پس از بازی‌های تیم ملی کشورمان در جام جهانی، شاهد پدیده‌ای عجیب در تاریخ فوتبال بودیم. پدیده ایرانیانی که برای پیروزی رقیب شادی می‌کردند!
شهدای ایران:مسابقات فوتبال در همه جهان تلاشی است برای ایجاد همگرایی و کاستن از حجم کینه و نفرت میان ملتها. در فوتبال، تیم‌ها با یکدیگر دیدار می‌کنند تا قدرت خود را به شیوه‌ای مسالمت‌آمیز و سرگرم‌کننده و نه خشونت‌بار به رخ حریف بکشند.
فوتبال همچنین اتحاد و انسجامی در داخل ملتها پدید می‌آورد تا فارغ از هر قوم و نژاد و زبان، بر گرد یک پرچم و یک تیم جمع شده و مشق همبستگی کنند.
با این حال، آنها که این وحدت را نمی‌خواهند و به حفظ ایران در تاریخی چند هزار ساله رشک می‌برند، تلاش دارند تا از طریق پراکندن ویروس بی هویتی، یکپارچگی داخلی را از میان برده و ذهن‌ها را آماده چندپارگی جغرافیایی کنند.
این اتفاقی است که سالهاست درباره ایران رخ داده و تلاش شده به نام جهانی شدن یا جهان‌وطنی، هویت ملی ایرانیان کمرنگ شده و هویت ملی کشور دچار آسیب شود.
مقام معظم رهبری قریب به ۳۰سال قبل درباره ناتوی فرهنگی و هجمه به ایران با تکرار سناریوی فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی هشدار داده بودند و حالا همان هجمه رسانه‌ای در اشکالی جدی خود را در قالب پروژه ایران زدایی از اذهان ایرانی به تصویر کشیده و نسلی از درون فضای مجازی و رسانه‌های ماهواره‌ای برخاسته که گرفتار ویروس بی هویتی است.
پروژه مبارزه با هویت ایرانی از ایرانیان خارج کشور آغاز شد. برخی از ایرانیان مهاجر به سبب ناکامی‌هایی که در داخل کشود داشتند، کوشیدند در بیرون مرزها، ایران را از هویت خود پاک کنند و به قول خود، شهروندانی جهان وطن شوند.
آنها در فاز بعدی ذوب در فرهنگ غربی، تبدیل به عمله‌های ابرپروژه اثرگذاری بر دیگر هموطنان شده و در عمل به تخریب ایران اقدام کردند.
انتشار وسیع محتواهایی علیه فرهنگ، سنت‌ها و اعتقادات ایرانیان و بزرگنمایی چالش‌ها در داخل ایران، بخشی از این پروژه رسانه‌ای-امنیتی برای ایجاد چندپارگی در ایران بود.
طراحان این پروژه که می‌دانستند نمی‌توانند به‌سادگی با ایران مقابله کنند، با این توجیه که تلاشهای صورت گرفته علیه حاکمیت مستقر در ایران است و نه هویت تاریخی ایران، شروع به یارگیری از میان ایرانیانی کردند که بیرون از وطن زندگی می‌کردند و راحت‌تر جذب پروژه‌های ضدایرانی می‌شدند.
با رشد شبکه‌های اجتماعی و پیدایش «نسل زد» که زیستی ارتباطی در جهان مجازی داشت، ویروس بی‌هویتی از بیرون مرزها به داخل کشیده شد و آنها که تجزیه کشور را پیگیری می‌کردند، ابتدا این تجزیه را در ذهن‌ها پدید آوردند.
تخریب تیم ملی، سوزاندن پرچم، توهین به سرود ملی و تضعیف همه مولفه‌های وحدت ملی، ازجمله اقدامات صورت گرفته برای بی‌وطن کردن ایرانیان و زمینه‌سازی برای فروپاشی کامل ایران بود.
با اینکه بخش بزرگ جامعه ایرانی با آگاهی در برابر ویروس بی هویتی مقاومت کرده و مانع از اپیدمی سراسری آن در داخل کشور شدند، اما شادی برخی از ایرانی‌ها از شکست تیم ملی در جام‌جهانی نشان می‌دهد که این ویروس در میان برخی از شهروندان ایرانی نفوذ کرده و آنها را در برابر بحران بی‌هویتی آسیب‌پذیر کرده است.
حالا با پایان بازی‌های ایران در جام‌جهانی وقت آن است که در داخل کشور سیاست‌های فرهنگی آسیب‌شناسی شده و واکسن‌هایی قدرتمند برای مقابله با رشد ابتلا به ویروس بی هویتی ملی تزریق شود.
ایجاد آگاهی ملی نسبت به تلاش دولتهای ضدایرانی برای حذف کامل ایران از نقشه جهان که پیش از این در قالب طرح «خاورمیانه بزرگ» عملا بر آن تاکید شده بود، می‌تواند فریب خوردگان در داخل و خارج کشور را آگاه کند که خیانت به ایران، خیانت به تاریخ و پشت کردن به نسل‌های بعدی ایرانی است که اگر در برابر دشمنان ایران زانو بزنیم، ما را به سبب پشتیبانی نکردن از وطن به‌مثابه مادری کهنسال، نخواهند بخشید.
