در روز دوازدهم خرداد امام خمینی(ره) شیمی درمانی را آغاز کردند. نگرانی به وضوح در وجود خانواده، پزشکان و مسئولین دیده میشد، از همین روز بود که مقرر شد اطلاعیه ها به نحوی منتشر شود که کمی نگرانی در آن دیده شود، و این به معنای آماده کردن امت برای وداع با امامشان بود.
شهدای ایران:در روز دوازدهم خرداد امام خمینی(ره) شیمی درمانی را آغاز کردند. نگرانی به وضوح در وجود خانواده، پزشکان و مسئولین دیده میشد، از همین روز بود که مقرر شد اطلاعیه ها به نحوی منتشر شود که کمی نگرانی در آن دیده شود، و این به معنای آماده کردن امت برای وداع با امامشان بود.
حال حضرت امام در چند روز اخیر چندان مناسب به نظر نمی رسید، گزارشات پزشکی از بروز عوامل خطرناک خبر می داد، ایشان در روزهای اخیر به تنگی نفس، نارسایی قلبی و مواردی که پیش از این ذکر شد مبتلا شدند، وقایع پزشکی مربوط به سلامت ایشان در روز 12 خرداد را که در گزارشات به ثبت رسیده است در ادامه ملاحظه می کنید.
در روزهای گذشته حجم ادرار کاهش یافته بود، که پزشکان برای رفع آن دستوراتی صادر کرده بودند و در این روز این موضوع نسبتا برطرف شده بود، اما درد در نقاط بدن و نیز تنگی نفس و درد در قفسه سینه موجب شد تا پزشکان دستوراتی برای درمان ایشان صادر کنند، ایشان در اواخر شب به خواب آلودگی شدید مبتلا شدند، و با توجه به این امر مداوا انجام شد و در نهایت سطح هوشیاری ایشان کمی بهتر شد، در شب دوازدهم خرداد دکتر فریدون عزیزی، استاد دانشگاه شهید بهشتی برای مشاوره داخلی در بیمارستان حضور داشتند.
در خاطرات دکتر کلانترمعتمدی به آغاز شیمی درمانی ایشان اشاره شده و آمده است:«دیری نپایید که این نگرانی من به حقیقت پیوست گلبولهای سفید خون شروع به افزایش نمود و از مرز 35000 گذشت تقریباً روزی 10 هزار به آن افزوده میشد تا به 105000 در میلیمتر مکعب رسید. لنفوم لکالیزه به ژنرالیزه تبدیل شده بود از بهترین انکولوژیست‌ها مشاوره خواسته شد و در جلسات مشورتی که حداقل روزی دو بار تشکیل میشد و کلیه پزشکان معالج حضور داشتند از آنها هم دعوت شد در اینجا هم بر سر دو راهی قرار داشتند. وضع کلیه ایشان در حد مرز قرار داشت و ترس از آن بود که با بالا بودن اسید اوریک ایشان شروع شیمی درمانی که باعث افزایش بیشتر اسید اوریک خون می‌شود (به علت مرگ سلولهای سرطانی که اسید اوریک آزاد می‌کنند) کلیه‌ها از فعالیت باز ایستند. از طرف دیگر گذشتن گلبولهای سفید از مرز 105000 در میلیمتر و جایگزین شدن آنها در نسوج حساس از جمله مغز استفاده از شیمی درمانی را الزامی می‌کرد. سن ایشان هم یکی دیگر از موارد نگرانی در مورد شروع شیمی درمانی بود. به این جهت تصمیم گرفته شد که شروع شیمی درمانی تدریجی باشد در صورت تحمل به تدریج سایر داروهای شیمی درمانی افزوده شود.»
خاطره حجت الاسلام والمسلمین مسیح بروجردی از روزهای پایانی حیات امام
حجت الاسلام و المسلمین مسیح بروجردی در دوران بستری امام خمینی در بیمارستان، شب هایی را بر بالین ایشان برای مراقبت سپری کرده اند، ایشان در بخشی از خاطراتشان در کتاب فصل صبر به شبی از آخرین شب های حیات حضرت امام اشاره می کنند و در بخشی از آن به درد بسیاری که امام تحمل می کردند اشاره می کنند و می نویسند: «آقای طباطبایی رفتند ولی من همانجا ایستادم. چراغ را هم خاموش کردند و امام خوابیدند. بعد از مدتی بیدار شده و آب خواستند. من به ایشان آب دادم. صحبتی کردند. جواب دادم؛ معلوم شد که از صدا مرا شناخته اند اما چیزی نگفتند. ولی ضمن حرکتی که کردند گفتند: «آخ» من به تصور اینکه درد دارند. دنبال دکتر فرستاده و خودم سوال کردم: آقا جایی درد می کند؟ فرمودند: «دستم را تکان می دهم، درد می گیرد؛ پایم را تکان می دهم، درد می گیرد؛ سرم را تکان می دهم، درد می گیرد؛ سرفه می کنم، درد می گیرد؛ نمی دانم درون این سینه چه خبر است؟» در همین لحظه دکتر عارفی هم رسید و سوال کرد آقا جایی از بدنتان درد می کند؟ آقا فرمودند: «چیزی نیست»، ساکت شدند. من خیال می کردم که خوابیده اند، اما متوجه شدم چیزی می گویند. برای شنیدن گفته ایشان سَرم را جلو بردم. فرمودند: «خیلی مراقب باشید، یک عده ای هستند مراقبند یک نقطه ضعفی بگیرند و آدم را زمین بزنند. خیلی مراقب باشید.» گفتم: چشم. دیگر چیزی نگفته و خوابیدند. قبل از خواب هم باید چراغ خاموش می شد و هم معمولاً ذکر می گفتند که من از آن فقط بسم الله الرحمن الرحیم را تشخیص دادم.
آن شب بسیار بد خوابیدند. تقریبا هر ده دقیقه بیدار می شدند و آب می خواستند یا می پرسیدند ساعت چند است؟ پس از مدتی که بیدار شدند؛ فرمودند: «تو نمی خوابی، برو بخواب، برو استراحت کن.» گفتم: چیزی نیست، من اینجا هستم تا اگر کاری داشته باشید، در خدمتتان باشم. مجددا هم که خوابیدند و بیدار شدند، تکرار کردند که: «تو چرا نمی خوابی؟» در جواب گفتم آقا من عادت دارم تا صبح بیدار باشم، چیز سختی نیست، در خدمتتان هستم تا اگر کاری دارید انجام بدهم. فرمودند: «بسیار خوب».»
برای مطالعه بیشتر در ارتباط با ویژگی های شخصیتی حضرت امام مطالعه مقاله شخصیت امام خمینی (س) | ویژگی‌های فردی و عوامل مؤثر بر شکل گیری شخصیت که پیش از این در جماران منتشر شده است، به علاقه مندان پیشنهاد می شود.
آخرین ساعات دعای ملت شریف برای بازگشت سلامتی حضرت امام (س)
پیام های حاوی ابراز خشنودی از موفقیت آمیز بودن عمل جراحی حضرت امام (س) هنوز به بیت ایشان می رسید، پیام هایی از اتحادیه انجمن های اسلامی دانش آموزان، پزشکان ایرانی مقیم استانبول، و مردم در سراسر کشور هنوز دست به آسمان بلند کرده بودند و سلامت مرید و مراد خود را از خداوند طلب می کردند، مراسم دعا در وزارت صنایع، حسینه ها و اماکن مذهبی برگزار می شد ائمه جماعت برای سلامت ایشان در فاصله میان نماز مغرب و عشا دست به دعا می بردند، و همه این ها نشان از امیدواری به بازگشت دوباره حضرت امام بود، امیدی که تا ساعاتی بعد برای همیشه ناامید شد.
خاطره روز دوازدهم خرداد مرحوم هاشمی رفسنجانی: معالجه شیمی درمانی را شروع کردند
در خاطرات روزانه مرحوم هاشمی رفسنجانی در مورد روز دوازدهم خرداد، یعنی یک روز پیش از رحلت حضرت امام (س) نگرانی خانواده، پزشکان و مسئولین به وضوح دیده می شود، ایشان در خصوص این روز می نویسند: «به بیت امام رفتم، احمدآقا اظهار نگرانی داشت، با دکترها صحبت کردم، معالجه شیمی درمانی را شروع کرده بودند. قرار شد اطلاعیه های پزشکی به گونه ای داده شود که کمی نگرانی در آن دیده شود. امام را زیارت کردم، خیلی ضعیف شده اند. گفتند درد دارم و اشتها ندارم. ناراحتند و صدایشان خیلی ضعیف است. قرار شد تسریع نماییم در انجام کار بازنگری قانون اساسی. به سختی افسرده ام و اضطرابم را مخفی می کنم. می سوزم.»
*جماران
حال حضرت امام در چند روز اخیر چندان مناسب به نظر نمی رسید، گزارشات پزشکی از بروز عوامل خطرناک خبر می داد، ایشان در روزهای اخیر به تنگی نفس، نارسایی قلبی و مواردی که پیش از این ذکر شد مبتلا شدند، وقایع پزشکی مربوط به سلامت ایشان در روز 12 خرداد را که در گزارشات به ثبت رسیده است در ادامه ملاحظه می کنید.
در روزهای گذشته حجم ادرار کاهش یافته بود، که پزشکان برای رفع آن دستوراتی صادر کرده بودند و در این روز این موضوع نسبتا برطرف شده بود، اما درد در نقاط بدن و نیز تنگی نفس و درد در قفسه سینه موجب شد تا پزشکان دستوراتی برای درمان ایشان صادر کنند، ایشان در اواخر شب به خواب آلودگی شدید مبتلا شدند، و با توجه به این امر مداوا انجام شد و در نهایت سطح هوشیاری ایشان کمی بهتر شد، در شب دوازدهم خرداد دکتر فریدون عزیزی، استاد دانشگاه شهید بهشتی برای مشاوره داخلی در بیمارستان حضور داشتند.
در خاطرات دکتر کلانترمعتمدی به آغاز شیمی درمانی ایشان اشاره شده و آمده است:«دیری نپایید که این نگرانی من به حقیقت پیوست گلبولهای سفید خون شروع به افزایش نمود و از مرز 35000 گذشت تقریباً روزی 10 هزار به آن افزوده میشد تا به 105000 در میلیمتر مکعب رسید. لنفوم لکالیزه به ژنرالیزه تبدیل شده بود از بهترین انکولوژیست‌ها مشاوره خواسته شد و در جلسات مشورتی که حداقل روزی دو بار تشکیل میشد و کلیه پزشکان معالج حضور داشتند از آنها هم دعوت شد در اینجا هم بر سر دو راهی قرار داشتند. وضع کلیه ایشان در حد مرز قرار داشت و ترس از آن بود که با بالا بودن اسید اوریک ایشان شروع شیمی درمانی که باعث افزایش بیشتر اسید اوریک خون می‌شود (به علت مرگ سلولهای سرطانی که اسید اوریک آزاد می‌کنند) کلیه‌ها از فعالیت باز ایستند. از طرف دیگر گذشتن گلبولهای سفید از مرز 105000 در میلیمتر و جایگزین شدن آنها در نسوج حساس از جمله مغز استفاده از شیمی درمانی را الزامی می‌کرد. سن ایشان هم یکی دیگر از موارد نگرانی در مورد شروع شیمی درمانی بود. به این جهت تصمیم گرفته شد که شروع شیمی درمانی تدریجی باشد در صورت تحمل به تدریج سایر داروهای شیمی درمانی افزوده شود.»
خاطره حجت الاسلام والمسلمین مسیح بروجردی از روزهای پایانی حیات امام
حجت الاسلام و المسلمین مسیح بروجردی در دوران بستری امام خمینی در بیمارستان، شب هایی را بر بالین ایشان برای مراقبت سپری کرده اند، ایشان در بخشی از خاطراتشان در کتاب فصل صبر به شبی از آخرین شب های حیات حضرت امام اشاره می کنند و در بخشی از آن به درد بسیاری که امام تحمل می کردند اشاره می کنند و می نویسند: «آقای طباطبایی رفتند ولی من همانجا ایستادم. چراغ را هم خاموش کردند و امام خوابیدند. بعد از مدتی بیدار شده و آب خواستند. من به ایشان آب دادم. صحبتی کردند. جواب دادم؛ معلوم شد که از صدا مرا شناخته اند اما چیزی نگفتند. ولی ضمن حرکتی که کردند گفتند: «آخ» من به تصور اینکه درد دارند. دنبال دکتر فرستاده و خودم سوال کردم: آقا جایی درد می کند؟ فرمودند: «دستم را تکان می دهم، درد می گیرد؛ پایم را تکان می دهم، درد می گیرد؛ سرم را تکان می دهم، درد می گیرد؛ سرفه می کنم، درد می گیرد؛ نمی دانم درون این سینه چه خبر است؟» در همین لحظه دکتر عارفی هم رسید و سوال کرد آقا جایی از بدنتان درد می کند؟ آقا فرمودند: «چیزی نیست»، ساکت شدند. من خیال می کردم که خوابیده اند، اما متوجه شدم چیزی می گویند. برای شنیدن گفته ایشان سَرم را جلو بردم. فرمودند: «خیلی مراقب باشید، یک عده ای هستند مراقبند یک نقطه ضعفی بگیرند و آدم را زمین بزنند. خیلی مراقب باشید.» گفتم: چشم. دیگر چیزی نگفته و خوابیدند. قبل از خواب هم باید چراغ خاموش می شد و هم معمولاً ذکر می گفتند که من از آن فقط بسم الله الرحمن الرحیم را تشخیص دادم.
آن شب بسیار بد خوابیدند. تقریبا هر ده دقیقه بیدار می شدند و آب می خواستند یا می پرسیدند ساعت چند است؟ پس از مدتی که بیدار شدند؛ فرمودند: «تو نمی خوابی، برو بخواب، برو استراحت کن.» گفتم: چیزی نیست، من اینجا هستم تا اگر کاری داشته باشید، در خدمتتان باشم. مجددا هم که خوابیدند و بیدار شدند، تکرار کردند که: «تو چرا نمی خوابی؟» در جواب گفتم آقا من عادت دارم تا صبح بیدار باشم، چیز سختی نیست، در خدمتتان هستم تا اگر کاری دارید انجام بدهم. فرمودند: «بسیار خوب».»
برای مطالعه بیشتر در ارتباط با ویژگی های شخصیتی حضرت امام مطالعه مقاله شخصیت امام خمینی (س) | ویژگی‌های فردی و عوامل مؤثر بر شکل گیری شخصیت که پیش از این در جماران منتشر شده است، به علاقه مندان پیشنهاد می شود.
آخرین ساعات دعای ملت شریف برای بازگشت سلامتی حضرت امام (س)
پیام های حاوی ابراز خشنودی از موفقیت آمیز بودن عمل جراحی حضرت امام (س) هنوز به بیت ایشان می رسید، پیام هایی از اتحادیه انجمن های اسلامی دانش آموزان، پزشکان ایرانی مقیم استانبول، و مردم در سراسر کشور هنوز دست به آسمان بلند کرده بودند و سلامت مرید و مراد خود را از خداوند طلب می کردند، مراسم دعا در وزارت صنایع، حسینه ها و اماکن مذهبی برگزار می شد ائمه جماعت برای سلامت ایشان در فاصله میان نماز مغرب و عشا دست به دعا می بردند، و همه این ها نشان از امیدواری به بازگشت دوباره حضرت امام بود، امیدی که تا ساعاتی بعد برای همیشه ناامید شد.
خاطره روز دوازدهم خرداد مرحوم هاشمی رفسنجانی: معالجه شیمی درمانی را شروع کردند
در خاطرات روزانه مرحوم هاشمی رفسنجانی در مورد روز دوازدهم خرداد، یعنی یک روز پیش از رحلت حضرت امام (س) نگرانی خانواده، پزشکان و مسئولین به وضوح دیده می شود، ایشان در خصوص این روز می نویسند: «به بیت امام رفتم، احمدآقا اظهار نگرانی داشت، با دکترها صحبت کردم، معالجه شیمی درمانی را شروع کرده بودند. قرار شد اطلاعیه های پزشکی به گونه ای داده شود که کمی نگرانی در آن دیده شود. امام را زیارت کردم، خیلی ضعیف شده اند. گفتند درد دارم و اشتها ندارم. ناراحتند و صدایشان خیلی ضعیف است. قرار شد تسریع نماییم در انجام کار بازنگری قانون اساسی. به سختی افسرده ام و اضطرابم را مخفی می کنم. می سوزم.»
*جماران
