سرویس سیاسی پایگاه خبری «شهدای ایران»؛ فعالان و جریانات موسوم به اصلاح طلب این روزها، در بازدیدها و صفحه های فیس بوک خود به دنبال پیشبرد برخی از اهداف گروه سیاسی دست به هر کاری می زنند، از برداشتن چادر در صفحه فیس بوک تا بازدید های آن چنانی با خانواده شهدا و تهران گردی های بی ثمر! اما این حرکات سیاسی آن قدر ظریف و به ظاهر مردمی طراحی شده که شاید بخش کوچکی از اجتماع متوجه این مردم فریبی علنی باشند!

فعالیت این صنف سیاسی از سرکردگان تا کوچک ترین اجزا آن به گونه ای است که شاید در نگاه اول، فعالیت سیاسی بودن این اعمال به چشم نیاید، اما با یک مرور و بررسی کوتاه معلوم می شود که این هم یکی از آن ترفندهایی است که اصلاح طلبان برای جا کردن خود در دل مردم به کار بسته اند.

حزبی که روزگاری دولت احمدی نژاد را متهم به شعبده بازی های سیاسی کرده و آن دولت را به ظاهرسازی و فریبکاری مردم مورد انتقاد قرار می داد، این روزها عجیب مشغول استفاده از همان ترفندهاست. از بازدید خاتمی رئیس جمهور اسبق با خانواده شهید تندگویان گرفته تا انتشار عکس های متفاوت نوه امام و دخترش در صفحه فیس بوک و دانشگاه و نامه های فدایت شومی که برخی از روزنامه نگاران وابسته به این حزب در روزنامه های خود برای تولد فرزند نوه  امام خمینی (ره) منتشر می کنند.

در واقع این را می توان دو لبه قیچی نامید که از سویی قداست زدایی از خانواده شهدا و فرهنگ ایثار و شهادت را نشانه رفته و از سوی دیگر اهداف سیاسی را که به نظر می رسد نه تنها مورد تایید اکثر خانواده شهدا نیست بلکه در موارد مشابه مورد اعتراض آنان قرار گرفته است.

اما نکته اساسی این است که پس از 8 سال که به قول برخی از اصلاح طلبان، کشور به سوی نابودی و خرابی سوق یافته بود، اینک این کشور در دست گروهی است که ظاهرا شاید رئیس جمهوری اصلاح طلب نداشته باشد، اما بسیاری از اصلاح طلبان وابسته در آن مشغول به کار هستند. در این مدت مردم، منتظر بوده و هستند که ببینند آن زندگی گل و بلبلی که برخی از این گروه سیاسی نویدش را داده بودند، کجاست؟!

آیا تنها حضور در چند فریم عکاسی می تواند به  عطر و بوی شهدا جلوه هالیوودی بخشیده و آرمانهای آنها با آرمانهای امروز این گروه استحاله نمود؟!

براستی این گروه سیاسی دنبال چه هستند که این روزها به  تهران گردی های بی ثمر و انتشار عکسهای بی موقع و غیر مرتبط تا بازدید از خانواده های شهدا با اهداف خاص روی آورده اند.

متاسفانه با اینکه چند ماهی از روی کار آمدن این دولت می گذرد، اما مردم نه تنها شاهد تغییری امید بخش در زندگی خود نبوده اند، بلکه همچنان در هاله ای از ابهام روزگار می گذرانند که بالاخره اجناس ارزان می شود، نمی شود؟! مذاکرات هسته ای به سرانجام می رسد، نمی رسد؟!  توسعه اقتصادی، سیاسی و فرهنگی در این کشور حاصل می شود، نمی شود؟! آلودگی هوا که این روزها، جرعه  نفس هم برای مردم باقی نگذاشته است، برطرف می شود، نمی شود؟! و هزار اما و اگر دیگر.

شاید بهتر آن باشد این طیف سیاسی به جای بازدیدها و عرض اندام های بی موقع، به فکر اصلاح اموری و سر و سامان دادن به مشکلاتی باشد که 4 سال یا نهایتا 8 سال آینده دیگر بهانه ای از آنها پذیرفته نیست!

گفتار