گزارش؛
متأسفانه در میان مسئولان هستند کسانی که به دو اصل ساده‌زیستی و اشرافی‌گری پایبند نیستند و در دوره مسئولیت خود بیش از اینکه در فکر خدمت باشند، در فکر مال اندوزی و ارتقای جایگاه مسئولیتی خود هستند.
سرویس اجتماعی شهدای ایران: ساده‌زیستی و پرهیز از اشرافی‌گری جزء لاینفک آرمان‌های انقلاب اسلامی است که امام خمینی (ره) و رهبر معظم انقلاب اسلامی بر روی این دو موضوع تأکید مکرر کرده‌اند.
همچنین تمام مسئولان نظام اعم از لشکری و کشوری به این دو اصل مهم توصیه کرده‌اند، اما متأسفانه در میان مسئولان هستند کسانی که به دو اصل ساده‌زیستی و اشرافی‌گری پایبند نیستند و در دوره مسئولیت خود بیش از اینکه در فکر خدمت باشند، در فکر مال اندوزی و ارتقای جایگاه مسئولیتی خود هستند.
صاحب‌نظران و کارشناسان سیاسی معتقدند فساد و اشرافی‌گری دو عنصر مهم در وقوع ناهنجاری‌های اجتماعی و سیاسی در جوامع در حال توسعه محسوب می‌شوند؛ زیرا فاصله طبقاتی در این جوامع به شدت زیاد است و بخش قابل توجهی از شهروندان متعلق به طبقه متوسط یا پایین‌تر از آن هستند، پس در این جوامع دولت‌ها موظف هستند که عوامل محرک فاصله طبقاتی و شکاف اجتماعی را مهار و با آن‌ها مقابله کنند که مبارزه جدی با فساد، رانت‌خواری، اشرافی‌گری و تجمل‌گرایی بخشی از اقدامات مهمی محسوب می‌شوند که دولت می‌تواند در دستور کار خود قرار دهد.
انقلاب اسلامی، انقلاب مستضعفان است و باید تمام تلاش و همت مسئولان بر این اصل باشد که وضعیت مستضعفان بهبود یابد تا نیاز‌های اولیه زندگی آن‌ها به راحتی و بدون نیاز به کمک‌های دولتی و عام‌المنفعه تأمین شود، اما اگر مسئولان در سودای قدرت، تجمل‌گرایی و زندگی به سبک غربی باشند و نیز از مفاهیم و آرمان‌های انقلاب اسلامی فاصله بگیرند، قشر مستضعف و متوسط جامعه معترض این وضعیت خواهند شد؛ بنابراین روحیه تجمل‌گرایی برخی مسئولان ارشد نظام، ظلم بزرگی به جمهوری اسلامی ایران محسوب می‌شود که جبران آن بسیار سخت خواهد بود.
ضروری است که در امر مقابله با فساد، اشرافیت، حقوق‌های نجومی برخی مسئولان اقدام جدی صورت گیرد که در این خصوص مجلس شورای اسلامی از طریق مصوبات مربوطه»، قوه قضائیه (از طریق افشاگری)، دیوان محاسبات، دستگاه‌های اطلاعاتی و از همه مهمتر دولت عزم خود را به کار بگیرند و همکاری سازنده داشته باشند.
اگر ساده‌زیستی مسئولان به‌خاطر آثار فوق‌العاده‌ای که دارد یک ضرورت غیرقابل‌انکار است، تجمل‌گرایی آنان نیز چونان سم مهلکی است که دوری کردن از آن ضرورتی تام و تمام دارد.
گوشه‌ای از آثار مخرب تجمل‌گرایی مسئولان به قرار زیر است:
با گرایش مسئولان به زندگی تجملی، هزینه‌های مصرف بالا می‌رود و طبیعی است که راه‌های مشروع، کفایت نمی‌کند؛ لذا مسئول حکومتیِ تجمل‌گرا برای دستیابی به خواسته‌های روزافزون خود، به انواع شیوه‌های نامشروع مانند اختلاس و خیانت روی می‌آورد و مردمی هم که شاهد چنین رفتار‌هایی هستند، برای اینکه از قافله‌ی دنیاداری و دنیاخواهی عقب نمانند، به هر فسادی تن می‌دهند. امام خمینی (ره) با درک صحیح از همین واقعه می‌فرماید: این خوی کاخ‌نشینی اسباب این می‌شود که انحطاط اخلاقی پیدا شود. اکثر این خوی‌های فاسد، از طبقه‌ی مرفه به مردم دیگر صادر شده است.
امام خمینی (ره) معتقد بود گرایش به تجمل‌گرایی در مسئولان به‌تدریج ایجاد می‌شود و در درون آنان رسوخ می‌کند و اخلاق ایشان را تغییر می‌دهد؛ لذا در این‌باره می‌فرماید: «این طور نیست که انسان خیال کند که شیطان ابتدا می‌آید به آدم بگوید که بیا و برو طاغوتی شو؛ این را نمی‌گوید. قدم به قدم انسان را پیش می‌برد ... اگر جلویش را گرفتید، طمعش بریده می‌شود و اگر جلویش را نگرفتید، فردا یک قدم دیگر جلو می‌رود. یک وقت می‌بینید که این طلبه‌ی زاهد عابد، که در مدرسه زندگی می‌کرد، متحول شد به یک نفر انسان طاغوتی.»
ایشان در جایی دیگر خطاب به نمایندگان مجلس شورای اسلامی به‌صراحت می‌فرماید: با زندگانی اشرافی و مصرفی نمی‌توان ارزش‌های انسانی اسلامی را حفظ کرد.
جامعه‌شناسان سیاسی و تحلیل‌گران مسائل ایران، ضمن تأکید بر این موضوع که برخی از مسئولان نظام با گذر زمان از خلقیات و روحیات انقلابی فاصله گرفته‌اند، می‌گویند عدم توجه به گردش نخبگان و ماندگاری برخی مسئولان در مسئولیت‌های مهم، به مرور زمان منجر به افزایش روحیه ثروت‌اندوزی و اشرافی‌گری در آن‌ها شده است.
همچنین تمام مسئولان نظام اعم از لشکری و کشوری به این دو اصل مهم توصیه کرده‌اند، اما متأسفانه در میان مسئولان هستند کسانی که به دو اصل ساده‌زیستی و اشرافی‌گری پایبند نیستند و در دوره مسئولیت خود بیش از اینکه در فکر خدمت باشند، در فکر مال اندوزی و ارتقای جایگاه مسئولیتی خود هستند.
ضرورت مقابله با اشرافی‌گری
صاحب‌نظران و کارشناسان سیاسی معتقدند فساد و اشرافی‌گری دو عنصر مهم در وقوع ناهنجاری‌های اجتماعی و سیاسی در جوامع در حال توسعه محسوب می‌شوند؛ زیرا فاصله طبقاتی در این جوامع به شدت زیاد است و بخش قابل توجهی از شهروندان متعلق به طبقه متوسط یا پایین‌تر از آن هستند، پس در این جوامع دولت‌ها موظف هستند که عوامل محرک فاصله طبقاتی و شکاف اجتماعی را مهار و با آن‌ها مقابله کنند که مبارزه جدی با فساد، رانت‌خواری، اشرافی‌گری و تجمل‌گرایی بخشی از اقدامات مهمی محسوب می‌شوند که دولت می‌تواند در دستور کار خود قرار دهد.
انقلاب اسلامی، انقلاب مستضعفان است و باید تمام تلاش و همت مسئولان بر این اصل باشد که وضعیت مستضعفان بهبود یابد تا نیاز‌های اولیه زندگی آن‌ها به راحتی و بدون نیاز به کمک‌های دولتی و عام‌المنفعه تأمین شود، اما اگر مسئولان در سودای قدرت، تجمل‌گرایی و زندگی به سبک غربی باشند و نیز از مفاهیم و آرمان‌های انقلاب اسلامی فاصله بگیرند، قشر مستضعف و متوسط جامعه معترض این وضعیت خواهند شد؛ بنابراین روحیه تجمل‌گرایی برخی مسئولان ارشد نظام، ظلم بزرگی به جمهوری اسلامی ایران محسوب می‌شود که جبران آن بسیار سخت خواهد بود.
ضروری است که در امر مقابله با فساد، اشرافیت، حقوق‌های نجومی برخی مسئولان اقدام جدی صورت گیرد که در این خصوص مجلس شورای اسلامی از طریق مصوبات مربوطه»، قوه قضائیه (از طریق افشاگری)، دیوان محاسبات، دستگاه‌های اطلاعاتی و از همه مهمتر دولت عزم خود را به کار بگیرند و همکاری سازنده داشته باشند.
اگر ساده‌زیستی مسئولان به‌خاطر آثار فوق‌العاده‌ای که دارد یک ضرورت غیرقابل‌انکار است، تجمل‌گرایی آنان نیز چونان سم مهلکی است که دوری کردن از آن ضرورتی تام و تمام دارد.
گوشه‌ای از آثار مخرب تجمل‌گرایی مسئولان به قرار زیر است:
کاخ نشینی و انحطاط اخلاقی
با گرایش مسئولان به زندگی تجملی، هزینه‌های مصرف بالا می‌رود و طبیعی است که راه‌های مشروع، کفایت نمی‌کند؛ لذا مسئول حکومتیِ تجمل‌گرا برای دستیابی به خواسته‌های روزافزون خود، به انواع شیوه‌های نامشروع مانند اختلاس و خیانت روی می‌آورد و مردمی هم که شاهد چنین رفتار‌هایی هستند، برای اینکه از قافله‌ی دنیاداری و دنیاخواهی عقب نمانند، به هر فسادی تن می‌دهند. امام خمینی (ره) با درک صحیح از همین واقعه می‌فرماید: این خوی کاخ‌نشینی اسباب این می‌شود که انحطاط اخلاقی پیدا شود. اکثر این خوی‌های فاسد، از طبقه‌ی مرفه به مردم دیگر صادر شده است.
امام خمینی (ره) معتقد بود گرایش به تجمل‌گرایی در مسئولان به‌تدریج ایجاد می‌شود و در درون آنان رسوخ می‌کند و اخلاق ایشان را تغییر می‌دهد؛ لذا در این‌باره می‌فرماید: «این طور نیست که انسان خیال کند که شیطان ابتدا می‌آید به آدم بگوید که بیا و برو طاغوتی شو؛ این را نمی‌گوید. قدم به قدم انسان را پیش می‌برد ... اگر جلویش را گرفتید، طمعش بریده می‌شود و اگر جلویش را نگرفتید، فردا یک قدم دیگر جلو می‌رود. یک وقت می‌بینید که این طلبه‌ی زاهد عابد، که در مدرسه زندگی می‌کرد، متحول شد به یک نفر انسان طاغوتی.»
ایشان در جایی دیگر خطاب به نمایندگان مجلس شورای اسلامی به‌صراحت می‌فرماید: با زندگانی اشرافی و مصرفی نمی‌توان ارزش‌های انسانی اسلامی را حفظ کرد.
جامعه‌شناسان سیاسی و تحلیل‌گران مسائل ایران، ضمن تأکید بر این موضوع که برخی از مسئولان نظام با گذر زمان از خلقیات و روحیات انقلابی فاصله گرفته‌اند، می‌گویند عدم توجه به گردش نخبگان و ماندگاری برخی مسئولان در مسئولیت‌های مهم، به مرور زمان منجر به افزایش روحیه ثروت‌اندوزی و اشرافی‌گری در آن‌ها شده است.
