به گزارش شهدای ایران ، میترا لبافی، خبرنگار، در اینستاگرام خود نوشت:

مادربزرگم می گفت : وقتی بچه ها در خواب لبخند میزنند فرشته ها را می بینند.

و با آنها گفتگو می‌کنند.

من اما اینجا لبخندی نمی بینم.

چون ریحانه احتمالا خواب به خواب شده است : خواب زمین او را در خود فرو برده و فرشته ها به طرف آبی آسمان رفته آند… تصویر او اشارتی ست به جهل آن زن و مردی که

بمب به کمر بستند و هزار تکه شدند

و در دوزخ

منتظر صحنه گردان هایشان هستند

از زخم هایی

که با گوشواره های صورتی به شکل قلب

و هزار دیوان شعری خوب نمیشود.

ما فکر میکردیم دوره مغول ها تمام شده …

عمارت ها و کتابخانه ها باقی می مانند

و زنان و دختران در امان هستند.

ما فکر میکردیم دیگر کسی نمی سوزد.

تحقیر نمیشود.

سرکوب نخواهد شد.

تاریخ یک سرزمین ویران نمیشود.

جوی خون در شهرها و کشورها راه نمی افند …

سرها بریده نمیشود

و دیگر مثلا

شاعری مثل عطار

وقتی مغول نا بخرد سرش را برید

با خون خود بر دیوار

شعری نمی نویسد …

ما فکر میکردیم…

اما تا جهالت باقی ست تا تاریکی جای نور را می‌گیرد تا ایمان خودش را به زور در برخی قلبها جا میکند باید ماند و جنگید و صبر کرد و گریست .

و زمین

تا ظهور منجی

درد میکشد

. درد میکشد

. درد میکشد.