شهدای ایران:در پی مسدود شدن صفحه اینستاگرام میثم مطیعی، دستنوشته ای توسط یک شهروند اشکذری به اتاق هم اندیشی «راز جهانی شدن یک سرود» شهرستان اشکذر رسید که برای خبرگزاری حوزه ارسال شده است:



رجزهایی مثل سلام فرمانده و رجزهای مثل الله اکبر خامنه ای رهبر، رجزهایی در امتداد اشعار دعبل خزاعی است

باز دشمن در میدان فضای مجازی از سلاح زور استفاده کرد تا رجز «الله اکبر / خامنه ای رهبر» حاج میثم مطیعی دیده نشود، همان کاری که چند وقت اخیر خواستند با سلام فرمانده انجام دهند اما؛ کوردلان نمی فهمند که دعبل ها در زمان تکثیر می شوند و مثل سلام فرمانده ها تکثیر اشعار دعبل ها است.

دشمن این جمله دعبل و مثل دعبل ها را نخواهد فهمید «با افتخار چوبه دار را چهل سال به دوش می کشم» یعنی چه !؟

دشمن ای کاش در فضای حقیقی و مجازی مثل دعبل ها را تهدید نمی کرد.

این روزها که صحبت از مدح و مداحی است؛ خوب است بار دیگر چند جمله ای در مورد این شاخص و شاقول مدح و مداحی را مرور کنیم:

دعبل بن علی خزاعی از شاعران متعهد و شجاع اهل‏ بیت علیهم السلام است که از دست مبارک حضرت رضا علیه السلام به کسب مدال افتخار و عطایای مادی و معنوی نائل شد.

او وصیت کرد قصیده معروف خود به نام «مدارس آیات‏» را که مورد تأیید اهل‏ بیت علیهم السلام قرار گرفت در کفنش بنویسند. زبان گویای او آن چنان برّنده بود که حکمرانان ستمگر را به هراس می ‏انداخت.

ابن مدبّر می‏ گوید: «روزی به دعبل گفتم: من مردی بی ‏باک و با شهامت مثل تو ندیده ‏ام که این چنین بی‏ پروا در اشعار خود به زمام داران ستمگری، مثل مأمون می‏ تازی و حقایق را در قالب شعرهای گویا و بلیغ به گوش مردم می‏ رسانی.

دعبل در مقابل هشدار ابن مدبّر، با صلابت‏ خاصی که از عشق او به اهل‏ بیت علیهم السلام ریشه می ‏گرفت، چنین گفت: «یا ابا اسحاق! انی احمل خشبتی مذ اربعین سنة و لا اجد من یصلبنی علیها؛

ای ابا اسحاق! من چوبه دار خودم را چهل سال است که با خود حمل می‏ کنم، اما هنوز کسی را نیافته ‏ام که مرا بر آن بیاویزد.»