به گزارش شهدای ایران به نقل از تابناک، مشروح این مصاحبه که تحت عنوان «آری، در ایران تحریم‌ها می‌کشند.» منتشر شده است، به شرح زیر است:

گزارشگر ویژه سازمان ملل آلنا دوهان در بازگشت از ایران می‌گوید که اقدامات آمریکایی مانع ارسال دارو به این کشور می‌شوند.

آلنا دوهان، از تاریخ ۷ تا ۱۸ ماه مه (۱۷ تا ۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۱)، برای ارزیابی تحریم‌های آمریکا علیه ایران به این کشور سفر نمود. او اولین گزارشگر ویژه سازمان ملل است که بعد از ۱۷ سال به ایران عزیمت نمود. وی توسط شورای حقوق بشر سازمان ملل موظف به بررسی تأثیر اقدامات قهری یک‌جانبه آمریکا در ایران می باشد.

طی دوازده روز بازدید خود از ایران، این متخصص سازمان ملل با مقامات دولتی ایران و همچنین نمایندگان سازمان‌های جامعه مدنی، کارشناسان بهداشت و مؤسسات مالی دیدار و ملاقات نمود.

آلنا دوهان در مصاحبه اختصاصی با روزنامه لو پوئن از تأثیرات تحریم‌های آمریکا سخن می‌گوید.

سؤال: تأثیر واقعی تحریم‌ها بر ایران چیست؟

تأثیر این تحریم‌ها در ایران با سایر کشورهای دیگر تحت تحریم که من از آن‌ها بازدید کردم، همچون زیمبابوه یا ونزوئلا، متفاوت بود. برای مثال، ایران دارای یک سیستم بهداشتی و آموزشی نسبتاً توسعه‌یافته است. به همین دلیل است که در این زمینه این کشور مانند ونزوئلا متحمل تأثیر بسیار زیاد تحریم‌ها نشده است. از سویی ایران از نظر تولید داخلی مواد غذایی نیز خودکفا است، به همین دلیل است که من به‌عنوان‌مثال افرادی را در ایران ندیدم که مثلاً فقط یک‌بار در روز غذا بخورند. بااین‌حال تأثیرات فراوانی را به‌واسطه تحریم‌ها بر زندگی ایرانیان، از جهات مختلف مشاهده نمودم.

سؤال: تأثیر تحریم‌ها بر ایرانیان چگونه است؟

تأثیر اول اقتصادی است، زیرا ایران امکان انجام فعالیت تجاری را ندارد. وضعیت اقتصادی کشور به‌خصوص برای افراد شاغل در مقوله تجارت خارجی بد شده است؛ بنابراین، همه کارکنان شرکت‌های دارای سرمایه‌گذاری خارجی تحت تأثیر قرار گرفته‌اند.

لذا برخی از صنایع مجبور شده‌اند تعداد کارکنان خود را تا ده برابر کمتر کنند. از جمله در بخش صنایع‌دستی که قبلاً محصولات زیادی به خارج از کشور صادر می‌کرد و ارتباطی به مقوله نفت یا دولت ندارد.

این مشاغل اغلب مشاغل خانوادگی کوچک پنج تا بیست‌نفری هستند که اکنون فقط یک نفر را استخدام می‌کنند. به همین ترتیب، بسیاری از مترجمان شغل خود را از دست داده‌اند، زیرا گردشگری در این کشور به همراه تجارت متوقف شده است

سؤال: آیا این تحریم‌ها بر زندگی روزمره ایرانیان تأثیر گذاشته است؟

بله و من برای شما مثال‌های مشخصی می‌زنم. قبل از هر چیز وقتی از زندگی مردم صحبت می‌کنیم باید این را در نظر بگیریم که بسیاری از مردم تحت تأثیر شرایط اقتصادی هستند؛ بنابراین فقرا به زیر خط فقر سقوط می‌کنند. وضعیت بسیاری از طبقه متوسط جامعه بدتر شده است.

خیلی از مردم قبلاً از امکانات پرداخت پول به مؤسسات خصوصی برای دریافت خدمات بهداشتی و آموزشی بهتر برای فرزندان خود برخوردار بودند اما با بدتر شدن وضعیت اقتصادی، دستمزد آن‌ها به حدی کاهش یافته است که اکنون از خدمات عمومی استفاده می‌کنند.

به دلیل این وضعیت، حجم کاری بیمارستان‌های دولتی به‌طور قابل‌توجهی افزایش یافته است. شما ده هزار پناهنده اضافی را که روزانه ایران پذیرای آن‌هاست به این امر اضافه کنید و متوجه خواهید شد که یک فشار باورنکردنی بر بیمارستان‌ها و سیستم آموزشی ایران تحمیل می‌گردد، به‌خصوص که این کشور درآمد جدیدی برای ساخت بیمارستان و استخدام نیرو به دست نمی‌آورد.

سؤال: آیا تحریم‌ها بر کمک‌های دولت به مردم تأثیر گذاشته است؟

طبیعتاً ازآنجایی‌که دولت دیگر قادر به کسب درآمد مانند گذشته نیست، تمام کمک‌های دولتی که به مردم پرداخت می‌شود، مانند یارانه غذا، کالاهای ضروری یا دارو، در حال حاضر کاهش یافته است. این بدان معناست که افرادی که به این کمک‌ها وابسته هستند، یعنی فقیرترین اقشار مردم، بیشترین آسیب را می‌بینند.

باید اضافه کرد که برخی از بیماران مبتلابه بیماری‌های سخت، امکان دریافت داروهای رایگان از سوی دولت را داشته‌اند؛ اما بیماران چون درآمدی ندارند، این داروها را در بازار سیاه دوباره فروخته‌اند.

سؤال: آیا تورم افسارگسیخته در ایران ناشی از تحریم است یا سوء مدیریت دولت؟

دامنه تحریم‌هایی که در سال ۲۰۱۸ علیه ایران اعمال شد، بسیار گسترده و سنگین است. این اقدامات بر اقتصاد ایران تأثیر گذاشته و تورم را تشدید کرده است. در هر کشوری تورم همیشه ناشی از مجموعه‌ای از عناصر است. در رابطه با ایران، چندین دلیل قابل توجه باعث افزایش این شاخص گردیده است. برای مثال می‌توانم به همه‌گیری کووید-۱۹ و ورود ۵.۵ میلیون پناهجوی افغان به ایران اشاره کنم.

همچنین لازم به یادآوری است که تحریم‌ها از سال ۲۰۱۸ در ایران آغاز نشدند. این کشور موج اول تحریم‌ها را از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۵ تجربه کرده است.

من با تعدادی از اقتصاددانان، آژانس‌های سازمان مللی و دولتی صحبت کردم که عناصر مشابهی به من دادند: همین‌که کشوری تحت تحریم قرار می‌گیرد، مشکلاتش بیشتر می‌شود؛ بنابراین اگر از قبل هم مشکلات مدیریتی وجود داشته باشد، آثار و عواقب این تحریم‌ها وضعیت را بدتر می‌کند و با اعمال تحریم‌های بیشتر، تورم بیش‌ازپیش احساس می‌شود.

باز هم می‌گویم هدف من این نیست که بگویم هر اتفاق بدی که در یک کشور می‌افتد صرفاً به خاطر تحریم است. بلکه هدف من این است که بررسی کنم آیا تحریم‌ها بر روندهای اقتصادی موجود تأثیر منفی می‌گذارد یا خیر و می‌توانم پاسخ دهم که آری.

سؤال: دولت ایران می‌گوید تحریم‌ها باعث افزایش مرگ‌ومیر در طول همه‌گیری کووید-۱۹ در ایران شده است. آیا این امر درست است یا صرفاً تبلیغات است؟

بله تحریم‌ها باعث مرگ مردم شده است و چندین مورد در گزارش من آمده است. قانع‌کننده‌ترین دلیل، عدم دسترسی به دارو است. بله ایران بیش از ۹۰ درصد داروهای خود را تولید می‌کند، اما متأسفانه برای این کار نیاز به تهیه کردن مواد اولیه از خارج است.

این امر مشکل است، زیرا می‌دانیم که دستیابی به این مواد، پرداخت هزینه و دریافت آن‌ها برای این کشور بسیار دشوار است. به‌خصوص که کیفیت مواد اولیه همیشه خوب نیست و این مواد بسیار گران هستند.

ساده‌ترین مثال انسولین است. در ایران افراد دیابتی زیادی وجود دارد و زمانی که در مورد این مشکل در ایران صحبت کردم، به من گفتند که کشور خودش توانسته یک نوعی از محصول استاندارد انسولین را تولید کند، با این تفاوت که این دارو برخی انواع خاص دیابت را درمان نمی‌کند، بنابراین در ایران قابل درمان نیستند. بیماران مبتلابه این بیماری در ایران، جان خود را از دست می‌دهند.

من همچنین در ایران با مبتلایان به "بیماری پروانه‌ای " که دچار اپیدرمولیز بولوزا، یک بیماری ژنتیکی پوستی هستند صحبت کردم که با استفاده از پانسمان‌های مخصوص که دولت از خارج خریداری می‌کند تحت درمان قرار می‌گرفتند. این درمان به ۱۰۰۲ بیمار ایرانی این امکان را می‌داد که باوجود درد غیرقابل‌تحمل، به زندگی خود ادامه دهند؛ اما اکنون یک سال است که دیگر این بانداژها در ایران قابل دسترس نیست و ۱۵ "بیمار پروانه‌ای ایرانی " از آن زمان جان خود را از دست داده‌اند، در حالی که میزان مرگ‌ومیر ناشی از این بیماری معمولاً بیشتر از یک مورد در سال نیست. من با بیماران دیگری که از بیماری‌های دیگری رنج می‌برند صحبت کردم و وضعیت به همین منوال است.

ما ارقامی را در مورد تغییر نرخ مرگ‌ومیر در بسیاری از گروه بیماری‌ها جمع‌آوری کرده‌ایم. به‌عنوان مثال مرگ‌ومیر کودکان مبتلابه تالاسمی، نوعی کم‌خونی ارثی، از ۲۷ تا ۳۲ مورد در سال به ۱۳۲ مورد افزایش یافته است.