شهدای ایران:سرویس فرهنگی/فیلم «شه‌سوار» به کارگردانی حسین نمازی توانست خنده را بر لب تماشاگران بنشاند. این فیلم که در حال و هوایی مشابه با ساخته قبلی این کارگردان یعنی «شادروان» ساخته شده است، به درام تلخی اشاره داشت که به اعتقاد تماشاگران این روز‌ها از سوی هر کسی لمس می‌شود. همزادپنداری موفق نمازی با مخاطب خود درست در وضعیتی تماشاگران را به خنده واداشت که سوژه فیلم در واقع خنده‌دار نیست.




داستان فیلم ماجرای مرگ بزرگ خاندان درست در روز عروسی یکی از افراد خانواده است. اما این مرگ که در ابتدا یک بدبختی و بدبیاری تصور می‌شود در ادامه به ناجی خانواده تبدیل می‌شود.

نمازی در مجلس ختم، عروسی بر پا می‌کند و اعضای خانواده یکی پس از دیگری به ماجرا پی می‌برند و با وجود اینکه به یکدیگر خبر می‌دهند، اما تظاهر به ندانستن می‌کنند.




خانواده گرفتار مشکلات متعددی است هم عروسی در پیش دارد و هم مراسم ختم. هم تما‌می دارایی خود را از دست داده و هم اعضای خانواده بیکارند. با‌این وجود نمازی در سکانس‌های ساده‌ای ناقل ارزش‌ها می‌شود. از خانواده می‌گوید و از حمایت و پشت گر‌می اعضای خانواده. از‌اینکه حتی اگر یک نفر اشتباه کند بقیه تلاش می‌کنند کمکش کنند و اینکه در نداری و در عروسی و عزا در کنار هم هستند.

بر خلاف برخی تولیدات شعارزده، آدم‌های داستان‌های نمازی بسیار ساده و قابل لمس هستند، ساده حرف می‌زنند و ساده زندگی می‌کنند. حتی دوز و کلکشان نیز به خاطر همین سادگی خنده‌دار است و ارتباط مخاطب با آنها به مانند این است که چند ساعتی در کنارشان زندگی می‌کند.

نه قرار است جمله شعاری گفته شود و نه قرار است اتفاق خاصی در داستان پیا‌می را به خورد مخاطب دهد. زمانی که اعضای خانواده تصمیم می‌گیرند با صحنه سازی فوت بزرگ خاندانشان، از طریق بیمه، دیه بگیرند، همگی به طرز خنده‌داری دروغ‌های آشکار می‌گویند. اعضای خانواده در مقابل هم قرار می‌گیرند با هم درگیر می‌شوند، اما در نهایت عقل‌هایشان را می‌گذارند روی هم تا کاری انجام دهند و خانواده را از این وضعیت اسفناک بیرون بکشند. بزرگ خاندان هم که نامش داداشی است و شه‌سوار بوده است، در نهایت با مرگ خود خانواده را نجات می‌دهد.

هر چند فیلم با سکانس های رقص و آواز همراه است اما پیام اصلی فیلم  که آمدن برکت بعد از درست کاری است ارزشمند است.
نکته منفی فیلم شهسوار که باید مورد توجه دستگاه های فرهنگی کشور قرار گیرد دست زدن آزاد و راحت زن و مرد در این فیلم به کرات است که هر چند خیلی کم در سایر فیلم ها مشهود بود ولی در این فیلم به اوج خود رسیده است!