دو دختر فرانسوی جلوی اقامتگاه امام خمینی آمدند و با آقای فردوسیپور صحبت كردند و وقت ملاقات با امام خواستند. وی عذر آورد كه امام در حال جمع كردن اثاثیه هستند. آنها یك شیشه محتوای خاك كه لاك و مهر شده بودند به وی دادند تا به امام برساند و دو عكس با امضای امام برای آنها بیاورد. آنها توضیح دادند كه رسم مردم فرانسه این است كه كسی را كه خیلی دوست دارند هنگام خداحافظی نفیسترین چیز یعنی خاك فرانسه را هدیه میكنند. امام خمینی نیز در پاسخ آنها دو عكس امضا كردند و برای آنها ارسال نمودند.
شهدای ایران:امام خمینی از نخستین روزهای بهمن ماه 1357 تصمیم خود را برای بازگشت به ایران اعلام کردند. پس از فراز و نشیبهای بالاخره روز 12 بهمن 1357 روز موعود همه مردم ایران برای استقبال از امام شد. اما آخرین روز حضور امام در فرانسه ناگفتههای جالبی دارد که بخشی از آن در ادامه آمده است.
آخرین دیدار امام با پلیس فرانسه
امام خمینی در عصر روز یازدهم بهمن با پیامی به ملت و دولت فرانسه از مهماننوازی آنها تشكر كردند. امام خمینی در آخرین ساعات آخرین روز، رئیس پلیس نوفللوشاتو را نیز به حضور پذیرفتند. وی به همراه گارد حفاظت خدمت امام رسید. رئیس پلیس نطقی ایراد كرد و افزود: «از بركت وجود شما در نوفللوشاتو با شخصیتهایی آشنا شدیم و بزرگانی را ملاقات كردیم كه هرگز در دوران عمرمان فكر نمیكنیم دیدار آنان برایمان امكان داشت.» امام خمینی نیز متنی را به عنوان تشكر از زحمات پلیس آماده كرده بودند كه به زبان فرانسه ترجمه شد و پس از قرائت به آنان تسلیم شد.
هدیه دختران فرانسوی به امام خمینی
از سوی ساكنان نوفللوشاتو نیز یك شیشه حاوی خاك فرانسه به امام خمینی هدیه شد. داستان از این قرار بود كه در آخرین لحظات كه امام در حال آماده شدن برای حركت به سوی فرودگاه بودند دو دختر فرانسوی جلوی اقامتگاه امام خمینی آمدند و با آقای فردوسیپور صحبت كردند و وقت ملاقات با امام خواستند. وی عذر آورد كه امام در حال جمع كردن اثاثیه هستند. آنها یك شیشه محتوای خاك كه لاك و مهر شده بودند به وی دادند تا به امام برساند و دو عكس با امضای امام برای آنها بیاورد. آنها توضیح دادند كه رسم مردم فرانسه این است كه كسی را كه خیلی دوست دارند هنگام خداحافظی نفیسترین چیز یعنی خاك فرانسه را هدیه میكنند. امام خمینی نیز در پاسخ آنها دو عكس امضا كردند و برای آنها ارسال نمودند.
امام خمینی در آخرین نماز جماعت مغرب و عشا در جمع دوستان و هواداران خود حاضر شدند و پس از نماز گزاردن به یكی از وعاظ گفتند تا برای آنهایی كه موفق بههمراهی با پرواز امام نشدهاند صحبت كند و بگوید: «این سفر، سفر خطرناكی است. معلوم نیست ما به سلامت به ایران برسیم. شاید این پرواز را در هوا یا زمین بزنند. شما نگران نباشید، اصرار نكنید با من باشید. بگذارید من بروم اگر خطری بود برای من باشد». پس از سخنرانی مفصل سخنران و نقل سخنان امام، گریه و زاری از هر سو بلند شد و هر كس با زبانی میگفت: اگر برای شما خطری هست ما پیشمرگ شماییم. امام برای همه دعا كردند و سرانجام برای باقی ماندگان نیز پرواز دیگری تهیه شد.
حضور امام در فرودگاه شارل دوگل
امام خمینی پس از ساعتی از شب گذشته به سوی فرودگاه دوگل در حومه پاریس حركت كردند. پلیس فرانسه تشریفات را در حد امكان رعایت كرد. پنج هزار نیروی ژاندارم، پلیس و نیروهای مخصوص در دو طرف جاده نوفللوشاتو تا فرودگاه مستقر شده بودند.
صدها نفر ایرانی در فرودگاه دوگل حاضر شده بودند تا امام خمینی را بدرقه كنند. آنها یكسره شعار میدادند؛ فرودگاه با دهها عكس از امام خمینی تزیین شده بود و عدهای مشغول خواندن سرودهای انقلابی بودند. حدود ساعت 11 به وقت محلی امامخمینی سوار بر هواپیما شدند و به دنبال او پنجاه تن از همراهان و صد و پنجاه خبرنگار سوار شدند. ساعت حدود یك به وقت فرانسه (3:30 به وقت تهران) هواپیمای حامل امام از فرودگاه شارل دوگل به پرواز درآمد.
روایت مهماندار هواپیمای ایرفرانس از آرامش امام
هواپیمای امام خمینی غرشكنان از فرودگاه شارل دوگل به سوی آسمان پرواز كرد. امام خمینی كه از تلاشهای آخرین روز پاریس خسته بودند پس از لحظاتی نماز شب را در طبقه دوم به جای آوردند و سپس در كف هواپیما خوابیدند. مهماندار هواپیما كه از آرامش امام خمینی تعجب كرده بود نقل كرد كه آیتالله اندكی بعد از سوار شدن به هواپیما، به طبقه بالای هواپیما رفت نمازش را خواند و بعد روی دو پتو خوابید. خبرنگاران با همراهان امام مصاحبه میكردند هر كس سخنی میگفت، یكی احساسات خود را بیان میكرد، دیگری احتمال برگرداندن یا سرنگونكردن هواپیما را میداد، همگی در یك چیز همانند بودند و آن نگرانی.
پس از طلوع فجر امام خمینی به نماز ایستادند و یاران نیز به او پیوستند و نماز صبح را با جماعت در هواپیما اقامه كردند. ساعت نزدیك هشت به وقت ایران بود كه مهماندار پشت بلندگو رفت و اعلام كرد هم اكنون در آسمان ایران وارد شدیم. امامخمینی با شنیدن این جمله، لبخندی بر لبان خویش نقش بستند.
*پایگاه اطلاع رسانی مرکز اسناد انقلاب اسلامی
