و روايت شده كه " هرچه از دشمن پنهان مىدارى ، دوست تو هم بر آن آگاهى نيابد "
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۴۷)
۳۲. آدمى نمىتواند از گردابهاى گرفتارى با پيمانشكنى رهايى يابد ، و ازچنگال عقوبت رهايى ندارد كسى كه با حيله به ستمگرى مىپردازد
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۴۹)
۳۳. با سلطان و زمامدار با ترس و احتياط همراهى كن ، و با دوست با تواضع ،و با دشمن با احتياط ، و با مردم با روى خوش
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۵۶)
۳۴. هر كس به رزق و روزى كم از خدا راضى باشد ، خداوند از عمل كم او راضىباشد
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۵۶)
۳۵. عقل ، عطيه و بخششى است از جانب خدا ، و ادب داشتن ، تحمل يك مشقتاست ، و هر كس با زحمت ادب را نگهدارد ، قادر بر آن مىشود ، اما هر كه به زحمت بخواهد عقل را به دست آورد جز بر جهل او افزوده نمىشود
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۴۲)
۳۶. به راستى كسى كه در پى افزايش رزق و روزى است تا با آن خانواده خود را اداره كند ، پاداشش از مجاهد در راه خدا بيشتر است
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۳۹)
۳۷. پنج چيز است كه در هر كس نباشد اميد چيزى از دنيا و آخرت به او نداشته باش : كسى كه در نهادش اعتماد نبينى ، و كسى كه در سرشتش كرم نيابى ، و كسى كه در خلق و خوىاش استوارى نبينى ، و كسى كه در نفسش نجابت نيابى ، و) كسى كه از خدايش ترسناك نباشد
(تحف العقول ، ص ۴۷۰)
۳۸. هرگز دو گروه با هم روبهرو نمىشوند ، مگر اينكه نصرت و پيروزى با گروهىاست كه عفو و بخشش بيشترى داشته باشد
(تحف العقول ، ص ۴۷۰)
۳۹. مبادا اعمال نيك و تلاش در عبادت را به اتكاى دوستى آل محمد ( ع ) رهاكنيد ، و مبادا دوستى آل محمد ( ع ) و تسليم براى آنان را به اتكاى عبادت از دست بدهيد ، زيرا هيچ كدام از ايندو به تنهايى پذيرفته نمىشود
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۴۷)
۴۰. عبادت پر روزه داشتن و نماز خواندن نيست ، و همانا عبادت پر انديشهكردن در امر خداست
(تحف العقول ، ص ۴۶۶)
۴۱. كسى كه نعمت دارد بايد كه بر عيالش در هزينه وسعت بخشد
(تحف العقول ، ص ۴۶۶)
۴۲. هرچه زيادى است نياز به سخن زيادى هم دارد
(تحف العقول ، ص ۴۶۶)
۴۳. كمك تو به ناتوان بهتر از صدقه دادن است
(تحف العقول ، ص ۴۷۰)
۴۴. به آن حضرت گفته شد : چگونه صبح كردى ؟ فرمود : با عمر كاسته ، و كردارثبت شده ، و مرگ بر گردن ما و دوزخ دنبال ما است ، و ندانيم با ما چه شود
(تحف العقول ، ص ۴۷۰)
۴۵. سخاوتمند از طعام مردم بخورد تا از طعامش بخورند ، و بخيل از طعام مردمنخورد تا از طعامش نخورند
(تحف العقول ، ص ۴۷۰)
۴۶. ما خاندانى باشيم كه وعده خود را وام دانيم چنانچه رسول خدا ( ص )كرد
(تحف العقول ، ص ۴۷۰)
۴۷. هيچ بنده به حقيقت كمال ايمان نرسد تا سه خصلتش باشد : بينايى در دين ، و اندازهدارى در معيشت ، و صبر بر بلاها
(تحف العقول ، ص ۴۷۱)
۴۸. به ابى هاشم داود بن قاسم جعفرى فرمود : اى داود ما را بر شما به خاطر رسول خدا ( ص ) حقى است ، و شما را هم بر ما حقى است ، هر كه حق ما را شناخت رعايت او بايد ، و هر كه حق ما را نشناخت حقى ندارد
(تحف العقول ، ص ۴۷۱)
۴۹. با نعمتها خوش همسايه باشيد ، كه گريز پايند ، و از مردمى دور نشوند كه باز آيند
(تحف العقول ، ص ۴۷۲)
۵۰. ابن سكيت به آن حضرت گفت : امروزه حجت بر مردم چيست ؟ در پاسخفرمود : همان عقل است كه به وسيله آن شناخته مىشود آن كه راستگو است از طرف خدا و از او باور مىكند ، و آن كه دروغگو است و او را دروغ مىشمارد ، ابن سكيت گفت : به خدا اين است پاسخ
(تحف العقول ، ص ۴۷۳)
۵۱. هركس آفريدگار را به آفريدههايش تشبيه كند ، مشرك است و هركس بهخداوند چيزى نسبت دهد كه خدا خود از آن نهى كرده است كافر است
(وسائل الشيعة ، ج ۱۸ ، ص ۵۵۷)
۵۲. ايمان انجام واجبات و دورى از محرمات است ، ايمان عقيده به دل واقرار به زبان و كردار با اعضاء تن است
(تحف العقول ، ص ۴۴۴)
۵۳. ريان از امام رضا عليه السلام پرسيد : نظرتان راجع به قرآن چيست ؟ امامفرمود : قرآن سخن خداست ، فقط از قرآن هدايت بجوييد و سراغ چيز ديگر نرويد كه گمراه مىشويد
(بحار الانوار ، ج ۹۲ ، ص ۱۱۷)
۵۴. امام رضا ( ع ) در ضمن تجليل از قرآن و اعجاز آن فرمودند : قرآن ريسمانمحكم و بهترين راه به بهشت است ، قرآن انسان را از دوزخ نجات مىدهد ، قرآن به مرور زمان كهنه نمىشود ، سخنى هميشه تازه است زيرا براى زمان خاصى تنظيم نشده است ، قرآن راهنماى همه انسانها و حجت بر آنهاست ، هيچ اشكال و ايرادى به قرآن راه پيدا نمىكند ، قرآن از جانب خداوند حكيم فرود آمده است
(بحار الانوار ، ج ۹۲ ، ص ۱۴)
۵۵. سليمان جعفرى از امام رضا ( ع ) پرسيد : نظرتان درباره كار كردن براىدولت چيست ؟ امام فرمود : اى سليمان هرگونه همكارى با حكومت ( ظالم و غاصب )به منزله كفر به خداست . نگاه كردن به چنين دولتمردانى گناه كبيره است و آدمى را مستحق دوزخ مىنمايد
(بحار الانوار ، ج ۷۵ ، ص ۳۷۴)
۵۶. عبدالسلام هروى مىگويد : از امام رضا ( ع ) شنيدم مىفرمود : خدا رحمتكند كسى را كه آرمان ما را زنده كند . گفتم : چگونه اين كار را بكند ؟ فرمود : آموزشهاى ما را ياد بگيرد و به مردم بياموزد
(وسائل الشيعة ، ج ۱۸ ، ص ۱۰۲)
۵۷. هركس از خود حساب بكشد سود مىبرد و هركس از خود غافل شود زيانمىبيند ، و هركس ( از آيندهاش ) بيم داشته باشد به ايمنى دست مىيابد ، و هركس از حوادث دنيا عبرت بگيرد بينش پيدا مىكند ، و هركس بينش پيدا كند مسائل را مىفهمد و هركس مسائل را بفهمد عالم است
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۵۲)
۵۸. عجب درجاتى دارد : يكى اين كه كردار بد بنده در نظرش خوش جلوه كند وآن را خوب بداند و پندارد كار خوبى كرده . يكى اين كه بندهاى به خدا ايمان آورد و منت بر خدا نهد با اين كه خدا را به او منت است در اين باره
(تحف العقول ، ص ۴۶۸)
۵۹. اگر بهشت و جهنمى هم در كار نبود باز لازم بود به خاطر لطف و احسانخداوند مردم مظيع او باشند و نافرمانى نكنند
(بحار الانوار ، ج ۷۱ ، ص ۱۷۴)
۶۰. خداوند سه چيز را به سه چيز ديگر مربوط كرده است و به طور جداگانهنمىپذيرد . نماز را با زكات ذكر كرده است ، هركس نماز بخواند و زكات ندهد نمازش پذيرفته نيست . نيز شكر خود و شكر از والدين را با هم ذكر كرده است .
از اين رو هركس از والدين خود قدردانى نكند از خدا قدردانى نكرده است . نيز در قرآن سفارش به تقوا و سفارش به ارحام در كنار هم آمده است . بنابراين اگر كسى به خويشاوندانش رسيدگى و احسان ننمايد ، با تقوا محسوب نمىشود
(عيون اخبار الرضا ، ج ۱ ، ص ۲۵۸)
۶۱. از حرص و حسادت بپرهيز كه اين دو ، امتهاى گذشته را نابود كرد ، وبخيل نباش كه هيچ مؤمن و آزادهاى به آفت بخل مبتلا نمىشود . بخل مغاير با ايمان است
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۴۶)
۶۲. احسان و اطعام به مردم ، و دادرسى از ستمديده ، و رسيدگى به حاجتمنداناز بالاترين صفات پسنديده است
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۵۷)
۶۳. با مشروب خوار همنشينى و سلام و عليك نكن
(بحار الانوار ، ج ۶۶ ، ص ۴۹۱)
۶۴. صدقه بده هرچند كم باشد ، زيرا هر كار كوچكى كه صادقانه براى خدا انجامشود بزرگ است
(وسائل الشيعة ، ج ۱ ، ص ۸۷)
۶۵. توبه كار به منزله كسى است كه گناهى نكرده است
(بحار الانوار ، ج ۶ ، ص ۲۱)
۶۶. بهترين مال آن است كه صرف حفظ آبرو شود
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۵۲)
۶۷. بهترين تعقل خودشناسى است
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۵۲)
۶۸. راستى امامت زمام دين و نظام مسلمين و صلاح دنيا و عزت مؤمنان است ،امام بنياد اسلام نامى ( افزون شو ) و فرع برازنده آن است ، بوسيله امام نماز و زكات و روزه و حج و جهاد درست مىشوند و خراج و صدقات فراوان مىگردند و حدود و احكام اجراء مىشوند و مرز و نواحى محفوظ مىماند
(تحف العقول ، ص ۴۶۲)
۶۹. به خدا خوش گمان باشيد ، زيرا خداى عزوجل مىفرمايد : من نزد گمان بنده مؤمن خويشم ، اگر گمان او خوب است ، رفتار من خوب و اگر بد است ، رفتار من هم بد باشد
(اصول كافى ، ج ۳ ، ص ۱۱۶)
۷۰. مرد عابد نباشد ، جز آن كه خويشتن دار باشد ، و چون مردى كه در بنىاسرائيل خود را به عبادت وامىداشت ، تا پيش از آن ده سال خاموشى نمىگزيد ، عابد محسوب نمىشد
(اصول كافى ، ج ۳ ، ص ۱۷۲)
۷۱. تواضع اين است كه به مردم دهى آنچه را مىخواهى به تو دهند
(اصول كافى ، ج ۳ ، ص ۱۸۹)
۷۲. عيسى بن مريم صلوات الله عليه به حواريين گفت : اى بنى اسرائيل ! برآنچه از دنيا از دست شما رفت افسوس مخوريد ، چنانكه اهل دنيا چون به دنياى خود رسند ، بر دين از دست داده خود افسوس نخورند
(اصول كافى ، ج ۳ ، ص ۲۰۵)
۷۳. كسى كه جز به روزى زياد قناعت نكند ، جز عمل بسيار بسش نباشد ، و هركهروزى اندك كفايتش كند ، عمل كند هم كافيش باشد
(اصول كافى ، ج ۳ ، ص ۲۰۷)
۷۴. گاهى ، مردى كه سه سال از عمرش باقى مانده صله رحم مىكند و خدا عمرشرا ۳۰ سال قرار مىدهد و خدا هرچه خواهد مىكند
(اصول كافى ، ج ۳ ، ص ۲۲۱)
۷۵. معمر بن خلاد گويد : به امام رضا ( ع ) عرض كردم : هرگاه پدر و مادرممذهب حق را نشناسند دعايشان كنم ؟ فرمود : براى آنها دعا كن و از جانب آنها صدقه بده ، و اگر زنده باشند و مذهب حق را نشناسند با آنها مدارا كن ، زيرا رسول خدا ( ص ) فرمود : خدا مرا به رحمت فرستاده نه به بىمهرى و نافرمانى
(اصول كافى ، ج ۳ ، ص ۲۳۲)
۷۶. هركس به مؤمنى گشايشى دهد ، خدا روز قيامت دلش را گشايش دهد . .
(اصول كافى ، ج ۳ ، ص ۲۸۶)
۷۷. خداى عزوجل به يكى از پيغمبران وحى فرمود كه : هرگاه اطاعت شوم راضىگردم و چون راضى شوم بركت دهم و بركت من بىپايان است ، هرگاه نافرمانى شوم خشم گيرم و چون خشم گيرم لعنت كنم و لعنت من تا هفت پشت برسد
(اصول كافى ، ج ۳ ، ص ۳۷۷)
۷۸. هرگاه مردم به گناهان بىسابقه روى آورند به بلاهاى بىسابقه گرفتارمىشوند
(اصول كافى ، ج ۳ ، ص ۳۷۷)
۷۹. مردم از كسى كه با صراحت و صادقانه با آنها رفتار كند خوششان نمىآيد
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۵۷)
۸۰. عدهاى به دنبال ثروت هستند ولى به آن نمىرسند و عدهاى به آن رسيدهاند ولى قرار نمىگيرند و بيشتر مىطلبند
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۴۹)
۸۱. وقتى آشكارا حرف حق مىشنويد خشمگين نشويد
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۴۷)
۸۲. حريصانه به دنبال قضاى حاجت حاجتمندان باشيد ، هيچ عملى بعد از واجباتبالاتر از شاد كردن مسلمان نيست
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۴۷)
۸۳. نادان ، دوستانش را به زحمت مىاندازد
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۵۲)
۸۴. مسلمان اگر شاد يا خشمگين شود از مسير حق منحرف نمىشود ، و اگر بر دشمنمسلط شود بيشتر از حقش مطالبه نمىكند
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۵۲)
۸۵. فقط دو گروه راه قناعت پيش مىگيرند : عبادت كنندگانى كه در پى پاداشآخرتند يا بزرگ منشانى كه تحمل درخواست از مردمان پست را ندارند
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۵۷)
۸۶. مرگ ، آفت آمال و آرزوهاست ، و لطف و احسان به مردم تا ابد براىانسان باقى مىماند
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۵۷)
۸۷. عاقل ، احسان به مردم را غنيمت مىشمارد ، و شخص توانا بايد فرصت راغنيمت شمارد و الا موقعيت از دست مىرود
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۵۷)
۸۸. خسيس بودن آبروى انسان را از بين مىبرد
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۵۷)
۸۹. قلب انسان حالت خستگى و نشاط دارد ، وقتى در حال نشاط است مسائل راخوب مىفهمد و وقتى خسته است كند ذهن مىشود ، بنابراين وقتى نشاط دارد آنرا به كار بگيريد و وقتى خسته است آن را به حال خود بگذاريد
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۵۷)
۹۰. هر هدفى را از راه آن تعقيب كنيد . هركس اهدافش را از راه طبيعىتعقيب كند به لغزش دچار نمىشود و بر فرض كه بلغزد چارهجويى برايش ممكن است
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۵۶)
۹۱. بهترين مال آن است كه خرج آبرو و حيثيت انسان شود
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۵۵)
۹۲. خود را با كار مداوم خسته نكنيد و براى خود تفريح و تنوع قرار دهيد ولىاز كارى كه در آن اسراف باشد يا شما را در اجتماع سبك كند پرهيز كنيد
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۴۶)
۹۳. تواضع و فروتنى مراتبى دارد ، مرتبهاى از آن اين است كه انسان موقعيتخود را بشناسد و بيش از آنچه شايستگى آن را دارد از كسى متوقع نباشد و با مردم به گونهاى معاشرت و رفتار نمايد كه دوست دارد با او آنگونه رفتار شود و اگر كسى به او بدى نمود در مقابل خوبى كند ، خشم خود را فرو خورد و گذشت پيشه كند و اهل احسان و نيكى باشد
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۵۵)
۹۴. بايد لطف و احسان قابل اعتنا باشد . نبايد چيز كم ارزشى را صدقه دهيم . ( در زمانى كه عموم مردم تمكن نسبى دارند نبايد به خرما دادن بسنده كرد . )
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۵۴)
۹۵. كسى كه محاسن و امتيازات زيادى داشته باشد مردم از او تعريف مىكنند ،و به تعريف خود نياز پيدا نمىكند
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۵۳)
۹۶. هركس به راهنمايى تو اعتنايى نكرد نگران مباش حوادث روزگار او را ادب خواهد كرد
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۵۳)
۹۷. كسى كه در پوشش نصيحت به تو از ديگرى بدگويى مىكند ، به عاقبت بدىگرفتار خواهد شد
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۵۳)
۹۸. هيچ چيزى زيانبارتر از خودپسندى نيست
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۴۸)
۹۹. برنامه آموزش دين داشته باشيد در غير اين صورت باديه نشين و نادانمحسوب مىشويد
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۴۶)
۱۰۰. از فقر انديشه مكن كه خسيس خواهى شد ، و در فكر عمر دراز مباش كه باعث حرص به ماديات است .
۱. مؤمن ، مؤمن واقعى نيست ، مگر آن كه سه خصلت در او باشد : سنتى از پروردگارش و سنتى از پيامبرش و سنتى از امامش . اما سنت پروردگارش ، پوشاندن راز خود است ، اما سنت پيغمبرش ، مدارا و نرم رفتارى با مردم است ، اما سنت امامش صبر كردن در زمان تنگدستى و پريشان حالى است
(اصول كافى ، ج ۳ ، ص ۳۳۹)
۲. پنهان كننده كار نيك ( پاداشش ) برابر هفتاد حسنه است و آشكار كنندهكار بد سرافكنده است ، و پنهان كننده كار بد آمرزيده است.
(اصول كافى ، ج ۴ ، ص ۱۶۰)
۳. از اخلاق پيامبران ، نظافت و پاكيزگى است
(تحف العقول ، ص ۴۶۶)
۴. امين به تو خيانت نكرده ( و نمىكند ) و ليكن ( تو ) خائن را امين تصورنمودى
(تحف العقول ، ص ۴۶۶)
۵. برادر بزرگتر به منزله پدر است
(تحف العقول ، ص ۴۶۶)
۶. دوست هركس عقل او ، و دشمنش جهل اوست
(تحف العقول ، ص ۴۶۷)
۷. دوستى با مردم ، نيمى از عقل است
(تحف العقول ، ص ۴۶۷)
۸. به درستى كه خداوند ، سر و صدا و تلف كردن مال و پر خواهشى را دوستندارد
(تحف العقول ، ص ۴۶۷)
۹. عقل شخص مسلمان تمام نيست ، مگر اين كه ده خصلت را دارا باشد : از اواميد خير باشد ، از بدى او در امان باشند ، خير اندك ديگرى را بسيار شمارد ، خير بسيار خود را اندك شمارد ، هرچه حاجت از او خواهند دلتنگ نشود ، در عمر خود از دانشطلبى خسته نشود ، فقر در راه خدايش از توانگرى محبوبتر باشد ، خوارى در راه خدايش از عزت با دشمنش محبوبتر باشد ، گمنامى را از پرنامى خواهانتر باشد . سپس فرمود : دهمى چيست و چيست دهمى ! به او گفته شد : چيست ؟ فرمود : احدى را ننگرد جز اين كه بگويد او از من بهتر و پرهيزگارتر است
(تحف العقول ، ص ۴۶۷)
۱۰. از امام رضا ( ع ) سؤال شد : سفله كيست ؟ فرمود : آن كه چيزى دارد كهاز ( ياد ) خدا بازش دارد
(تحف العقول ، ص ۴۶۶)
۱۱. ايمان يك درجه بالاتر از اسلام است ، و تقوا يك درجه بالاتر از ايماناست ، و به فرزند آدم چيزى بالاتر از يقين داده نشده است
(تحف العقول ، ص ۴۶۹)
۱۲. اطعام و ميهمانى كردن براى ازدواج از سنت است
(تحف العقول ، ص ۴۶۹)
۱۳. پيوند خويشاوندى را برقرار كنيد گرچه با جرعه آبى باشد ، و بهترين پيوندخويشاوندى ، خوددارى از آزار خويشاوندان است
(تحف العقول ، ص ۴۶۹)
۱۴. حضرت رضا ( ع ) هميشه به اصحاب خود مىفرمود : بر شما باد به اسلحهپيامبران ، گفته شد : اسلحه پيامبران چيست ؟ فرمود : دعا
(اصول كافى ، ج ۴ ، ص ۲۱۴)
۱۵. از نشانههاى دين فهمى ، حلم و علم است ، و خاموشى درى از درهاى حكمتاست . خاموشى و سكوت ، دوستى آور و راهنماى هر كار خيرى است
(تحف العقول ، ص ۴۶۹)
۱۶. زمانى بر مردم خواهد آمد كه در آن عافيت ده جزء است ، كه نه جزء آن دركنارهگيرى از مردم ، و يك جزء آن در خاموشى است
(تحف العقول ، ص ۴۷۰)
۱۷. از امام رضا ( ع ) از حقيقت توكل سؤال شد . فرمود : اين كه جز خدا ازكسى نترسى
(تحف العقول ، ص ۴۶۹)
۱۸. به راستى كه بدترين مردم كسى است كه يارىاش را ( از مردم ) باز دارد وتنها بخورد و زير دستش را بزند
(تحف العقول ، ص ۴۷۲)
۱۹. بخيل را آسايشى نيست ، و حسود را خوشى و لذتى نيست ، و زمامدار را وفايى نيست ، و دروغگو را مروت و مردانگى نيست
(تحف العقول ، ص ۴۷۳)
۲۰. كسى دست كسى را نمىبوسد ، زيرا بوسيدن دست او مانند نماز خواندن براىاوست
(تحف العقول ، ص ۴۷۳)
۲۱. به خداوند خوشبين باش ، زيرا هركه به خدا خوشبين باشد ، خدا با گمانخوش او همراه است ، و هركه به رزق و روزى اندك خشنود باشد ، خداوند به كردار اندك او خشنود باشد ، و هركه به اندك از روزى حلال خشنود باشد ، بارش سبك و خانوادهاش در نعمت باشد و خداوند او را به درد دنيا و دوايش بينا سازد و او را از دنيا به سلامت به دار السلام بهشت رساند
(تحف العقول ، ص ۴۷۲)
۲۲. ايمان چهار ركن است : توكل بر خدا ، رضا به قضاى خدا ، تسليم به امرخدا ، واگذاشتن كار به خدا
(تحف العقول ، ص ۴۶۹)
۲۳. از امام رضا درباره بهترين بندگان سؤال شد . فرمود : آنان هرگاه نيكىكنند خوشحال شوند ، و هرگاه بدى كنند آمرزش خواهند ، و هرگاه عطا شوند شكر گزارند ، و هرگاه بلا بينند صبر كنند ، و هرگاه خشم كنند . درگذرند
(تحف العقول ، ص ۴۶۹)
۲۴. كسى كه فقير مسلمانى را ملاقات نمايد و بر خلاف سلام كردنش بر اغنيا براو سلام كند ، در روز قيامت در حالى خدا را ملاقات نمايد كه بر او خشمگين باشد
(عيون اخبار الرضا ، ج ۲ ، ص ۵۲)
۲۵. از حضرت امام رضا ( ع ) درباره خوشى دنيا سؤال شد . فرمود : وسعت منزلو زيادى دوستان
(بحار الانوار ، ج ۷۶ ، ص ۱۵۲)
۲۶. زمانى كه حاكمان دروغ بگويند ، باران نبارد و چون زمامدار ستم ورزد ،دولت ، خوار گردد ، و اگر زكات اموال داده نشود چهار پاپان از بين روند
(بحار الانوار ، ج ۷۳ ، ص ۳۷۳)
۲۷. هر كس اندوه و مشكلى را از مؤمنى برطرف نمايد ، خداوند در روز قيامتاندوه را از قلبش برطرف سازد
(اصول كافى ، ج ۳ ، ص ۲۶۸)
۲۸. بعد از انجام واجبات ، كارى بهتر از ايجاد خوشحالى براى مؤمن ، نزدخداوند بزرگ نيست
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۴۷)
۲۹. بر شما باد به ميانهروى در فقر و ثروت ، و نيكى كردن چه كم و چه زياد ،زيرا خداوند متعال در روز قيامت يك نصفه خرما را چنان بزرگ نمايد كه مانند كوه احد باشد
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۴۶)
۳۰. به ديدن يكديگر رويد تا يكديگر را دوست داشته باشيد و دست يكديگر رابفشاريد و به هم خشم نگيريد
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۴۷)
۳۱. بر شما باد راز پوشى در كارهاتان در امور دين و دنيا . روايت شده كه" افشاگرى كفر است " و روايت شده " كسى كه افشاى اسرار مىكند با قاتل شريك است " و روايت شده كه " هرچه از دشمن پنهان مىدارى ، دوست تو هم بر آن آگاهى نيابد "
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۴۷)
۳۲. آدمى نمىتواند از گردابهاى گرفتارى با پيمانشكنى رهايى يابد ، و ازچنگال عقوبت رهايى ندارد كسى كه با حيله به ستمگرى مىپردازد
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۴۹)
۳۳. با سلطان و زمامدار با ترس و احتياط همراهى كن ، و با دوست با تواضع ،و با دشمن با احتياط ، و با مردم با روى خوش
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۵۶)
۳۴. هر كس به رزق و روزى كم از خدا راضى باشد ، خداوند از عمل كم او راضىباشد
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۵۶)
۳۵. عقل ، عطيه و بخششى است از جانب خدا ، و ادب داشتن ، تحمل يك مشقتاست ، و هر كس با زحمت ادب را نگهدارد ، قادر بر آن مىشود ، اما هر كه به زحمت بخواهد عقل را به دست آورد جز بر جهل او افزوده نمىشود
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۴۲)
۳۶. به راستى كسى كه در پى افزايش رزق و روزى است تا با آن خانواده خود را اداره كند ، پاداشش از مجاهد در راه خدا بيشتر است
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۳۹)
۳۷. پنج چيز است كه در هر كس نباشد اميد چيزى از دنيا و آخرت به او نداشته باش : كسى كه در نهادش اعتماد نبينى ، و كسى كه در سرشتش كرم نيابى ، و كسى كه در خلق و خوىاش استوارى نبينى ، و كسى كه در نفسش نجابت نيابى ، و) كسى كه از خدايش ترسناك نباشد
(تحف العقول ، ص ۴۷۰)
۳۸. هرگز دو گروه با هم روبهرو نمىشوند ، مگر اينكه نصرت و پيروزى با گروهىاست كه عفو و بخشش بيشترى داشته باشد
(تحف العقول ، ص ۴۷۰)
۳۹. مبادا اعمال نيك و تلاش در عبادت را به اتكاى دوستى آل محمد ( ع ) رهاكنيد ، و مبادا دوستى آل محمد ( ع ) و تسليم براى آنان را به اتكاى عبادت از دست بدهيد ، زيرا هيچ كدام از ايندو به تنهايى پذيرفته نمىشود
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۴۷)
۴۰. عبادت پر روزه داشتن و نماز خواندن نيست ، و همانا عبادت پر انديشهكردن در امر خداست
(تحف العقول ، ص ۴۶۶)
۴۱. كسى كه نعمت دارد بايد كه بر عيالش در هزينه وسعت بخشد
(تحف العقول ، ص ۴۶۶)
۴۲. هرچه زيادى است نياز به سخن زيادى هم دارد
(تحف العقول ، ص ۴۶۶)
۴۳. كمك تو به ناتوان بهتر از صدقه دادن است
(تحف العقول ، ص ۴۷۰)
۴۴. به آن حضرت گفته شد : چگونه صبح كردى ؟ فرمود : با عمر كاسته ، و كردارثبت شده ، و مرگ بر گردن ما و دوزخ دنبال ما است ، و ندانيم با ما چه شود
(تحف العقول ، ص ۴۷۰)
۴۵. سخاوتمند از طعام مردم بخورد تا از طعامش بخورند ، و بخيل از طعام مردمنخورد تا از طعامش نخورند
(تحف العقول ، ص ۴۷۰)
۴۶. ما خاندانى باشيم كه وعده خود را وام دانيم چنانچه رسول خدا ( ص )كرد
(تحف العقول ، ص ۴۷۰)
۴۷. هيچ بنده به حقيقت كمال ايمان نرسد تا سه خصلتش باشد : بينايى در دين ، و اندازهدارى در معيشت ، و صبر بر بلاها
(تحف العقول ، ص ۴۷۱)
۴۸. به ابى هاشم داود بن قاسم جعفرى فرمود : اى داود ما را بر شما به خاطر رسول خدا ( ص ) حقى است ، و شما را هم بر ما حقى است ، هر كه حق ما را شناخت رعايت او بايد ، و هر كه حق ما را نشناخت حقى ندارد
(تحف العقول ، ص ۴۷۱)
۴۹. با نعمتها خوش همسايه باشيد ، كه گريز پايند ، و از مردمى دور نشوند كه باز آيند
(تحف العقول ، ص ۴۷۲)
۵۰. ابن سكيت به آن حضرت گفت : امروزه حجت بر مردم چيست ؟ در پاسخفرمود : همان عقل است كه به وسيله آن شناخته مىشود آن كه راستگو است از طرف خدا و از او باور مىكند ، و آن كه دروغگو است و او را دروغ مىشمارد ، ابن سكيت گفت : به خدا اين است پاسخ
(تحف العقول ، ص ۴۷۳)
۵۱. هركس آفريدگار را به آفريدههايش تشبيه كند ، مشرك است و هركس بهخداوند چيزى نسبت دهد كه خدا خود از آن نهى كرده است كافر است
(وسائل الشيعة ، ج ۱۸ ، ص ۵۵۷)
۵۲. ايمان انجام واجبات و دورى از محرمات است ، ايمان عقيده به دل واقرار به زبان و كردار با اعضاء تن است
(تحف العقول ، ص ۴۴۴)
۵۳. ريان از امام رضا عليه السلام پرسيد : نظرتان راجع به قرآن چيست ؟ امامفرمود : قرآن سخن خداست ، فقط از قرآن هدايت بجوييد و سراغ چيز ديگر نرويد كه گمراه مىشويد
(بحار الانوار ، ج ۹۲ ، ص ۱۱۷)
۵۴. امام رضا ( ع ) در ضمن تجليل از قرآن و اعجاز آن فرمودند : قرآن ريسمانمحكم و بهترين راه به بهشت است ، قرآن انسان را از دوزخ نجات مىدهد ، قرآن به مرور زمان كهنه نمىشود ، سخنى هميشه تازه است زيرا براى زمان خاصى تنظيم نشده است ، قرآن راهنماى همه انسانها و حجت بر آنهاست ، هيچ اشكال و ايرادى به قرآن راه پيدا نمىكند ، قرآن از جانب خداوند حكيم فرود آمده است
(بحار الانوار ، ج ۹۲ ، ص ۱۴)
۵۵. سليمان جعفرى از امام رضا ( ع ) پرسيد : نظرتان درباره كار كردن براىدولت چيست ؟ امام فرمود : اى سليمان هرگونه همكارى با حكومت ( ظالم و غاصب )به منزله كفر به خداست . نگاه كردن به چنين دولتمردانى گناه كبيره است و آدمى را مستحق دوزخ مىنمايد
(بحار الانوار ، ج ۷۵ ، ص ۳۷۴)
۵۶. عبدالسلام هروى مىگويد : از امام رضا ( ع ) شنيدم مىفرمود : خدا رحمتكند كسى را كه آرمان ما را زنده كند . گفتم : چگونه اين كار را بكند ؟ فرمود : آموزشهاى ما را ياد بگيرد و به مردم بياموزد
(وسائل الشيعة ، ج ۱۸ ، ص ۱۰۲)
۵۷. هركس از خود حساب بكشد سود مىبرد و هركس از خود غافل شود زيانمىبيند ، و هركس ( از آيندهاش ) بيم داشته باشد به ايمنى دست مىيابد ، و هركس از حوادث دنيا عبرت بگيرد بينش پيدا مىكند ، و هركس بينش پيدا كند مسائل را مىفهمد و هركس مسائل را بفهمد عالم است
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۵۲)
۵۸. عجب درجاتى دارد : يكى اين كه كردار بد بنده در نظرش خوش جلوه كند وآن را خوب بداند و پندارد كار خوبى كرده . يكى اين كه بندهاى به خدا ايمان آورد و منت بر خدا نهد با اين كه خدا را به او منت است در اين باره
(تحف العقول ، ص ۴۶۸)
۵۹. اگر بهشت و جهنمى هم در كار نبود باز لازم بود به خاطر لطف و احسانخداوند مردم مظيع او باشند و نافرمانى نكنند
(بحار الانوار ، ج ۷۱ ، ص ۱۷۴)
۶۰. خداوند سه چيز را به سه چيز ديگر مربوط كرده است و به طور جداگانهنمىپذيرد . نماز را با زكات ذكر كرده است ، هركس نماز بخواند و زكات ندهد نمازش پذيرفته نيست . نيز شكر خود و شكر از والدين را با هم ذكر كرده است .
از اين رو هركس از والدين خود قدردانى نكند از خدا قدردانى نكرده است . نيز در قرآن سفارش به تقوا و سفارش به ارحام در كنار هم آمده است . بنابراين اگر كسى به خويشاوندانش رسيدگى و احسان ننمايد ، با تقوا محسوب نمىشود
(عيون اخبار الرضا ، ج ۱ ، ص ۲۵۸)
۶۱. از حرص و حسادت بپرهيز كه اين دو ، امتهاى گذشته را نابود كرد ، وبخيل نباش كه هيچ مؤمن و آزادهاى به آفت بخل مبتلا نمىشود . بخل مغاير با ايمان است
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۴۶)
۶۲. احسان و اطعام به مردم ، و دادرسى از ستمديده ، و رسيدگى به حاجتمنداناز بالاترين صفات پسنديده است
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۵۷)
۶۳. با مشروب خوار همنشينى و سلام و عليك نكن
(بحار الانوار ، ج ۶۶ ، ص ۴۹۱)
۶۴. صدقه بده هرچند كم باشد ، زيرا هر كار كوچكى كه صادقانه براى خدا انجامشود بزرگ است
(وسائل الشيعة ، ج ۱ ، ص ۸۷)
۶۵. توبه كار به منزله كسى است كه گناهى نكرده است
(بحار الانوار ، ج ۶ ، ص ۲۱)
۶۶. بهترين مال آن است كه صرف حفظ آبرو شود
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۵۲)
۶۷. بهترين تعقل خودشناسى است
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۵۲)
۶۸. راستى امامت زمام دين و نظام مسلمين و صلاح دنيا و عزت مؤمنان است ،امام بنياد اسلام نامى ( افزون شو ) و فرع برازنده آن است ، بوسيله امام نماز و زكات و روزه و حج و جهاد درست مىشوند و خراج و صدقات فراوان مىگردند و حدود و احكام اجراء مىشوند و مرز و نواحى محفوظ مىماند
(تحف العقول ، ص ۴۶۲)
۶۹. به خدا خوش گمان باشيد ، زيرا خداى عزوجل مىفرمايد : من نزد گمان بنده مؤمن خويشم ، اگر گمان او خوب است ، رفتار من خوب و اگر بد است ، رفتار من هم بد باشد
(اصول كافى ، ج ۳ ، ص ۱۱۶)
۷۰. مرد عابد نباشد ، جز آن كه خويشتن دار باشد ، و چون مردى كه در بنىاسرائيل خود را به عبادت وامىداشت ، تا پيش از آن ده سال خاموشى نمىگزيد ، عابد محسوب نمىشد
(اصول كافى ، ج ۳ ، ص ۱۷۲)
۷۱. تواضع اين است كه به مردم دهى آنچه را مىخواهى به تو دهند
(اصول كافى ، ج ۳ ، ص ۱۸۹)
۷۲. عيسى بن مريم صلوات الله عليه به حواريين گفت : اى بنى اسرائيل ! برآنچه از دنيا از دست شما رفت افسوس مخوريد ، چنانكه اهل دنيا چون به دنياى خود رسند ، بر دين از دست داده خود افسوس نخورند
(اصول كافى ، ج ۳ ، ص ۲۰۵)
۷۳. كسى كه جز به روزى زياد قناعت نكند ، جز عمل بسيار بسش نباشد ، و هركهروزى اندك كفايتش كند ، عمل كند هم كافيش باشد
(اصول كافى ، ج ۳ ، ص ۲۰۷)
۷۴. گاهى ، مردى كه سه سال از عمرش باقى مانده صله رحم مىكند و خدا عمرشرا ۳۰ سال قرار مىدهد و خدا هرچه خواهد مىكند
(اصول كافى ، ج ۳ ، ص ۲۲۱)
۷۵. معمر بن خلاد گويد : به امام رضا ( ع ) عرض كردم : هرگاه پدر و مادرممذهب حق را نشناسند دعايشان كنم ؟ فرمود : براى آنها دعا كن و از جانب آنها صدقه بده ، و اگر زنده باشند و مذهب حق را نشناسند با آنها مدارا كن ، زيرا رسول خدا ( ص ) فرمود : خدا مرا به رحمت فرستاده نه به بىمهرى و نافرمانى
(اصول كافى ، ج ۳ ، ص ۲۳۲)
۷۶. هركس به مؤمنى گشايشى دهد ، خدا روز قيامت دلش را گشايش دهد . .
(اصول كافى ، ج ۳ ، ص ۲۸۶)
۷۷. خداى عزوجل به يكى از پيغمبران وحى فرمود كه : هرگاه اطاعت شوم راضىگردم و چون راضى شوم بركت دهم و بركت من بىپايان است ، هرگاه نافرمانى شوم خشم گيرم و چون خشم گيرم لعنت كنم و لعنت من تا هفت پشت برسد
(اصول كافى ، ج ۳ ، ص ۳۷۷)
۷۸. هرگاه مردم به گناهان بىسابقه روى آورند به بلاهاى بىسابقه گرفتارمىشوند
(اصول كافى ، ج ۳ ، ص ۳۷۷)
۷۹. مردم از كسى كه با صراحت و صادقانه با آنها رفتار كند خوششان نمىآيد
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۵۷)
۸۰. عدهاى به دنبال ثروت هستند ولى به آن نمىرسند و عدهاى به آن رسيدهاند ولى قرار نمىگيرند و بيشتر مىطلبند
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۴۹)
۸۱. وقتى آشكارا حرف حق مىشنويد خشمگين نشويد
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۴۷)
۸۲. حريصانه به دنبال قضاى حاجت حاجتمندان باشيد ، هيچ عملى بعد از واجباتبالاتر از شاد كردن مسلمان نيست
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۴۷)
۸۳. نادان ، دوستانش را به زحمت مىاندازد
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۵۲)
۸۴. مسلمان اگر شاد يا خشمگين شود از مسير حق منحرف نمىشود ، و اگر بر دشمنمسلط شود بيشتر از حقش مطالبه نمىكند
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۵۲)
۸۵. فقط دو گروه راه قناعت پيش مىگيرند : عبادت كنندگانى كه در پى پاداشآخرتند يا بزرگ منشانى كه تحمل درخواست از مردمان پست را ندارند
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۵۷)
۸۶. مرگ ، آفت آمال و آرزوهاست ، و لطف و احسان به مردم تا ابد براىانسان باقى مىماند
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۵۷)
۸۷. عاقل ، احسان به مردم را غنيمت مىشمارد ، و شخص توانا بايد فرصت راغنيمت شمارد و الا موقعيت از دست مىرود
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۵۷)
۸۸. خسيس بودن آبروى انسان را از بين مىبرد
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۵۷)
۸۹. قلب انسان حالت خستگى و نشاط دارد ، وقتى در حال نشاط است مسائل راخوب مىفهمد و وقتى خسته است كند ذهن مىشود ، بنابراين وقتى نشاط دارد آنرا به كار بگيريد و وقتى خسته است آن را به حال خود بگذاريد
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۵۷)
۹۰. هر هدفى را از راه آن تعقيب كنيد . هركس اهدافش را از راه طبيعىتعقيب كند به لغزش دچار نمىشود و بر فرض كه بلغزد چارهجويى برايش ممكن است
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۵۶)
۹۱. بهترين مال آن است كه خرج آبرو و حيثيت انسان شود
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۵۵)
۹۲. خود را با كار مداوم خسته نكنيد و براى خود تفريح و تنوع قرار دهيد ولىاز كارى كه در آن اسراف باشد يا شما را در اجتماع سبك كند پرهيز كنيد
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۴۶)
۹۳. تواضع و فروتنى مراتبى دارد ، مرتبهاى از آن اين است كه انسان موقعيتخود را بشناسد و بيش از آنچه شايستگى آن را دارد از كسى متوقع نباشد و با مردم به گونهاى معاشرت و رفتار نمايد كه دوست دارد با او آنگونه رفتار شود و اگر كسى به او بدى نمود در مقابل خوبى كند ، خشم خود را فرو خورد و گذشت پيشه كند و اهل احسان و نيكى باشد
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۵۵)
۹۴. بايد لطف و احسان قابل اعتنا باشد . نبايد چيز كم ارزشى را صدقه دهيم . ( در زمانى كه عموم مردم تمكن نسبى دارند نبايد به خرما دادن بسنده كرد . )
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۵۴)
۹۵. كسى كه محاسن و امتيازات زيادى داشته باشد مردم از او تعريف مىكنند ،و به تعريف خود نياز پيدا نمىكند
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۵۳)
۹۶. هركس به راهنمايى تو اعتنايى نكرد نگران مباش حوادث روزگار او را ادب خواهد كرد
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۵۳)
۹۷. كسى كه در پوشش نصيحت به تو از ديگرى بدگويى مىكند ، به عاقبت بدىگرفتار خواهد شد
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۵۳)
۹۸. هيچ چيزى زيانبارتر از خودپسندى نيست
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۴۸)
۹۹. برنامه آموزش دين داشته باشيد در غير اين صورت باديه نشين و نادانمحسوب مىشويد
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۴۶)
۱۰۰. از فقر انديشه مكن كه خسيس خواهى شد ، و در فكر عمر دراز مباش كه باعث حرص به ماديات است .