1- سعید حجاریان در توئیتی نوشت: «پروژه هسته‌ای هزینه زا و با دستاورد نزدیک به صفر بوده است؛ نه برقی ساخت و نه توان بازدارندگی به وجود آورد. »

2- پایگاه خبری آفتاب در مطلبی با اشاره به صدور قطعنامه توسط شورای حکام می‌نویسد: « در پرونده هسته‌ای عقب‌گرد نکنید؛ مشکلات مردم را ببینید بعد تصمیم بگیرید. کشور نباید عقب‌گرد کند و یک‌بار دیگر گرفتار فصل ۷ منشور ملل شود که هزینه‌های گزاف به مردم تحمیل می‌کند.»

3- سایت تحلیلی خبری عصر ایران نیز با انتشار نامه‌ی سرگشاده 61 اقتصاددان به مردم ایران به بخشی از این نامه اشاره و می‌نویسد: «با بازخوانی تجارب جهانی و بر اساس تحلیل علمی؟ و کارشناسی؟ صاحب‌نظران ملی و امضا‌کنندگان این نامه، نخستین گام برای برون‌رفت از این وضعیت دشوار، تغییر اساسی راهبرد‌ها و سیاست‌های خارجی است. بدون احیای توافق برجام و خروج از محدودیت‌های اعمال‌شده بر بخش بانکداری ایران توسط FATF، نمی‌توان از دسترسی کم‌هزینه به بازار‌های جهانی سخن به میان آورد.»



1- در حالی از دستاوردِ صفر صنعت هسته‌ای و هزینه زا بودن آن سخن به میان می‌آید که رئیس سازمان انرژی اتمی ۱۷ فروردین‌ماه 1401 دستاوردهای صنعت هسته‌ای را این‌گونه فهرست نمودند: « تاکنون ۲۵ دستاورد هسته‌ای در زمینه‌هایی چون رادیو داروها، کشاورزی، پیشران هسته‌ای، آب‌شیرین‌کن، تولید 1000 مگاوات برق در نیروگاه بوشهر و... در سال‌های اخیر داشته‌ایم.» و در روز ملی فناوری هسته‌ای امسال نیز از۹ دستاورد جدیدِ دیگر رونمایی شد. محمد اسلامی با اشاره به دو برنامه محوری سازمان در حوزه برق هسته‌ای و کاربرد پرتوها، عنوان کرد: این موضوع اسنادی دارد که از آن رونمایی می‌شود و از ظرفیت‌های بزرگ کشور است و می‌تواند ۱۰ هزار مگاوات برق جدید به کشور اضافه کند که در سایت‌های پیش‌بینی‌شده هدف‌گذاری کرده‌ایم و رنسانسی در این حوزه خواهد بود.»2- این جریان از یک‌سو عدم عقب‌گرد در مذاکرات را توصیه می‌کند و از سوی دیگر با القای ترس از جنگ و واهمه‌ی رفتن به زیر بند 7 منشور سازمان ملل، راه‌رفته در برجام را مجدداً پیش پای دولت جدید می‌گذارد؛ این در حالی است که عدم برگشت به عقب؛ رفتن به مسیرِ پرهزینه و بی‌فایده‌ی برجامی نیست، بلکه بهره‌گیری از عبرت برجامِ نافرجام و اخذ تضمین‌های جدی و راستی آزمایی مبتنی بر دریافت انتفاع اقتصادی از مسیر لغو واقعیِ تحریم‌هاست. 3- گره زدن اقتصاد کشور به مذاکرات که در نامه 61 اقتصاددان بدان پرداخته‌شده، در حالی صورت می‌گیرد که اولاً جهانی شامل چند کشور سلطه‌گر غربی نمی‌شود، ثانیاً راهکار مبادلات تجاری منحصر به بهره‌گیری از دلارِ در حال افول، نبوده و نیست و با مبادلات دو یا چندجانبه می‌توان این بند و ریسمان‌های ظالمانه غربی تحت عنوان FATF و CFT را بی‌اثر کرد؛ همان‌گونه که در واردات واکسن کرونا و افزایش حجم مبادلات تجاری در کمتر از یک سال گذشته اتفاق افتاده است.

نکته پایانی اینکه؛ تجربه برجام در دولت گذشته نشان داد که اگر توافقی هم حاصل شود زیاده‌خواهی‌های غربی‌ها فروکاسته نخواهد شد لذا گرفتن تضامین از این دشمن بدعهد و عنود یک امر الزامی است؛ چراکه آزموده را آزمودن خطاست...
*جوادخسروی