به گزارش   شهدای ایران،محمد ایمانی نویسنده ،پژوهشگر و تحلیلگر مسایل سیاسی نوشت:

محافل آمریکایی و صهیونیستی تا دو سه سال قبل، ماموریت داشتند پیشرفت های امید بخش ایران در حوزه دفاعی را انکار کنند و مثل "برایان هوک" نماینده ویژه امریکا در امور ایران، بگویند تصاویر موشک ها "فتوشاپ" است.

اما حالا دیگر نه احمقی جرئت می کند آن ادعا را تکرار می کند و نه کسی می پذیرد.
ابهت و شتاب موشک ها و پهپاد های نقطه زن ایران، موجب شده تا کسانی مانند "یوزی رابین" (مدیر سابق برنامه موشکی اسرائیل) بگویند به احترام فناوران نابغه ایرانی، کلاه از سر بر می دارند.

ایران چندی قبل، از موشک خیبر، و امروز از موشک هایپرسونیک "فتّاح" (گشاینده/ فتح کننده) رونمایی کرد که ۱۴۰۰ کیلومتر بُرد، و ۱۳ تا ۱۵ ماخ سرعت دارد.

محافلی مانند روزنامه صهیونیستی جروزالم پست، این بار به جای انکار واقعیت، محاسبه کرده و نوشته اند که موشک های فرا صوت ایران، ظرف ۴۰۰ ثانیه به تل آویو و حیفا می رسند؛
البته، محاسبه ناقصی است. موشک ها قرار نیست فقط از داخل ایران شلیک شوند و بنابراین، فاصله شلیک و اصابت موشک های نقطه زن، چند برابر کمتر از آن ۴۰۰ ثانیه خواهد بود.

اما سرعت موشک فراصوت فتّاح، با همه خیره کنندگی اش، در برابر رویداد بزرگ تر، یعنی "وارونه شدن معادلات"، به مراتب کوچک تر به نظر می رسد. اتفاق مهم تر، روند معجزه آسای تولید قدرت در ایران، با پیشران "ایمان و امید" است که تحریم ها را به سُخره گرفته است.

کشوری که تحریم تسلیحاتی شد تا نتواند ابتدایی ترین نیاز های دفاعی خود را بخرد یا بسازد، حالا رونمایی از گوشه ای از توانمندی هایش، کابوسی غیر قابل انکار برای رژیم صهیونیستی و نیروهای تروریست آمریکایی فراهم ساخته که نمی دانند دست ایران چقدر پُر است.

اکنون سطح چالش غرب، دیگر این نیست که چگونه مانع خرید سیم خاردار و سلاح های ابتدایی از سوی ایران شود، بلکه هراسان است که ایران پس از پیروزی در جنگ جهانی سوریه و عراق و لبنان و یمن، سرنوشت جنگ آمریکا و روسیه در مرزهای شرقی اروپا را تعیین کند.

قابل تامل تر این که آمریکا همین حالا، در به در مذاکره است و واسطه می فرستد تا هر چه زودتر، لااقل درباره برنامه هسته ای شتابان ایران توافق کند. آمریکا دیگر -به پشتوانه برخی دولتمردان منفعل ایرانی- واگذاری توانمندی دفاعی و موشکی را، شرط توافق نمی داند و نمی تواند بر آن مبنا گروکشی بکند.

دیپلمات سابق را که هنوز خواب ترکمانچای می بیند و می خواهد با امثال ایلچی بیگ، میرزا آغاسی، میرزا آقاخان نوری، ملکم خان و وثوق الدوله کورس بگذارد، بیدارش کنید؛ اگر که خود را به خواب نزده باشد.